Εάν έπρεπε να περιγράψετε τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς με λίγες λέξεις, ποιες είναι οι πρώτες που θα σας έρχονταν στο μυαλό. Παιχταράς είναι η μία. Εγωπαθές… γλουτόπαιδο πιθανότατα άλλες δύο που «σκάνε» δίχως πολλή σκέψη στο νου.
Δεν υπάρχει ενέργεια, πράξη, ατάκα του Σουηδού μέσα ή έξω από το γήπεδο που να μην επιβεβαιώνει είτε τον ένα είτε τον άλλον χαρακτηρισμό.
Και σε πολλές περιπτώσεις η παρουσία του είναι τέτοια που να υποδηλώνει ξεκάθαρα και τα δύο. Και αυτό διότι χρειάζεται να ξέρεις πολλά καντάρια μπάλα και ταυτόχρονα να έχεις τεράστια ιδέα για τον εαυτό σου προκειμένου να δοκιμάσεις να τελειώσεις μία φάση με τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος που μιλά για το άτομό του σε τρίτο πρόσωπο σημείωσε το 500ό επίσημο γκολ της καριέρας του!
Κρίση ταυτότητας
Όμως, όσο παράξενο κι αν μοιάζει αυτό σήμερα, ο Ζλάταν δεν ήρθε σε αυτό τον κόσμο ως ο μεγαλύτερος εγωιστής του πλανήτη. Για την ακρίβεια, υπήρξε μια περίοδος που πέρασε μια πρωτοφανή κρίση ταυτότητας και αυτοπεποίθησης. Την εποχή που αγωνιζόταν ακόμη για λογαριασμό της ταπεινής Μάλμε, ένα διάστημα αφλογιστίας κόντεψε να γίνει η αιτία να σταματήσει το ποδόσφαιρο!
Το διαβάζεις και δεν ξέρεις τι από τα δύο είναι λιγότερο πιστευτό. Το να μην βρίσκει δίχτυα ένας επιθετικός που μπορεί να κάνει τέτοιες «αλητείες»:
https://www.youtube.com/watch?v=4faVkCbNRG8
Ή το να παθαίνει κρίση αυτοπεποίθησης ένα τύπος σαν τούτον εδώ:
Σύμφωνα με τον προπονητή του στα τμήματα υποδομών της Μάλμε, πάντως, ως έφηβος ο Ζλάταν πέρασε μια περίοδο που δεν ήταν σε θέση να κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο και στο μυαλό του το ποδόσφαιρο αποτελούσε ένα χώρο στον οποίο είχε σταματήσει να νιώθει άνετα. Για την ακρίβεια, ήθελε να τον αφήσει πίσω του για πάντα!
Λιμενεργάτης
Δεν ξέρω πώς ακριβώς προφέρεται το όνομα του ανθρώπου, αλλά ήταν ο Johnny Gyllensjo εκείνος που διέκρινε ότι το παιδί δεν πολυπιστεύει στις ικανότητές του και αποφάσισε να κάνει κάτι γι’ αυτό. Εάν, λοιπόν, δεν είχε ένα χούι με την ψυχολογία, καθώς δηλώνει ερασιτέχνης ψυχολόγος, πολλοί αμυντικοί δεν θα είχαν υποστεί χουνέρια σαν το παρακάτω:
Όπως λοιπόν περιγράφει ο ίδιος, είχαν μερικές «ερασιτεχνικές» συνεδρίες με στόχο να πείσουν τον –τότε- ταλαντούχο νέο πως το μέλλον ήταν στην μπάλα. Και πως σύντομα στα πόδια του θα σφάζονταν ομαδάρες. Το πόσο καλά τα κατάφερε, φάνηκε περίπου 1,5 έτος αργότερα. Ο Αρσέν Βενγκέρ, τεχνικός της Άρσεναλ εκείνα τα χρόνια του ζητά να περάσει ένα δοκιμαστικό για λογαριασμό των «κανονιέρηδων». Και ο Ιμπραΐμοβιτς απαντά για πρώτη φορά σαν τον Ζλάταν που λατρέψαμε. «Ο Ζλάταν δεν κάνει δοκιμαστικά», απάντησε και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους…
Πριν ο εγωισμός, η εγωπάθεια και η αίσθηση ανωτερότητας γίνουν μόνιμοι κάτοικοι στον εγκέφαλό του, ο Σουηδός έκανε άλλα σχέδια. Κοίταζε τον εαυτό του στον καθρέφτη και ονειρευόταν καριέρα… λιμενεργάτη! Η ζωή στα ναυπηγεία της πόλης του φάνηκε για κάποιο λόγο πιο ελκυστική. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποια παλιά σουηδική παροιμία να προτρέπει τους γονείς να… ρίχνουν το παιδί τους στα λιμάνια αν αυτό δεν παίρνει από μπάλα.
Ένας μικρός… κλέφτης
Μπορεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια σε κάθε εμφάνισή του ο Ζλάταν να κλέβει τις εντυπώσεις, αλλά ξεκίνησε να το κάνει με… ποδήλατα. Ε, από κάπου πρέπει να αρχίσει κανείς! Σύμφωνα με τις διηγήσεις των προπονητών του, το δίκυκλο ήταν το μέσο που χρησιμοποιούσε ως πιτσιρικάς για να καλύπτει τα πέντε χιλιόμετρα της απόστασης που χώριζαν τη γενέτειρά του από το προπονητικό κέντρο.
Όταν η προπόνηση τελείωσε, συνήθως, απλά επέλεγε το ποδήλατο που του… γυάλιζε περισσότερο και εφαρμόζοντας τεχνικές ανοίγματος κλειδαριών που έμαθε παίζοντας με άλλα… τσογλάνια, το έπαιρνε σπίτι του. Την επόμενη μέρα, σαν κύριος, έσκαγε μύτη πίσω σαν να μην έτρεχε τίποτα. Ο… γλυκούλης από μικρός έμαθε να λειτουργεί σαν να είναι το κέντρο του κόσμου και διατεθειμένος να γράφει τη γνώμη των άλλων στα παλιά του τα εξάταπα και να αδιαφορεί για ενδεχόμενες συνέπειες.
Έβαλε το Μάλμε στον χάρτη
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που έχασαν τα ποδήλατά τους στο Μάλμε δεν του κρατούν κακία. Στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι ο άνθρωπος που έβαλε την πόλη στο χάρτη. Ποιος θα γνώριζε αυτό το μέρος αν δεν υπήρχε ο Ζλάταν; Και ποιος θα έδινε δεκάρα τσακιστή για μια πόλη στη Σουηδία εάν κάποτε ο Johnny Gyllensjo (όπως στο… Ζλάταν προφέρεται το όνομά του) δεν φρόντιζε να ανυψώσει ξανά το ηθικό του.
Μα φαντάζεστε να μην τα είχε καταφέρει και να γινόταν ο Ιμπραΐμοβιτς λιμενεργάτης;