Στις 22 Απριλίου 2012 το «Λουίτζι Φεράρις» έχει παραδοθεί στο χάος. Οργισμένοι οπαδοί της Τζένοα βλέπουν την ομάδα τους να δέχεται τέσσερα γκολ μέσα στο σπίτι της από την Σιένα, πριν καν κλείσει το ημίχρονο. Η εξέδρα βράζει και μετά από μερικά λεπτά στο δεύτερο μέρος ξεσπά κατά των παικτών της ομάδας. Το ματς διακόπτεται, η αποστολή των φιλοξενούμενων αποχωρεί για τα αποδυτήρια χωρίς να πειράξει κανείς ούτε τρίχα από τα κεφάλια των μελών τους.
Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο και για τους γηπεδούχους. Ουσιαστικά οι ποδοσφαιριστές της Σιένα μετατρέπονται σε ομήρους ενός σκληρού πυρήνα οπαδών. Θεωρώντας πως οι παίκτες ξεφτιλίζουν την ομάδα, απαιτούν από αυτούς να βγάλουν τις φανέλες. Δεν σταματούν εκεί, αλλά ζητούν να μείνουν μόνο με τα εσώρουχα. Ακόμη και ο αρχηγός Μάρκο Ρόσι υποκύπτει. Όπως άλλωστε έκαναν όλοι, με εξαίρεση έναν άνθρωπο. Τον Τζουζέπε Σκούλι, ένα από τα πλέον «κακά» παιδιά του ιταλικού ποδοσφαίρου και παράλληλα αγαπημένο εγγονό του αφεντικού της «Ντραγκέντα», Τζουζέπε Μοραμπίτο, του οποίου έχει πάρει το όνομα. «Είναι δικό μου. Μην τολμήσει και το αγγίξει κανείς», είπε και το ύφος του μαρτυρούσε ξεκάθαρα τι θα ακολουθούσε εάν κάποιος τα έβαζε μαζί του…
«Αγία» οικογένεια
Η φαμίλια Μοραμπίτο για περίπου 25 χρόνια ήταν μία από εκείνες που έκαναν κουμάντο στην περιοχή της Καλαβρίας. Εκεί όπου η «Ντραγκέντα», είναι η πλέον δυνατή μαφιόζικη οργάνωση. Έχοντας λάβει ενεργό μέρος στον πόλεμο μεταξύ των μεγάλων οικογενειών, κέρδισε το παρατσούκλι «u tiradrittu», δηλαδή αυτός που σημαδεύει σωστά…
Εκτός από δυνατός εκτελεστής, ο «Νονός» ήταν και οραματιστής. Όταν απέκτησε τον έλεγχο της περιοχής του, έφτασε σε συμφωνία με την άλλη διαβόητη οργάνωση, την «Κόζα Νόστρα» και από κοινού ήρθαν σε επαφή με τον υπόκοσμο των Βαλκανίων, εξασφαλίζοντας συμμάχους και δίοδο για το εμπόριο ναρκωτικών που έρχονταν από την Ασία. Μέχρι το 1992 ήταν ο απόλυτος «βασιλιάς». Και όταν τελικά έπεσε στα χέρια των Αρχών, όπως κάθε σωστός μαφιόζος, έβαλε πάνω από όλα και όλους την οικογένεια. Ο ίδιος κατέληξε σε ένα κελί, αλλά ο γιος του, Φραντσέσκο έμεινε καθαρός από κάθε κατηγορία κι έτοιμος να αναλάβει την επιχείρηση, όπως κι έγινε. Ήταν ο πατέρας του Τζουζέπε που περίπου την ίδια περίοδο ονειρευόταν μια ζωή μακριά από τη Μαφία και τις πρακτικές της. Ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής.
Ταλέντο
Ο Σκούλι είχε την τύχη να βρεθεί στις Ακαδημίες της Γιουβέντους. Κι ενώ το ποδοσφαιρικό ταλέντο του ήταν αναμφισβήτητο, του φάνηκε δύσκολη η μετάβαση από τον νότο και τον τρόπο ζωής μιας οικογένειας της Μαφίας, στον πιο εκλεπτυσμένο και ανεπτυγμένο βορρά. Αν και μπόρεσε να εξασφαλίσει επαγγελματικό συμβόλαιο με τους «μπιανκονέρι», δόθηκε δανεικός δεξιά κι αριστερά, καταφέρνοντας ωστόσο να κληθεί σε όλα τα ηλικιακά επίπεδα των εθνικών ομάδων της Ιταλίας. Με εξαίρεση εκείνη των Ανδρών. Όταν πλέον ωρίμασε ηλικιακά αποδείχθηκε ότι το ταλέντο του κάποτε πολλά υποσχόμενου μεσοεπιθετικού είχε ξεφτίσει και πια άρχισε να απασχολεί τα πρωτοσέλιδα για όλους τους λάθος λόγους.
Η μέρα που –όπως είχε πει- άλλαξαν όλα ήταν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της γειτονικής χώρας κατακτά στα ελληνικά γήπεδα το χάλκινο μετάλλιο και σύσσωμη η ομάδα γίνεται δεκτή με τιμές και βραβεύεται από τον πρόεδρο της ιταλικής δημοκρατίας. Σύσσωμη; Μμμ όχι ακριβώς. Ο Τζουζέπε -προκλητικά- είναι ο μόνος που δεν προσκαλείται. «Οι υπόλοιποι πήραν περγαμηνές, το σήμα της ολυμπιακής επιτροπής και βραβεία. Εγώ δεν ήμουν καν εκεί επειδή είμαι ο εγγονός του μαφιόζου. Ένιωσα πολίτης δεύτερης κατηγορίας» εκμυστηρεύθηκε αργότερα σε συνέντευξή του…
Μονίμως μπλεγμένος
Από τότε ακολούθησε μια καριέρα κατά τη διάρκεια της οποίας ο Τζουζέπε θα κέρδιζε μια θέση στα δημοσιεύματα του Τύπου είτε για κάποιο γκολ, είτε για κάποιο σκάνδαλο. Και με τέτοια ο Σκούλι ήταν μονίμως μπλεγμένος.
Η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν το 2006. Τότε ήταν που βγήκε στην επιφάνεια η εμπλοκή του σε στημένο ματς του 2002. Ακόμη και οι πέτρες της Καλαβρίας μπορούσαν να αντιληφθούν πως εκείνο το 2-1 με το οποίο έχασε η Κροτόνε από την Μεσίνα δεν ήταν αποτέλεσμα που προέκυψε από την προσπάθεια των παικτών των δύο ομάδων. Οι Καλαβρέζοι είχαν ήδη υποβιβαστεί και οι γείτονες της σισιλιάνικης Μαφίας ήθελαν νίκη για να παραμείνουν κατηγορία. Ε, λοιπόν νίκησαν. Ο Σκούλι ωστόσο τιμωρήθηκε με 8μηνο αποκλεισμό για την εμπλοκή του στο χειραγωγημενο παιχνίδι.
Την ίδια περίοδο οι Αρχές εξέτασαν το ρόλο του σε τοπικές εκλογές, όπου με διάφορες μεθόδους, τελικά εκλέχθηκαν οι… σωστοί υποψήφιοι, ενώ το όνομά του ακούστηκε ακόμη και σε υπόθεση ανθρωποκτονίας. Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, αυτές ήταν απλά φήμες και στον πρώην ποδοσφαιριστή δεν απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες.
Επαφές και με την ακροδεξιά
Όταν ο δρόμος του τον έβγαλε στη Ρώμη όπου έπαιξε για λογαριασμό της Λάτσιο, βρήκε την ευκαιρία να… ανοίξει δουλειές με τον υπόκοσμο. Είχε επαφές με τον Μάσιμο Καρμινάτι, ο οποίος υπήρξε σύνδεσμος με νεοφασιστικές οργανώσεις με άκρες που έφταναν μέχρι τους οπαδούς της ομάδας, αλλά και της «Banda della Maglliana», που ήταν ένα παρακλάδι της Μαφίας στην πρωτεύουσα.
Ο εισαγγελέας του σκανδάλου «Calcioscommesse» θεώρησε πως ο Σκούλι υπήρξε μπλεγμένος στα στημένα ματς, ενώ υποψίες υπήρχαν και για συμμετοχή του σε απόπειρα εκβιασμού του Λούκα Τόνι, του οποίου κατείχε φωτογραφικό υλικό από… τσιλημπουρδήματα, την εποχή που η νόμιμη σύντροφος του Ιταλού επιθετικού περίμενε το παιδί τους. Παρά τον φάκελο που παραδόθηκε (στον οποίο βρέθηκαν μέχρι και συνομιλίες με τον Βόσνιο εγκληματία Σαφέτ Αλτίκ) τελικά δεν απαγγέλθηκαν κατηγορίες εναντίον του.
Αφιερωμένο στον παππού
Το μετάλλιο που κατέκτησε με την Ολυμπιακή ομάδα της Ιταλίας μπορεί να μην του εξασφάλισε μια πρόσκληση για το προεδρικό μέγαρο, αλλά τουλάχιστον του έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψει κάτι πίσω στην φαμίλια που για πολλούς ήταν ο λόγος για τον οποίο έβρισε πάντα συμβόλαιο, ακόμη και τις περιόδους που όλοι ήξεραν την… αγάπη του για τα προκαθορισμένα αποτελέσματα. Γι’ αυτό, λοιπόν, κι εκείνος το αφιέρωσε στον παππού του που βρισκόταν στη φυλακή.
Κι αυτό διότι ένας πραγματικός μαφιόζος μπορεί να φανεί διαλλακτικός απέναντι σε οποιαδήποτε ηθική αξία, με εξαίρεση δύο. Την προσωπική του τιμή κι εκείνη της φαμίλιας. Και ο Τζουζέπε Σκούλι αυτά τα δύο δεν τα πρόδωσε ποτέ και φυσικά δεν θα το έκανε για κανένα λόγο, και κυρίως στην περίπτωση που μερικές δεκάδες οπαδοί του ζήτησαν επιτακτικά να μείνει με το σώβρακο. Σε ποιον; Στον εγγονό του αφεντικού της «Ντραγκέντα»; Είναι να γελάει κανείς…