Το τελευταίο διάστημα προφανώς δεν είναι το ευτυχέστερο στη ζωή του Ζοσέ Μουρίνιο.
Η συντριβή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από την Τότεναμ γιγάντωσε το κράξιμο από οπαδούς και ΜΜΕ.
Το προβληματικό ξεκίνημα (και κυρίως οι καταθλιπτικές εμφανίσεις) της ομάδας στην Premier League έκαναν το… ταμείο ανεργίας να μοιάζει ανησυχητικά πιθανή κατάληξη.
Σαν να μην έφταναν λοιπόν όλα αυτά, ανακοινώθηκε και ότι (στα χνάρια των Μέσι και Ρονάλντο) του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή για φοροδιαφυγή στην Ισπανία.
Κι όμως! Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα για τον «εκλεκτό». Της φυλακής τα σίδερα θα μπορούσαν να είναι αναπόφευκτα για εκείνον.
Αν υπήρχε αστυνομία ποδοσφαίρου!
Γιατί σ’ αυτή την περίπτωση θα συλλαμβανόταν με συντριπτικές κατηγορίες για όσα έχει κάνει στο «Ολντ Τράφορντ».
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
Κακοποίηση του αθλήματος
Το θέαμα που παρουσιάζει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επί των ημερών του είναι σχεδόν αποτρόπαιο. Μια ομάδα γνώριμη για τον κυριαρχικό της χαρακτήρα και συνδεδεμένη με το επιθετικό ποδόσφαιρο κατάντησε να παίζει «τσούκου-τσούκου» και να περιμένει πίσω από τη σέντρα τις Γουέστ Μπρομ και τις Κρίσταλ Πάλας. Ακόμα και στις επιτυχίες του -όπως η κατάκτηση του Europa League- χρειάστηκε να πονέσουν καρδιές (από το άγχος) και ματάκια (από τις παράλληλες πάσες και τη χρήση του Φελαϊνί ως σέντερ φορ όταν στραβώνουν τα πράγματα).
Απάτη κατ’ εξακολούθηση
Δεν είναι μια, δεν είναι δυο, δεν είναι 6-7. Είναι πολλές πλέον οι φορές που ο Ζοσέ Μουρίνιο έχει πείσει (ή μάλλον έχει εξαπατήσει) τους φίλους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ότι κάτι άλλο φταίει και όχι εκείνος. Ευθύνονται οι παίκτες, ευθύνεται η διοίκηση που δεν του πήρε εκείνους που ήθελε, ευθύνονται τα μεγαλύτερα μπάτζετ που έχουν να διαχειριστούν οι ανταγωνιστές του. Όσο κι αν ισχύουν σε ένα βαθμό οι εκάστοτε δικαιολογίες που χρησιμοποιεί, ξέρεις (και ξέρει και ο ίδιος) ότι σε κοροϊδεύει, υποδεικνύοντας μόνο αυτές ως τους λόγους των αποτυχιών.
Αισχροκέρδεια
Προφανώς για να έχεις στον πάγκο σου ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα παγκοσμίως (όπως παραμένει αυτό του Μουρίνιο) πρέπει να ξηλωθείς. Και ναι, υπάρχουν άλλοι, όπως ο Γκουαρντιόλα, που παίρνουν περισσότερα από τον Πορτογάλο. Αλήθεια όμως, 18 εκατ. ευρώ τον χρόνο (περίπου 50.000 ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ) για να παρουσιάζεις αυτή την ομάδα δεν είναι κάπως ασύμφορο; Δεν είναι λιγάκι… πιασοκωλιά; Και δεν λογαριάζουμε τα περίπου 350 εκατ. ευρώ που ξόδεψε για μεταγραφές στα δυο πρώτα χρόνια του στην ομάδα.
Εκβιασμός
Δεν απείλησε κανέναν με όπλο για να του ανανεώσει το συμβόλαιο. Δεν έβαλε το μαχαίρι στον λαιμό κανενός για να του επεκτείνουν τη συνεργασία τον περασμένο Γενάρη μέχρι το 2020. Τώρα όμως πατάει… ευθαρσώς πάνω σε αυτό για να μη φύγει από τη θέση του. Και είναι σαν να εκβιάζει τη διοίκηση «απολύστε με, αν μπορείτε», όταν δηλώνει με άνεση (αν και εμφανώς χιουμοριστικά): «Λένε πως κινδυνεύει η θέση μου, αλλά δε νομίζω. Αν με διώξουν, έχετε ιδέα πόσα λεφτά θα πρέπει να μου δώσουν;»
Παραπλάνηση μετόχων
Τι σημασία έχει που δεν πληρώνεται απ’ αυτούς; Ομάδες σαν τη Γιουνάιτεντ (στο μυαλό των οπαδών τουλάχιστον) ανήκουν στον κόσμο τους. Όταν έφτασε λοιπόν στο Μάντσεστερ, ο Ζοσέ έκανε τους μετόχους-φιλάθλους να πιστέψουν ότι θα ξανάρθουν οι ένδοξες μέρες του παρελθόντος. Ότι η κούπα του πρωταθλητή θα επέστρεφε στο «Ολντ Τράφορντ». Ότι η ομάδα τους θα γινόταν ξανά αφεντικό του αγγλικού ποδοσφαίρου. Μα το χειρότερο ήταν άλλο: Ότι τους… χρεοκόπησε το όνειρο πως στο πρόσωπό του είχε βρεθεί ο διάδοχος του μεγάλου Σερ Άλεξ…
