Στις ουρές που είχαν σχηματιστεί στα εκδοτήρια του ΟΑΚΑ για το ματς του Παναθηναϊκού με την Λαμία η αναμονή είχε φέρει εκνευρισμό. Το παιχνίδι είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά δεν κουνιόταν… φύλλο. «Ρε, δεν παίζουμε και με την Γιουβέντους! Είναι δυνατόν να περιμένουμε τόσην ώρα;», φώναζε ο κόσμος. Βλέπεις, φαίνεται πως ούτε η ΠΑΕ δεν ανέμενε τέτοια ανταπόκριση από τους οπαδούς και τόση δίψα να δουν την συγκεκριμένη, αποψιλωμένη από παίκτες και τέταρτο φαβορί για υποβιβασμό σύμφωνα με τις στοιχηματικές εταιρείες, ομάδα.
Μετά από περίπου 15 λεπτά η διάθεση του πλήθους άλλαξε αφού «ταξίδεψαν» τα νέα πως ο Παναθηναϊκός είχε ανοίξει το σκορ. «Ο Μπουζούκης το ‘βαλε;», «πάλι ο Μπουζούκης», «μπράβο ρε Μπουζούκη παιχταρά», άκουγες δεξιά και αριστερά. Ο Γιάννης Μπουζούκης είχε πετύχει γκολ για δεύτερο σερί παιχνίδι και αυτόματα είχε μετατραπεί στο «πρόσωπο» του φετινού τριφυλλιού.
Λύση «ανάγκης»
Ο παίκτης που φορά την φανέλα με το 18 δεν είναι… χθεσινός στο Κορωπί. Ήταν μόλις 14 ετών όταν εντάχθηκε στις Ακαδημίες και με το που έγινε ενήλικας υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιό του, το 2016. Πράγμα που σημαίνει πως ήταν μέλος της ομάδας τα τελευταία δύο χρόνια, έχοντας καταγράψει μόλις 5 συμμετοχές. Χωρίς σε καμία από αυτές να καταφέρει να ξεκινήσει ως βασικός. Με το που έγινε αυτό, με Ξάνθη και Λαμία, μετράει «δύο στα δύο» και θέτει υποψηφιότητα να εξελιχθεί σε αυτό που κάθε οπαδός ονειρεύεται. Έναν ηγέτη προερχόμενο από τα σπλάχνα και την παραγωγική διαδικασία του συλλόγου.
Όμως για να φτάσει στο σημείο να πάρει την ευκαιρία του χρειάστηκε να προηγηθεί μια σχεδόν ολοκληρωτική «καταστροφή». Ένα άνευ προηγουμένου στην παναθηναϊκή ιστορία σερί κακών επιλογών, σε κάθε επίπεδο, που έφερε την απαξίωση και την «υποχρέωση» να στραφεί η ομάδα σε «λύσεις ανάγκης». Χωρίς την δυνατότητα να γίνουν μεταγραφές, η χρησιμοποίηση των νεαρών παικτών από τα τμήματα υποδομής αποτελούσε μονόδρομο. Και μάλιστα έναν μονόδρομο που εντάχθηκε στη γενικότερη «μαυρίλα» που βασίλευε στο τριφύλλι. Με λίγα λόγια, αν το φετινό μπάτζετ δεν ήταν στα 5 εκατ.€, αλλά εκεί κοντά στα 30-40, όπως των διεκδικητών του τίτλου, «πενιά» από τον Μπουζούκη μάλλον δεν θα είχε ακουστεί ποτέ.
Μεταγραφές αεροδρομίου
Η δεδομένη αλλαγή ιδιοκτησίας της ΠΑΕ Παναθηναϊκός δεν θα μπορέσει να φέρει άμεσα αλλαγές στο ρόστερ. Η τιμωρία απαγόρευσης μεταγραφών θα είναι σε ισχύ όλη τη σεζόν, πράγμα που σημαίνει πως οι… Μπουζούκηδες της ομάδας (γιατί ο 20χρονος δεν είναι ο μόνος πιτσιρικάς που παίζει βασικός) μπορούν να αισθάνονται… ήσυχοι τουλάχιστον μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Μετά είναι πολύ πιθανό ο κόσμος να εκδηλώσει την ίδια απαίτηση που εκφράζει παραδοσιακά από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο, ανεξαρτήτως ομάδας. Παιχταράδες. Ή «παιχταράδες», σε πάρα πολλά εισαγωγικά. Δηλαδή παίκτες με όνομα, βιογραφικό ή έστω… περιτύλιγμα ικανό να τους κεντρίσει την φαντασία και να τους κατευθύνει μέσα στο κατακαλόκαιρο στο «Ελ. Βενιζέλος» προκειμένου να υποδεχθούν τον επόμενο «Μεσσία». Κάποιον για τον οποίο η «προεδράρα» θα τα έχει χώσει «χοντρά» (ή έστω έτσι θα περάσει προς τα έξω) προκειμένου να δείξει το μεγαλόπνοο σχέδιο που έχει για τον σύλλογο.
Στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ελάχιστες ήταν οι περιπτώσεις ομάδων που στήθηκαν πατώντας στα θεμέλια γηγενών ποδοσφαιριστών και όταν και όπου αυτό συνέβη αντιμετωπίστηκε -ακόμη και από τους ίδιους τους φιλάθλους- με τρομερή καχυποψία. Στη συνείδησή τους η «στροφή στα δικά μας παιδιά» ήταν περισσότερο δήλωση και ομολογία αδυναμίας ή άρνησης πραγματοποίησης «επενδύσεων», παρά οργανωμένο πρότζεκτ. Στο μυαλό των οπαδών η ταυτόχρονη παρουσία νεαρών και ελπιδοφόρων ποδοσφαιριστών στην 11άδα σχεδόν πάντα ήταν συνυφασμένη με την απροθυμία της διοίκησης να τα «σπρώξει».
Μερικά εκατομμύρια για τις Ακαδημίες
Όσο κι αν ο κόσμος τρελαίνεται στην ιδέα να δει πιτσιρικάδες να σκίζονται και να διαπρέπουν με την φανέλα της ομάδας τους, τόσο αρρωσταίνει στην σκέψη πως θα χρειαστεί χρόνος ώσπου να συμβεί αυτό. Στην ιδέα και μόνο της ενδεχόμενης αποτυχίας στο διάστημα που απαιτείται για να αποδώσει ένα τέτοιο σχέδιο, λιποθυμά. Η ψύχωση για τίτλους και αποτελέσματα στη λογική του «εδώ και τώρα», συνήθως «σκοτώνει» κάθε προοπτική του αύριο.
Αν ρωτήσεις 100 ανθρώπους να σου πουν πώς θα επέλεγαν να διατεθεί ένα μπάτζετ μερικών εκατομμυρίων ευρώ, η συντριπτική πλειοψηφία θα απαντούσε σε μεταγραφές. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα προτιμούσαν την επένδυση μεγάλων ποσών στα τμήματα υποδομών, στη βάση ενός πλάνου (ας πούμε πενταετίας).
Ισχύει για όλους
Προφανώς και η περίπτωση του Παναθηναϊκού δεν είναι μοναδική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας στάσης τα τελευταία χρόνια αποτελεί ο ΠΑΟΚ. Τα παιδιά που έχουν βγει από την παραγωγική διαδικασία του δικεφάλου του βορρά είναι πάρα πολλά. Και τα περισσότερα εξ αυτών εμφανίστηκαν στην ποδοσφαιρική ζωή μας αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον. Πόσοι από αυτούς παίζουν σήμερα κάποιον σημαντικό ρόλο στην ομάδα; Βασικά, ο Πέλκας. Στην ουσία, ως και ο πλέον ταλαντούχος, ήταν από τους ελάχιστους που άντεξαν στις καραβιές ακριβών ξένων που κατέφθαναν κάθε μεταγραφική περίοδο στη Θεσσαλονίκη. Ο συνδυασμός της δίψας για έναν τίτλο και των χρημάτων που μπορούσε να δαπανήσει η διοίκηση Σαββίδη τους στέρησε κάθε ευκαιρία.
Κάτι που επίσης συμβαίνει… παραδοσιακά εδώ και πολύ καιρό στον Ολυμπιακό. Οι ερυθρόλευκοι μάλιστα βρίσκονταν σε διπλή προνομιακή θέση. Όχι μόνο έριξαν δουλειά στην υποδομή, βγάζοντας «φυντάνια», αλλά μπορούσαν δίχως ανταγωνισμό να αποκτούν από το ελληνικό πρωτάθλημα όποιον νεαρό τους γυάλιζε στο μάτι. Και στη συνέχεια να τον ενημερώνουν για την ομάδα στην οποία θα συνέχιζε ως δανεικός και (συνήθως) ξενερωμένος την καριέρα του.
Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις. Ατόφια ταλέντα οι ικανότητες των οποίων τους κράτησαν στις ομάδες τους και τους έδωσαν κομβικούς ρόλους και αρμοδιότητες. Η αλήθεια είναι όμως πως είναι δύσκολο -αν όχι αδύνατο- να υπάρξει πραγματική στροφή στις Ακαδημίες όταν υπάρχει χρήμα. Καμία διοίκηση δεν θα μπορέσει να αντισταθεί στην ευκαιρία να… εντυπωσιάσει και να θαμπώσει τους οπαδούς της με «μουντιαλικούς», «έμπειρους» κλπ άσους. Στην πραγματικότητα θα «υπακούσει» στις επιθυμίες και στις εντολές για τέτοιους. Αν έχεις 30-40 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές, με τι μούτρα να πεις πως εμείς θα στηρίξουμε τον Μπουζούκη και τον κάθε Μπουζούκη;