Ναι, πράγματι, οι δυνατότητες του στο ντράιβ είναι εξωπραγματικές. Αν βρει χώρο και πάρει βήματα χρειάζεται ένα κράμα Μανούτε Μπολ και ΝτεΆντρε Τζόρνταν για να τον σταματήσει (ούτε καν μάλλον…). Ο συνδυασμός διασκελισμού, ορμής, άλματος, ανοίγματος χεριών, ισορροπίας και τεχνικής για τα 211 εκατοστά του, είναι πρωτόγνωρος ακόμα και για τα δεδομένα του NBA.
Θυμάμαι το θρυλικό κάρφωμα του Τομπ Τσέιμπερς, που έφτασε τα γόνατά του στα μούτρα του Μαρκ Τζάκσον των Νικς, αλλά εδώ πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Ο all–star ξανθομάλλης των Φίνιξ Σανς ήταν ένας κυριλέ πάουερ φόργουορντ με καλή τεχνική κατάρτιση, αλλά πάουερ φόργουορντ.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν χρειάζεται κανέναν να δημιουργήσει φάση για εκείνον. Απεναντίας είναι οι συμπαίκτες του αυτοί που περιμένουν ανά πάσα ώρα και στιγμή να τους «ταΐσει».
Ξέραμε ότι στο ανοιχτό γήπεδο τα όρια δράσης του είναι… ανεξέλεγκτα. Εκείνο που μαθαίνουμε τη φετινή σεζόν είναι ότι ο Γιάννης αναλαμβάνει πλέον ρόλο βασικού δημιουργού στους Μπακς. Γιατί; Γιατί μπορεί (και αυτό)! Ζούμε στην εποχή «διαμόρφωσης» του πιο ψηλού point guard (έστω όχι «επίσημου» τέτοιου) στην ιστορία του NBA.
Ήταν ο Μάτζικ, ήταν ο Τόνι Κούκοτς, είναι ουσιαστικά και ο ΛεΜπρόν, αλλά ο Έλληνας σούπερ σταρ έρχεται να ανακαθορίσει τα… υψομετρικά όρια της θέσης. Όταν σκανάρεις το γήπεδο από τα 2,11μ. κανένας περιφερειακός δεν μπορεί να σου κρύψει το οπτικό πεδίο.
Μόνο 14 παίκτες στο φετινό πρωτάθλημα –οι περισσότεροι βέβαια point guard- έχουν δημιουργήσει περισσότερους πόντους από αυτόν για τους συμπαίκτες του, με το δικό του μέσο όρο να είναι στο 16,2. Αυτός είναι που κατεβάζει τις περισσότερες φορές την μπάλα όταν βρίσκεται στο παρκέ, αναλαμβάνοντας να οργανώσει την επίθεση.
Η λειτουργία του θυμίζει όλο και περισσότερο έναν κανονικό play-maker. Καθοδηγητής των υπολοίπων, άξονας γύρω από τον οποίο κινούνται είτε σε καταστάσεις 5-5 είτε σε transition.
Ο Αντετοκούνμπο μπορεί να το υποστηρίξει όλο αυτό διότι αφενός μεν το έχει δουλέψει, αφετέρου φαίνεται ξεκάθαρα από κάποιες φάσεις ότι το έχει στο DNA του. Διαθέτει εξαιρετική αντίληψη του χώρου και είναι κάποιες περιπτώσεις που η οξυδέρκεια του ως δημιουργός επισκιάζει ακόμα και την εκτελεστική ικανότητα του στη διείσδυση.
Μια τέτοια περίπτωση είναι η «τυφλή» πάσα του για τρίποντο στο ματς της 24ης Οκτωβρίου με τη Φιλαδέλφεια. Ο τρόπος που «σώζει» τη φάση, με το που έρχεται η βοήθεια πάνω του, θυμίζει κάτι που αρχίζει από Μάτζικ και τελειώνει σε… Τζόνσον.
Γενικώς η φιλοσοφία του Μπουντενχόλζερ καλλιεργεί το MVP potential του Γιάννη με δύο τρόπους. Οι προσθήκες των Ιλιασόβα και Λόπες αποτέλεσαν κομμάτι του σχεδίου και της επιθετικής εξισορρόπησης που θα έπρεπε να επιτευχθεί προκειμένου το ρόστερ να είναι ευέλικτο και προσαρμοσμένο στις ανάγκες του μεγάλου σταρ.
Ο επί 17 χρόνια πιστός συνεργάτης του Κρεγκ Πόποβιτς και εμπνευστής της καλύτερης regular season στην ιστορία της Ατλάντα (60-22 τη σεζόν 2014-15) οραματίστηκε τον Γιάννη πλαισιωμένο ανά πάσα στιγμή στην πεντάδα με τέσσερις αξιόπιστους σουτέρ τριών πόντων.
Παίκτες κάθε ύψους και χαρακτηριστικών, από το 1 έως το 5, όπως οι Λόπες, Ιλιασόβα, Μίντλετον, Μπρόγκντον και Σνελ έχουν για την ώρα όλοι μαζί 43,7% στο τρίποντο. Όταν ο Γιάννης έχει την μπάλα στα χέρια, δύο εξ’ αυτών στήνονται στις γωνίες και ο αντίπαλος δεν ξέρει από που θα τον βρει το «κακό».
Ζητούμενο είναι η ταχύτητα την εκδήλωση επιθέσεων -που θα βρει απροετοίμαστη την αντίπαλη άμυνα- και το ελεύθερο σουτ μέσω της έξτρα πάσας. Το παιχνίδι απομόνωσης μπαίνει σε δεύτερο πλάνο, αλλά βέβαια όταν η άμυνα ανοίξει για να μαρκάρει το μακρινό σουτ, αφήνοντας «άδεια» τη ρακέτα, γίνεται αυτόματα έρμαιο στις διαθέσεις του Γιάννη, που όλοι ξέρουν ότι όταν βρει ανοιχτή διάβαση δεν «βλέπει» κανέναν αντίπαλο στο ένας εναντίον ενός.
Εκτός του ότι αυτό το πλάνο λειτουργίας εξυπηρετεί το στιλ και «κουμπώνει» στα χαρίσματα του Αντετοκούνμπο, αφαιρεί επιπλέον από την πλάτη του την πίεση να εξελίξει άμεσα το jump shoot και το τρίποντο, που συνιστούν τις αδυναμίες στο παιχνίδι του. Δεν χρειάζεται να βρει κι εκείνος λύση για αυτό, αρκεί να δημιουργεί για να απειλεί η ομάδα του από μακριά. Κάτι που για την ώρα επιτυγχάνει με μαεστρία.
Η δεύτερη παράμετρος που αυξάνει κατακόρυφα την υποψηφιότητα του Γιάννη για τον τίτλο του MVP είναι ασφαλώς η ραγδαία εξέλιξη των Μπακς. Και πέρσι είχε εντυπωσιακά νούμερα ο σταρ της ομάδας, αλλά με ρεκόρ 44-38 ήταν πολύ δύσκολο έως αδύνατο να το διεκδικήσει.
Φέτος η ομάδα είναι δύο κλάσεις πάνω. Με τη συντριβή των πρωταθλητών στο Γκόλντεν Στέιτ, έφτασε στο 9-2 νικώντας για 7η φορά με διαφορά 15 πόντων και άνω!
«Κάθε ομάδα του NBA θα έπρεπε να τρομάζει από αυτά που κάνουν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και οι Μπακς», τιτλοφόρησε προ ολίγων ημερών σε άρθρο του το επίσημο site του NBA. Αναδείκνυε αυτό το νέο – πιο δημιουργικό ρόλο – του παίκτη που ξεκινάει να… διεκδικεί τον τίτλο του πιο all around στην ιστορία του αθλήματος.
Ναι, είναι για τους αντιπάλους των Μπακς όσο «τρομακτικό» ακούγεται. Ιδίως όταν στη πίσω πλευρά του παρκέ συνδυάζεται με κάτι τέτοιο…