Έχεις σκοράρει ήδη δύο φορές και αν το κάνεις και τρίτη η ομάδα σου θα γίνει η πρώτη ελληνική που επιστρέφει από χάντικαπ δύο τερμάτων στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Το επίτευγμα σου θα μείνει εσαεί πασπαλισμένο από την άχλη του μύθου αφού θα πρόκειται επιπλέον για το μόλις δεύτερο χατ-τρικ Έλληνα παίκτη στην κορυφαία συλλογική διοργάνωση (μετά από εκείνο του Κώστα Μήτρογλου στις Βρυξέλλες).
Το λες και ραντεβού με την «αθανασία»…
Η εναλλακτική είναι αμιγώς αλτρουϊστική – η έμπρακτη απόδειξη της προσήλωσης στου στην υπηρεσία της ομάδας, με μία ενέργεια απ’ αυτές που λατρεύει κάθε προπονητής. Η πάσα «πάρε-βάλε» στον συμπαίκτη σου που έχει και τα 7 μέτρα του τέρματος στο έλεος του και διασφαλίζει την επική ανατροπή.
Τι κάνεις; Αφήνεις το «εγώ» σου να καταστρατηγήσει την κοινή λογική ή παίρνεις την επιλογή της πιο εύκολης ασίστ που έχεις δώσει ποτέ στην καριέρα σου;
Δυστυχώς για την ΑΕΚ και τους οπαδούς της, που εκείνη τη στιγμή ένιωσαν «πνιγμένοι» από την προσμονή μιας πρωτόγνωρης έκστασης, ο Βίκτωρας Κλωναρίδης πήρε την κουρτίνα Νο. 1. Ο Γιώργος Γιακουμάκης ακόμα… περιμένει να διαμορφώσει το 3-2 σε κενή εστία και ο διαφαινόμενος ήρωας της βραδιάς καταλήγει με τη στάμπα του μοιραίου.
Ασφαλώς και το ερώτημα είναι ρητορικό, ενδεχομένως να μπορεί να απαντηθεί μόνο απ’ όσους έχουν παίξει μπάλα σε ένα στοιχειώδες επίπεδο. Η απόφαση λήφθηκε σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου, χρόνος στον οποίο καθορίστηκε τελικά η έκβαση του αγώνα και το +3 της Μπενφίκα από την ΑΕΚ στη βαθμολογία του ομίλου.
Αν ο Κλωναρίδης έκανε το απλό, η πρωταθλήτρια Ελλάδας θα είχε τώρα το 3 και οι Πορτογάλοι το κουλούρι. Με 10 παίκτες και με ανοιχτή την άμυνα της σε αναζήτηση της ισοφάρισης, το πιθανότερο είναι ότι η Μπενφίκα θα δεχόταν και τέταρτο γκολ σε κάποια αντεπίθεση.
Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Η επιλογή του Κλωναρίδη ήταν το δίχως άλλο ανθρώπινη. Το δέλεαρ ήταν πολύ μεγάλο και η αυτοπεποίθηση έκαιγε τα σωθικά του ύστερα από δύο γκολ σε μόλις 10 λεπτά ενός αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν αποκλείεται η πρόκληση να «βασάνιζε» το μυαλό του από το 63ο λεπτό, οπότε και έφερε το παιχνίδι στα ίσια.
Ευκαιρία για χατ-τρικ στο Τσάμπιονς Λιγκ πιθανότατα δεν θα υπάρξει ξανά. Είπαμε, στα 26 χρόνια ιστορίας του θεσμού με τη μορφή των ομίλων, το έχει πετύχει μόνο ο Μήτρογλου. Και άλλος ένας με φανέλα ελληνικής ομάδας, ο Πρέτραγκ Τζόρτζεβιτς, στο 6-2 του Ολυμπιακού με τη Λεβερκούζεν.
Σε ότι αφορά γενικώς το Κύπελλο Πρωταθλητριών, υπάρχει το χατ-τρικ του Μάικ Γαλάκου (επίσης) κόντρα στην Αντερλεχτ, τη σεζον 1974-75, και το «καρέ» του Αντώνη Αντωνιάδη απέναντι στην αδύναμη Ζενές Ες από το Λουξεμβούργο, στην απαρχή της σεζόν που ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή του Παναθηναϊκού στον τελικό του Γουέμπλεϊ.
Έχουμε δηλαδή τέσσερις περιπτώσεις σε 63 χρόνια ιστορίας. Υποθέτουμε βέβαια ότι ο 26χρονος επιθετικός δεν τα γνώριζε όλα αυτά. Αδιάφορο όμως τη στιγμή που παρουσιάστηκε στα πόδια του ο μεγάλος πειρασμός. Αυτό το «take it or leave it», οι συνέπειες του οποίου θα τεστάρουν το χαρακτήρα του εφεξής.
Ο Κλωναρίδης πρέπει να ανακάμψει, μαζί του και η ΑΕΚ, ουδείς έχει την πολυτέλεια να μείνει προσκολλημένος πνευματικά στη μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Το πρώτο βήμα έγινε ήδη. Προς τιμήν του ο Ελληνοβέλγος φορ αναγνώρισε ότι πήρε τη λάθος απόφαση, όντας απαρηγόρητος μετά το τέλος του ματς. Ποιος (;), αυτός, ο παρ’ ολίγον απόλυτος πρωταγωνιστής της δεύτερης αγωνιστικής των ομίλων της διοργάνωσης.
«Η αλήθεια είναι ότι ένας επιθετικός αποκτά αυτοπεποίθηση όταν σκοράρει. Ήθελα το χατ-τρικ και δεν πήρα τη σωστή απόφαση», δήλωσε, σα να ξεκαθάριζε ότι την επόμενη φορά θα αποδείξει ότι διδάχτηκε από το πάθημά του.
Στον Γιακουμάκη απολογήθηκε πριν ακόμα τελειώσει το ματς. Η στιγμή δεν γυρίζει πίσω και οι βαθμοί χάθηκαν, αλλά αν κάτι πρέπει να κρατήσει η ΑΕΚ από αυτό το ματς, είναι η αντίδραση του τελευταίου («Τι λες ρε, δεν πειράζει, συνεχίζουμε») ως τέτοια που σφυρηλατεί το ομαδικό πνεύμα του συνόλου και δεν διαχωρίζει τις μονάδες του σε… ωραίους και μοιραίους.