Έχει περάσει μόλις το ημικύκλιο της μεσαίας γραμμής. Ντριμπλάρει με τον αντίπαλο κολλημένο πάνω του και από τα 8,5 μέτρα σηκώνεται, σα να μην έχει άλλη επιλογή, και εκτελεί. Όχι δεν εκπνέει ο χρόνος επίθεσης, ή 12λεπτου, τα δευτερόλεπτα αρκούν για να βγει κάποιο επιθετικό play και να επιχειρηθεί ένα ελεύθερο σουτ.
Το παιχνίδι του Στεφ Κάρι όμως δεν εντάσσεται σε κανένα μπασκετικό κανόνα. Μπορεί να σουτάρει τρίποντα από οποιοδήποτε σημείο, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες όλο το βράδυ, σα να γεμίζει ξανά και ξανά με νερό το ποτήρι του. Χωρίς να δείχνει ποτέ λαχανιασμένος. Άνετος και ατσαλάκωτος, με την εικόνα του ανθρώπου που κάνει το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι το πιο εκνευριστικό για τους αντιπάλους του ή ότι σουτάρει φέτος 11,6 τρίποντα κατά μ.ο. ανά αγώνα, ευστοχώντας στα 6 εξ’ αυτών. Έχει το εξωπραγματικό 51,6% πίσω από τη γραμμή των 7,25 μ. και έμοιαζε ο μοναδικός που μπορούσε να σπάσει το δικό του ρεκόρ εύστοχων τριπόντων σε ένα ματς, τα 13 που πέτυχε στις 7 Νοεμβρίου του 2016.
Αμ δε… Τώρα θα πρέπει να ξεπεράσει έναν συμπαίκτη του για το πάρει πίσω. Ο Κλέι Τόμπσον τον προκάλεσε ανοιχτά με τα παλαβά που έκανε στο πρόσφατο ματς με το Σικάγο. Σούταρε μόνος του 24 τρίποντα σε 26 λεπτά συμμετοχής (!!) και έβαλε τα 14 εξ’ αυτών. Δηλαδή επιχειρούσε σχεδόν 1 τρίποντο ανά λεπτό που ήταν στο παρκέ, μετατρέποντας το ματς σε προσωπικό διαγωνισμό.
Πέραν των 24 τριπόντων, σούταρε και 5 δίποντα για το… ξεκάρφωμα. Κατέρριψε το ρεκόρ του Κάρι, πέντε λεπτά προτού ολοκληρωθεί η τρίτη περίοδος και το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί ο Στιβ Κερ δεν τον άφησε να βάλει καμιά 20αρια τρίποντα! Μήπως για να είναι «γήινο» το νέο milestone που έχει να κυνηγήσει ο Κάρι;
Και κάπου εδώ έρχεται ο μεγάλος Γκρεγκ Πόποβιτς, να καταθέσει εκκωφαντικά τις ενστάσεις του. «Δεν είναι κανονικό μπάσκετ αυτό. Ας δημιουργήσουμε τετράποντα. Ή πεντάποντα και να το κάνουμε πραγματικά διασκεδαστικό για τους φιλάθλους. Ας το κάνουμε τσίρκο!», είπε ο κατά πολλούς κορυφαίος εν ενεργεία προπονητής του πλανήτη.
Ως μετρ της τακτικής και των επιθετικών plays, ο Πόποβιτς έσπασε και σπάει όλα αυτά τα χρόνια το κεφάλι του για να εφεύρει και να κληροδοτήσει νέους τρόπους εκτέλεσης μέσω συστημάτων. Ένα σουτ υπό πίεση είναι το τελευταίο που τον ενδιαφέρει, η έσχατη λύση όταν εκπνέει το χρονόμετρο.
Το Γκόλντεν Στέιτ έχει υπερβεί τέτοιες καθημερινές… σκοτούρες. Από τα 24 τρίποντα, ο Τόμπσον σούταρε προφανώς αρκετά με ένα χέρι αντιπάλου στα μούτρα του. Και αυτός και πολύ περισσότερο βέβαια οι Κάρι, Ντουράντ παίρνουν πολλά σουτ υπό πίεση, παίζοντας με το ένστικτο και την ατομική κλάση.
Είναι όμως αυτό το μπάσκετ που θέλουν να βλέπουν οι οπαδοί του αθλήματος; Μήπως η κορυφαία ομάδα του NBA και μία εκ των καλύτερων της ιστορίας τείνει να γίνει και η λιγότερο ομαδική απ’ όλες στη μία πλευρά του γηπέδου; Μήπως έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι ο Κάρι και η παρέα του «καταστρέφουν» το μπάσκετ, όπως το γνωρίζαμε;
Ασφαλώς είναι και θέμα γούστου και προσωπικών κριτηρίων. Υπάρχουν άνθρωποι που ξενυχτάνε βράδυ παρά βράδυ απλώς και μόνο για να δουν τον Κάρι να επιχειρεί και να τα στάζει από παντού, συνεπαρμένοι από ένα φαινόμενο καλαθομηχανής, με πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά.
Αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχουν και οι άλλοι, που απεχθάνονται το μπάσκετ των Γουόριορς και την καθολική ανά βράδια, έως «περιφρόνησης» του αντιπάλου, κυριαρχίας τους. Πόσο μάλλον όταν αυτή στηρίζεται αποκλειστικά στην ατομική ποιότητα και σε μια σειρά από «σκοτωμένα» σουτ, που σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα απαγορεύονται διά ροπάλου.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας το πιθανότερο είναι ότι δεν ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Η δική του Χίμκι σουτάρει στα τέσσερα ματς της φετινής Ευρωλίγκα κατά μέσο όρο 34,75 τρίποντα (μόνος του ο Σβεντ έχει πάρει 55 προπάθειες σε 135’ συμμετοχής)!
Το Γκόλντεν Στέιτ σουτάρει κατά μέσο όρο 31,9 σε 48 λεπτά – νούμερο διόλου υπερβολικό. Είναι όμως ο τρόπος της μίας (ή και καθόλου) πάσας και σουτ, που πέραν από φανατικούς θαυμαστές έχει εξασφαλίσει και φανατικούς «εχθρούς» στο Γκόλντεν Στέιτ. Φυσικά και η συντριβή της έννοιας του «ανταγωνισμού».
Στην Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα είχαμε να κάνουμε με ποδόσφαιρο, στο οποίο ξέρουμε ότι δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Εδώ όμως ποιος να σηκώσει κεφάλι; Σε ένα ακόμη από τα… αστεία της υπόθεσης, να θυμίσω ότι στο Γκόλντεν Στέιτ ανήκει και ένας από τους κορυφαίους σέντερ του NBA, ο παροπλισμένος λόγω τραυματισμού στο ξεκίνημα, Ντε Μάρκους Κάζινς.
Ο τετράκις all-star υπέγραψε ως free agent το καλοκαίρι, δεχόμενος να εισπράξει… ψίχουλα για να κατακτήσει, λέει, το πρωτάθλημα. Δεινός σουτέρ και αυτός για τα 211 εκατοστά του (ναι, το τρίποντο το έχει για πρωινό αμαρκάριστος!), θα μπει στην εξίσωση Δεκέμβρη με Γενάρη και λογικά θα πιάσει τη μία άκρη του φαρασιού για να σκουπίσουν οι Γουόριορς όποιον βρουν στο δρόμο τους στα πλέι-οφ.
Do I love this game? I’m not so sure…
- #Golden State Warriors
- #Γκόλντεν Στέιτ
- #Κλέι Τόμπσον
- #ρεκόρ τριπόντων
- #Στεφ Κάρι
- #Το μπάσκετ των Γουόριορς
- #Το ρεκόρ του Κάρι
- #Το ρεκόρ του Τόμπσον