Το θέμα συζήτησης, όσων έχουν μείνει να παρακολουθούν ακόμα το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, χωρίς να έχουν βγάλει τα μάτια τους, είναι η χρησιμοποίηση του Αλέξανδρου Τζιόλη από τον Μίχαελ Σκίμπε.
Ενός Αλέξανδρου Τζιόλη που αγωνίζεται στο χαμηλής ανταγωνιστικότητας και δυναμικότητας πρωτάθλημα της Σαουδικής Αραβίας, λίγους μήνες πριν κλείσει τα 34 του χρόνια. Ενός Αλέξανδρου Τζιόλη που όσοι προπονητές και να άλλαξαν στην Εθνική, αυτός έμεινε εκεί, ακίνητος, ακλόνητος και ευθυτενής, περίπου όπως αγωνίζεται στο γρασίδι.
Κανείς δεν φαίνεται ικανός να σταματήσει τον Αλέξανδρο να γράφει συμμετοχές με την Εθνική και μέσα σε όλα έχουμε και δηλώσεις ότι με το που μπαίνει αλλαγή η εικόνα της ομάδας βελτιώνεται.
Ναι, τόσο άσχημη είναι η κατάσταση που αρχίζουν κάποιοι να πιστεύουν ότι είναι ένα ξόρκι, μία αρχαία κατάρα που συνδέει με τρόπους άγνωστους, το πρόσωπο του βετεράνου μέσου με την Εθνική αντρών.
Τόσο που θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι στο μέλλον, στο 2125 για παράδειγμα, με το ποδόσφαιρο να έχει αλλάξει τελείως τρόπο παιχνιδιού και τους ανθρώπους να έχουν αντικατασταθεί από cyborgs, το cyborg Αλέξανδρος Τζιόλης να είναι ακόμα εκεί. Στις επιλογές του τότε cyborg προπονητή.
Θα μπορούσε κάπως να σπάσει αυτή η κατάρα; Αφού ο εκλέκτορας δεν μπορεί να πει το «όχι», τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς σαν κοινωνία για να μην ξαναβρεθεί ο Αλέξανδρος σε ένα μέρος που και ο ίδιος φαίνεται ότι δεν αντέχει να βρίσκεται. Στις επιλογές της Εθνικής.
Τρόποι υπάρχουν για να κρατηθεί ο μέσος της Al-Fayha FC μακριά από τα γήπεδα που αγωνίζεται η Εθνική.
Εμείς απλά θα προτείνουμε 6 και ας δώσει και ο καθένας από εσάς τη δική του πρόταση για να προστατέψουμε την Εθνική αλλά και τον ίδιο τον Αλέξανδρο από την ταλαιπωρία αυτής της άλυτης μαγείας.
Ο Αλέξανδρος κλείνεται σε ένα τεράστιο βάζο και αφήνεται στη μέση ενός δρόμου. Τα βάζα αυτά με δυσκολία τα ανοίγεις όταν είναι στο μέγεθος του χεριού σου, που σημαίνει ότι μόνο ένας γίγαντας θα πάλευε να το ανοίξει σε αυτές τις διαστάσεις.
Ο Αλέξανδρος Τζιόλης συσκευάζεται σε ένα ξύλινο κιβώτιο και ρίχνεται από αεροπλάνο σε άγνωστο μέρος, που μόνο ο πιλότος ξέρει. Είναι αυτό κορυφή οροσειράς, είναι ηφαίστειο, είναι το μέρος που συσκευάζονται οι σαλάτες του ΑΒ Βασιλόπουλου; Κανείς δε θα μάθει ποτέ.
Ο Αλέξανδρος στη μέση του ωκεανού. Για να καταφέρει να φτάσει στο γήπεδο θα πρέπει να περάσει από ένα κοπάδι πεινασμένων καρχαριών. Καλή τύχη.
Ο διεθνής μέσος τυλίγεται από σκοινιά και για όση ώρα διαρκούν οι επίσημοι αγώνες της Εθνικής ποδοσφαίρου, αυτός κρατιέται όμηρος σε ένα ανήλιαγο υπόγειο από άγνωστους απαγωγείς.
Ένα εντελώς τυχαίο ατύχημα οδηγεί τον Αλέξανδρο στο να ναυαγήσει σε ένα ερημικό νησί του Ειρηνικού, σβησμένο σχεδόν από τον χάρτη. Ο πρώην ποδοσφαιριστής γίνεται επιζών ερημίτης.
Ο Αλέξανδρος υποχρεώνεται να παραδώσει το δίπλωμα του και όλα τα αυτοκίνητά του και συγχρόνως να πάει στο γήπεδο με το τραμ. Ο πιο εγγυημένος τρόπος για να μην φτάσει ποτέ στην ώρα του.