Ένας υποθετικός διάλογος στις διαπραγματεύσεις του Ολυμπιακού με τον Γιάγια Τουρέ θα μπορούσε να είναι ως εξής: «Και σε τι θέση σκέφτεσαι να με χρησιμοποιήσεις κόουτς;», ρωτάει ο Ιβοριανός. «Όπου προτιμάτε κύριε Γιάγια μου» απαντάει ο Πέδρο Μαρτίνς. Κι αυτό διότι όταν ένας παίκτης με το βιογραφικό και τις ικανότητές του -ακόμη και στα 35 του- αποφασιζει να έρθει στην Ελλάδα, μπορεί να διαλέξει ό,τι θέλει!
Το «μπαμ» του καλοκαιριού
Εφόσον τα σενάρια που έχουν δει το φως της δημοσιότητας βγουν αληθινά, η επιστροφή του Τουρέ στον Ολυμπιακό θα αποτελέσει -πέρα από κάθε αμφιβολία- το ποδοσφαιρικό γεγονός του φετινού καλοκαιριού. Όταν σου παρουσιάζεται η δυνατότητα να αποκτήσεις έναν αθλητή τέτοιου βεληνεκούς και αναγνωρισιμότητας, ανασταλτικοί παράγοντες όπως αυτή της ηλικίας, περνούν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στα πολυεπίπεδα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει ο σύλλογος.
Ο Τουρέ δεν είναι εδώ και 15 χρόνια απλά ένας πολύ καλός παίκτης. Είναι ένα brand name του οποίου η παρουσία μεγαλώνει περισσότερο εκείνο των ερυθρολεύκων. Οι Πειραιώτες, σε μια χρονιά που βρίσκονται εκτός ομίλων Champions League, βρίσκουν έναν τρόπο να επανέλθουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και των ποδοσφαιρικών συζητήσεων. Και το πετυχαίνουν αυτό προσθέτοντας στην ομάδα τους έναν παίκτη τον οποίο (σε μεγάλο βαθμό» θεωρούν δικό τους παιδί. Κι ας έπαιξε μόνο μία σεζόν για λογαριασμό τους.
Ουσιαστικά η αφετηρία του Τουρέ στο ταξίδι του μέχρι το υψηλότερο ποδοσφαιρικό επίπεδο ξεκίνησε από τον Πειραιά εκείνη τη σεζόν 2005-06, όταν αγωνίστηκε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση «μπαίνοντας» στο μάτι των μεγαλύτερων κλαμπ στον κόσμο. Τώρα έρχεται για να ανταποδώσει στους ερυθρόλευκους, ξεπληρώνοντας το «χρέος» με τον ίδιο τρόπο.
Τι αγοράζεις με 2,5 εκατ. €
Το συμβόλαιο που αναμένεται να υπογράψει ο πρώην μέσος της Σίτι υπολογίζεται να του αποφέρει 2,5εκατ. € κατ’ έτος. Με αυτά τα χρήματα ο Ολυμπιακός αγοράζει τα 570 παιχνίδια, τα 96 γκολ και τις 68 ασίστ που έχει καταγράψει στην καριέρα του. Αγοράζει ένα Champions League, ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (συν τους εγχώριους τίτλους) που πήρε ο Τουρέ με την Μπαρτσελόνα. Αλλά και 7 τρόπαια τα οποία κατέκτησε ο Γιάγια το διάστημα της παρουσίας του στη Μάντσεστερ Σίτι. Εκεί όπου μέσα σε 8 χρόνια πρόλαβε να περάσει από κάθε δυνατό στάδιο.
Από ήρωας της σεζόν 2010-11, όταν ήρθε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 44 χρόνια ή της επόμενης που δικά του γκολ σφράγισαν τον τίτλο, μέχρι τα… μούτρα για το γεγονός ότι οι «πολίτες» δεν του ευχήθηκαν «χρόνια πολλά» για τα γενέθλιά του και την κόντρα του με τον Γκουαρντιόλα ο οποίος απαίτησε δημόσια απολογία για να τον εντάξει ξανά στην ομάδα.
Ο ρόλος του στον Ολυμπιακό
Την τελευταία δεκαετία ο Τουρέ υπήρξε ένας από τους καλύτερους και πιο ολοκληρωμένους μέσους στον κόσμο. Το «κουτί» το οποίο ορίζεται στο γήπεδο από το σημείο που τελειώνει η μεγάλη περιοχή της άμυνάς σου μέχρι εκείνο που αρχίζει η μεγάλη περιοχή του αντιπάλου είναι ο φυσικός του χώρος. Ένας κλασσικός «box to box», που με χάρη και προσήλωση μπορεί να ισορροπεί μεταξύ των αμυντικών και επιθετικών καθηκόντων του. Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που να έχει αποκτήσει το παρατσούκλι «τραίνο» για τις συχνές διαδρομές του από το ένα άκρο του αγωνιστικού χώρου στο άλλο. Με τη δυνατότητα να μαρκάρει και να επιχειρεί δυναμικά τάκλιν στη μία πλευρά και να εξαπολύει πανίσχυρα σουτ ή να τελειώνει φάσεις με κεφαλιές ή τελικές πάσες στους συμπαίκτες του στην άλλη.
Αν το σκεφτείς, υπάρχουν ελάχιστα πράγματα που να μην μπορεί να κάνει ο Τουρέ στο γήπεδο. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αυτές που δημιουργούνται λόγω της ηλικίας του. Όσο κι αν η φυσική κατάστασή του παραμένει σε υψηλό επίπεδο. Όσο κι αν δεν έχει προδιάθεση για τραυματισμούς. Όσο δυνατό σκαρί κι αν παραμένει ο Ιβοριανός, δεν παύει να έχει γεννηθεί τον Μάιο του 1983. Με απλά μαθηματικά αυτό σημαίνει πως βαδίζει στο 36ο έτος της ηλικίας του, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιθανό κάποια στοιχεία που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στο παιχνίδι του να μην είναι πλέον δυνατό να συμβούν.
Παίξε όπου γουστάρεις
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του ο Τουρέ δοκιμάστηκε αρκετά ως αμυντικό χαφ και ως εσωτερικός μέσος σε συστήματα με τριάδα. Ως κλασικός μέσος, σε δίδυμα στο κέντρο. Και –φυσικά- σαν επιτελικός, παίζοντας πίσω από τους επιθετικούς. Καθώς ωρίμαζε το παιχνίδι του, δεν ήταν λίγες οι φορές που αναλάμβανε αυτό το ρόλο ακόμη και κατά τη διάρκεια των αγώνων, όταν η ομάδα του έψαχνε το γκολ και έβρισκε στο πρόσωπό του τον ιδανικό άνθρωπο που θα την βοηθούσε να αποδράσει με το αποτέλεσμα που ήθελε.
Αυτή η ικανότητα που έχει στο να διαβάζει τις άμυνες, να παίρνει σωστές τοποθετήσεις και να βλέπει τις αδυναμίες του αντιπάλου είναι –ίσως- το στοιχείο που οφείλει να αξιοποιήσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ο Πέδρο Μαρτίνς. Ένας Τουρέ σε ρόλο τρεχαλατζή πιθανότατα δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να χρησιμοποιήσεις ένα τέτοιο όπλο. Όσο πιο κοντά, όμως, τον φέρεις στο τέρμα του αντιπάλου, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να αποκομίσεις από αυτόν τον καλύτερο δυνατό εαυτό του.
Υπάρχει, βέβαια, και άλλη λύση. Μία που πάντως δεν είδε ποτέ με καλό μάτι στη διάρκεια της καριέρας του ο Τουρέ. Να παίξει ως στόπερ… Δεν είναι λίγοι, άλλωστε, εκείνοι που λένε πως με παρτενέρ του Ιβοριανού έναν γρήγορο σέντερ μπακ, η άμυνα των ερυθρολεύκων θα αποτελεί ναρκοπέδιο για οποιονδήποτε. Για να συμβεί αυτό, όμως, θα πρέπει να πειστεί να αλλάξει συνήθειες στα… γεράματα και να συμβιβαστεί με ένα σαφώς λιγότερο γκλαμουράτο ρόλο.