Πρώτα ήταν η ήττα από τη Μπάγερν. Μετά η ήττα από τη Ζαλγκίρις. Τώρα η νίκη που είναι σαν ήττα με τη Μπουντουσνόστ. Μια ομάδα που όλοι είδαμε ότι απέχει πολύ ακόμα κι από την Νταρουσάφακα που είναι η αμέσως χειρότερη ομάδα.
Αν έβλεπε κανείς το σκορ στο ημίχρονο του ματς με το σκορ στο 31-31, θα έλεγε ότι οι δύο ομάδες παίζουν σκληρή άμυνα. Η εικόνα του ματς όμως δεν έλεγε τίποτα τέτοιο. Έλεγε ότι η Μπουντουσνόστ είναι μια κακή ομάδα που δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την μέτρια ως κακή άμυνα του ΠΑΟ και ο ΠΑΟ είναι τόσο κακός στην επίθεση που μέχρι και στους αιφνιδιασμούς δεν ήξερε τι να κάνει.
Σε έναν αιφνιδιασμό κατέβασε τη μπάλα ο Γκιστ και πήγε να πασάρει στο Τόμας με αποτέλεσμα να παρέμβει αντίπαλος και να χαθεί η ευκαιρία. Σε έναν άλλο ο Τόμας έκανε reverse κίνηση κοντά στο καλάθι, έχασε την ισορροπία του και αστόχησε, αντί να την δώσει στον ελεύθερο Παπαπέτρου. Το λάθος εδώ βέβαια ήταν του Λεκαβίτσιους που την έδωσε στον ξεκάθαρα ατομιστή Τόμας που μέχρι τώρα παίζει για την πάρτη του.
Μετά το τέλος του ματς και ακόμα και τώρα, εμφανίζονται φίλαθλοι που σχολιάζουν για το μπάτζετ και λένε ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος φόρτωσε παλτά την ομάδα.
Ας ξεκινήσω από το δεύτερο. Η διοίκηση είναι για να θέτει το μπάτζετ, ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής για το ποιοι παίχτες είναι οι καλύτερες επιλογές για να υπηρετήσουν το μπάσκετ που θέλει να παίξει. Επειδή αποδείξεις για το αντίθετο δεν έχω, θεωρώ ότι η ομάδα αυτή φτιάχτηκε από τον Πασκουάλ. Με εξαίρεση ίσως τον Παπαγιάννη, που όλοι μας θα τον φέρναμε στην ομάδα βλέποντας την προοπτική.
Πάμε και στο κομμάτι του μπάτζετ. Είναι ένα λογικό επιχείρημα όταν παίζεις απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και τη Φενέρ ή τη Ρεάλ που η διαφορά είναι σίγουρα 15 εκατομμύρια. Αν και αυτό το επιχείρημα καταργείται κάθε χρόνο σε μεμονωμένα ματς.
Ο Ολυμπιακός προχθές έχασε στις λεπτομέρειες από την ΤΣΣΚΑ. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός ήταν ανταγωνιστικός σε κανονική διάρκεια σε έδρες των πλουσίων; Πέρσι με τη Φενέρ και πρόπερσι με Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ.
Το μπάτζετ δεν είναι επιχείρημα όταν παίζεις με τη Ζαλγκίρις και τη Μπουντουσνόστ. Δεν είναι επιχείρημα ακόμα και με μπάτζετ 4-5 εκατομμύρια πάνω από το δικό σου, γιατί και η διαφορά αυτή δεν είναι μεγάλη μέσα στο γήπεδο, αλλά και γιατί μπορεί μια ομάδα να πληρώνει υπεραξίες.
Η Χίμκι για παράδειγμα επειδή δεν μπορεί να προσφέρει στους Αμερικάνους της μια πόλη σχετικά ζεστή που έχεις πράγματα να κάνεις, τους πληρώνει παραπάνω για να τους πείσει. Το ίδιο και η ΤΣΣΚΑ. Ο Ντε Κολό και ο Σέρχι θα έπαιζαν και με λιγότερα σε ομάδες της Μεσογείου.
Κάποιοι λένε ότι η ομάδα πρέπει να τα σκάσει χοντρά για καλό πεντάρι. Είναι κι αυτό μια λογική. Αλλά μήπως ο Ντέιβις της Ζαλγκίρις παίρνει κανένα πακτωλό; Λιγότερα από τον Λάσμε παίρνει. Μήπως ο Ταρζέφσκι ή Ταρζούσκι της Αρμάνι παίρνει εκατομμύριο; Όχι. Στα 600-700 χιλιάρικα είναι. Ο Γκουντάιτις επίσης της Αρμάνι τόσα. Ή μήπως είναι λίγα τα 900 χιλιάρικα που παίρνει ο Γκιστ ως θεωρητικά πρώτο πεντάρι;
Άλλοι λένε για παίχτες-στοιχήματα. Δηλαδή ο Γουόλτερς, ο Γουόλτον και ο Γουόλκαπ στη Ζαλγκίρις δεν είναι στοιχήματα;
Άρα αφού δεν φταίει η διοίκηση που αγνοεί τον προπονητή και παίρνει όποιον παίχτη θέλει, δε φταίει το μπάτζετ, τότε τι φταίει;
Πριν απ΄όλα να ξεκαθαρίσω ότι οποιαδήποτε κριτική ασκείται από την πλειοψηφία των φιλάθλων της ομάδας, δεν είναι κακοπροαίρετη. Όλοι παθιάζονται με αυτή την ομάδα και πολλές φορές εν βρασμώ ψυχής μπορεί να πουν κάποια υπερβολή. Όλοι θέλουν το καλό της. Ή σχεδόν όλοι. Το ότι κάποιος κρίνει, δε σημαίνει ότι δεν πάει γήπεδο. Ούτε το ότι δεν πάει κάποιος γήπεδο του αφαιρεί το δικαίωμα να κρίνει.
Πάμε τώρα στο πρόβλημα που παρουσιάζει στο ξεκίνημα της σεζόν ο Παναθηναϊκός. Ένα πρόβλημα που μπορεί να αποδειχτεί ανυπέρβλητο ή μπορεί να αποδειχθεί κι ότι ήταν το σχέδιο του Πασκουάλ. Καλούμαστε να κρίνουμε το τώρα και πολλά μπορούν να αλλάξουν σε ένα μήνα. Ή και τίποτα.
Στο μυαλό μου τα προβλήματα της ομάδας είναι τρία. Πρώτο και βασικότερο είναι στη θέση 5. Διαθέτει 4 παίχτες και ούτε ένας δεν κάνει για βασικός. Λάσμε και Γκιστ είναι τραγικοί στην άμυνα. Χρησιμεύουν μόνο στις βοήθειες που πάνε για την τάπα.
Πέραν αυτού ουδέν. Οι κοντοί τους περνάνε για πλάκα, οι ψηλοί τους ποστάρουν και τους παίρνουν στα ριμπάουντ, στις αλλαγές κοιμούνται και δεν υπάρχει ματς που να μην έχουμε δεχτεί 2-3 τρίποντα από δική τους αφέλεια.
Επιθετικά είναι εξίσου ανύπαρκτοι. Ο Γκιστ βγαίνει συνεχώς έξω στα τελευταία ματς και βαράει σουτ μέσης και μακρινής απόστασης, ενώ είναι κακός σουτέρ. Κάκιστος. Με τη Μπουντουσνόστ μάλιστα είδαμε στο πρώτο ημίχρονο να ντουμπλάρει η άμυνα τους στο ποστ που έπαιζε το τριάρι του ΠΑΟ και να βγάζει το σύστημα ελεύθερο τρίποντο από τον Γκιστ!
Ο Λάσμε, εκτός του ότι ακόμα κι αυτό το σουτάκι από τα 4-5 μέτρα το έχει με τα φεγγάρια του, κάνει συνεχώς χαζά φάουλ. Όταν αυτοί οι 2 παίζουν μαζί, η ομάδα έχει -2 παίχτες επιθετικά και στις αμυντικές περιστροφές υπάρχει πάντοτε πρόβλημα.
Για να καταλάβει κανείς το πόσο τραγικοί είναι και οι δύο, ο Παπαγιάννης που είναι ακόμα πολύ πίσω σε αντίληψη και κίνηση, φάνηκε 2 κλάσεις πάνω. Τέλος, ο Βουγιούκας είναι αδικημένος, μιας και δεν παίρνει το χρόνο που του αξίζει απέναντι σε ομάδες που μπορεί να προσφέρει. Με τη Ζαλγκίρις έδειξε ότι μπορεί. Μετά τον έφαγε ο Τσάβι.
Όπως είχε κάνει και πέρσι, με αποτέλεσμα να κάνει πάρτι ο Καβαλιάουσκας. Χθες με τη Μπουντουσνόστ πάλι του ταίριαζαν οι αντίπαλοι ψηλοί. Εκτός αυτού, είναι ο μόνος από τα 5άρια με αντίληψη του χώρου και της πάσας.
Τα ίδια θα μπορούσα να γράψω και για τη θέση 4, όπου ούτε ο Μήτογλου, ούτε ο Τόμας είναι για βασικοί. Ο δεύτερος ποτέ δεν ήταν.
Δεύτερο πρόβλημα είναι συνέχεια του από πάνω. Ποσοτικά η ομάδα μοιάζει μπουκωμένη. Όπως και πέρσι. Τρεις παίχτες στη θέση 2. Παππάς, Κιθ, Λοτζέσκι. Τρεις στη θέση 3. Θανάσης, Παπαπέτρου, Λοτζέσκι.
Τέσσερις στο 4. Μήτογλου, Τόμας και Γκιστ με Λάσμε όταν παίζουν μαζί ή σε κάποιες λίγες στιγμές που ένας από τους δύο παίζει με τον Παπαγιάννη στο 5. Συν τον Θανάση και τον Παπαπέτρου κατά συνθήκη. Τέσσερις στα σέντερ.
Έτσι δεν βρίσκει κανείς ρυθμό και κανείς δεν παίζει πάνω από 5-6 λεπτά σερί. Χαρακτηριστικό χθες ότι με εξαίρεση Καλάθη-Παπαπέτρου και τους Λάσμε-Γκιστ, κανείς δεν έπαιξε πάνω από 17 λεπτά. Δεν είναι ξεκάθαρο ποιος είναι ο «βασικός» στις θέσεις 2-3-4, αλλά και στο 5.
Τρίτο πρόβλημα. Ο Πασκουάλ. Μοιάζει να χάνεται μέσα στα παιχνίδια. Μοιάζει να μην μπορεί να διαγνώσει πότε πρέπει να βγει κάποιος και πότε όχι. Δεν ξέρω επίσης αν είναι επιλογή του να γίνονται αλλαγές στα σκριν στην άμυνα, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει δουλέψει με κανέναν αντίπαλο. Επίσης, αχρηστεύει παίχτες που ο ίδιος αποφάσισε να κρατήσει. Αν δηλαδή δεν εμπιστεύεται τον Λεκάβιτσιους ούτε με τη Μπουντουσνόστ, υπάρχει θέμα.
Ο λόγος που καταγράφω όλα τα παραπάνω δεν είναι γιατί κρίνο τον Παναθηναϊκό με βάση την κατάκτηση της Ευρωλίγκας και 7 αστέρια. Το κριτήριο είναι το μπάσκετ που παίζει η ομάδα.
Αν είναι δηλαδή ωραίο και βασίζεται σε στοιχεία που τιμούν το άθλημα. Δεν εννοώ απαραίτητα να σκοράρει σε κάθε ματς 95 πόντους. Μιλάω για την ευφυΐα του αθλήματος. Αυτή, να με συγχωρείτε, αλλά δεν φαίνεται πουθενά στην ομάδα αυτή τη στιγμή.
Υ.Γ. Το να φύγει ο Πασκουάλ κάποια στιγμή μες στη χρονιά δεν έχει κανένα νόημα. Δεν υπάρχει κάποιος διαθέσιμος που να είναι ισάξιος του αυτή τη στιγμή. Κι η επιλογή να έρθει κανένας στυλ Πεδουλάκη που λένε κάποιοι, είναι επίσης λάθος.
Αν υπάρχουν ελπίδες ανάκαμψης αυτή τη στιγμή, υπάρχουν ελέω Πασκουάλ. Όταν έρθει το καλοκαίρι μπορεί να ανοίξει ξανά αυτή η κουβέντα. Μια κουβέντα που δεν θα πρέπει να γίνει βάσει του τι έχει πετύχει από άποψη τίτλων.
Υ.Γ.1. Ο Νικ μοιάζει να παίζει πάλι με θολωμένο μυαλό, όπως πρόπερσι. Απλώς τότε έπαιρνε βεβιασμένα σουτ αφειδώς. Τώρα αποζητάει και την τόσο εξεζητημένη πάσα. Στο πρώτο δεκάλεπτο έκανε δύο τέτοιες, μία στον Λάσμε και μία στον Λοτζέσκι. Έχω την αίσθηση ότι αυτό είναι απόρροια της αίσθησης του ότι οι βασικοί αποδέκτες των πασών του στη ρακέτα δεν είναι επαρκείς. Μόλις βγήκε ο Λάσμε και μπήκε ο Παπαγιάννης, αυτόματα απέκτησε περισσότερη ηρεμία.
Υ.Γ.2. Μου έχει μείνει μια δήλωση του Λάσμε όταν ξεκίνησε η προετοιμασία της ομάδας. Τουλάχιστον όπως μεταφέρθηκε η δήλωση από τους παρίσταντες ρεπόρτερ. «Ρεαλιστικά δεν περίμενα ότι θα γυρίσω πίσω, δεν ήταν κάτι που περίμενα. Υπήρχε μεγάλη πίεση όταν ήμουν εδώ και δεν είναι το ιδεατό να γυρίζεις κάπου που υπάρχει τέτοια πίεση». Αυτό εμένα δε μου δείχνει άνθρωπο που το παίρνει προσωπικά, όπως είπε πριν το ματς με τη Μπάγερν ο Λάσμε.