Είναι δεδομένο: η εποχή που διανύει η Μπαρτσελόνα από το 2005 μέχρι και (τουλάχιστον) σήμερα θα μείνει στην ιστορία ως «η εποχή του Λίονελ Μέσι». Ακόμα και ο πιο φανατικός εχθρός των μπλαουγκράνα, ακόμα και ο μεγαλύτερος αμφισβητίας του Αργεντινού (οι συζητήσεις για τους λόγους που δεν κατάφερε -ακόμα;- τα ίδια επιτεύγματα με την φανέλα της Αργεντινής θα τον συνοδεύουν για πάντα) δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί πως στην ποδοσφαιρική ιστορία η παρουσία του στα γήπεδα του πλανήτη θα αποτελεί τομή.
Όμως θα ήταν μεγάλη αδικία να φύγουν από το κάδρο των αφηγήσεων αυτής της εποχής ορισμένοι συμπαίκτες του, ακόμα και αν αυτοί είναι καταδικασμένοι να αναφέρονται αιωνίως ως απλά «συμπαίκτες» του.
Ο Λούις Σουάρες είναι, αναμφισβήτητα, ένας από αυτούς. Το βασικό εννιάρι αυτής της φοβερής και τρομερής περιόδου της Μπαρτσελόνα, ένας ποδοσφαιριστής με άπειρα αγωνιστικά προτερήματα και κανένα μειονέκτημα (αν εξαιρέσεις τα κοφτερά του δόντια).
Ο Ουρουγουανός διανύει την πέμπτη του σεζόν στο Καμπ Νου και έχει ήδη εξασφαλίσει μια θέση στο πάνθεον των μεγαλύτερων ποδοσφαιριστών που πέρασαν από αυτό το (κάτι παραπάνω από ένα) κλαμπ.
Κάπου εδώ φυσικά θα έπρεπε να μπουν όλοι εκείνοι οι αναγκαίοι αστερίσκοι αναφορικά με τον χαρακτήρα του που, όσο και αν δεν μειώνουν στο ελάχιστο την ποδοσφαιρική του αξία, αποτελούν εκ των πραγμάτων μια ξεχωριστή συζήτηση: δεν συναντάς κάθε μέρα τύπους που έχουν την κακή συνήθεια να δαγκώνουν τους ποδοσφαιρικούς αντιπάλους τους. Όπως και να έχει ωστόσο στην Μπαρτσελόνα δεν θα τον άλλαζαν για κανένα λόγο. Ο χρόνος ωστόσο έχει άλλη άποψη…
Τον Ουρουγουανό μπορεί να μην τον πήραν τα χρόνια -τον προσεχή Ιανουάριο γίνεται μόλις 31 χρονών- αλλά είναι δεδομένο πως πολύ σύντομα, ίσως και από το επόμενο καλοκαίρι, να μοιάζει αδύνατο να διατηρηθεί στο ίδιο επίπεδο με την υπόλοιπη ομάδα. Σε αυτές τις ηλικίες άλλωστε η μια φουλ σεζόν μπορεί να κάνει την διαφορά σε επίπεδο ταχύτητας και ειδικά όταν αγωνίζεσαι στο μεγαλύτερο επίπεδο του κόσμου.
Ο ίδιος έσπευσε άλλωστε να δηλώσει πρόσφατα από μόνος του ότι η Μπαρτσελόνα «ίσως θα πρέπει να ψάχνει για ένα νέο εννιάρι»: φαίνεται πως η εποχή που ο Ουρουγουανός παικταράς θα πάψει να είναι βασικότατος κοντοζυγώνει και οι μπλαουγκράνα ψάχνουν ήδη τον αντικαταστάτη του για το βασικό σχήμα.
Το όνομα που, σύμφωνα με τα καταλανικά δημοσιεύματα, φιγουράρει στην κορυφή της σχετικής παίρνει αυτοδίκαια τον χαρακτηρισμό του «εκλεκτού». Η αλήθεια είναι όμως πως μια αυτόματη ξενέρα μας έπιασε όταν μάθαμε περί ποίου πρόκειται: Χάρι Κέιν είναι οι δυο μαγικές λέξεις.
Αν το ποδόσφαιρο ήταν μόνο οι αριθμοί, ο Κέιν θα αποτελούσε την τέλεια ποδοσφαιρική λύση: σκόρερ ολκής στην Αγγλία, αιχμή του δόρατος για την Τότεναμ και μονίμως στις πρώτες θέσεις των σκόρερ του Νησιού. Μόλις στα 25 του και με 200.000.000 ευρώ ως τιμή κοστολόγησης (όσο περίπου κόστιζε κάποτε και το μεγαλύτερο γατί της Ευρώπης, ο Ιγκουαίν), θα έλεγε κανείς πως του χρόνου τέτοια εποχή, αν η Μπαρτσελόνα τον αποκτήσει, θα αποτελεί τον τέλειο παρτενερ του Μέσι.
Όμως υπάρχει μια φωνούλα μέσα μας που ψιθυρίζει πως το να αναφέρεται ο Κέιν ως αντι-Σουάρες είναι μάλλον βλασφημία.
Θα ήταν γελοιότητα φυσικά να αμφισβητηθεί το ποδοσφαιρικό ένστικτο των ανθρώπων της Μπαρτσελόνα. Αλλά ακόμα και εμείς οι κοινοί θνητοί, έστω και αν η διάθεσή μας προσομοιάζει σε καφενειακή συζήτηση, μπορούμε να έχουμε άποψη.
Για να μην δουλευόμαστε λοιπόν, το να είναι ο Χάρι Κέιν ο αντικαταστάτης του Σουάρες είναι μάλλον πέρα και έξω από κάθε λογική. Χωρίς καμία διάθεση να μειωθεί η Τότεναμ άλλωστε, άλλο η ομάδα του Λονδίνου και άλλο η Μπαρτσελόνα: το μεγάλο αστέρι της πρώτης ίσως να είναι ένας καλός αναπληρωματικός της δεύτερης αλλά να πειστούμε ότι θα γίνει ο αντικαταστάτης του Σουάρες είναι κομματάκι δύσκολο.
Είναι άλλωστε το βαρύ κορμί του Άγγλου φορ που μας κάνει να μην μπορούμε να τον φανταστούμε να αποτελεί το εννιάρι μιας υπερκινητικής ομάδας όπως η Μπαρτσελόνα. Ο Σουάρες άλλωστε έδεσε τόσο καλά με τον Μέσι διότι είναι ένας παίκτης που έχει την ντρίμπλα, έχει την διείσδυση, έχει το «ένας με έναν», είναι με άλλα λόγια μια εκδοχή ποδοσφαιριστή που εύκολα προσαρμόζεται στο ποδοσφαιρικό στυλ του Μέσι: οι δυο τους συγκροτούν ένα δίδυμο δαιμόνων.
Ο Κέιν από την άλλη είναι παίκτης που αφενός χρειάζεται «τάισμα» για να είναι χρήσιμος στην ομάδα του (έξω από την περιοχή δεν είναι και το ποδόσφαιρο της Μπάρτσα χρειάζεται εννιάρια που να έχουν περιφερειακή κίνηση) και αφετέρου η παρουσία του και μόνο μπορεί να αναγκάσει ολόκληρη την ομάδα σε αναπροσαρμογή ποδοσφαιρικού πλάνου. Και τέτοιο πλάνο γιατί να το αλλάξεις;
Φυσικά, δεν αποκλείεται του χρόνου τέτοια εποχή, αυτό εδώ το κείμενο να φαντάζει το απόλυτο δείγμα αμπαλίασης και ο Κέιν να ξετινάζει τα αντίπαλα δίχτυα. Όμως -να μας το θυμηθείτε- μάλλον δεν θα γίνει έτσι και ο Σουάρες θα πρέπει να έρχεται από τον πάγκο να μαζέψει την κατάσταση…