Το 2008 ο Αντουάν Γουόκερ συμμετέχει στο τελευταίο παιχνίδι του στο NBA με τη φανέλα της Μινεσότα. Έτσι πέφτουν τίτλοι τέλους σε μία καριέρα που μαζί με τα πανεπιστημιακά χρόνια κράτησε 17 έτη και του απέφερε 1 δαχτυλίδι πρωταθλητή με τους Σέλτικς, 1 κολλεγιακό τίτλο με το Κεντάκι και 3 συμμετοχές σε All-Star Game. Συν τοις άλλοις και σχεδόν 110 εκατομμύρια δολάρια που –εδώ που τα λέμε- μοιάζουν αρκετά για να εξασφαλίσουν σε οποιονδήποτε μια άνετη ζωή. Κι όμως… Δύο χρόνια μετά τα λεφτά είχαν κάνει φτερά και ο κάποτε θηριώδης πάουερ φόργουορντ έφτανε μέχρι το σημείο να παίζει για το… μεροκάματο στους… ένδοξους Mets de Guaynabo στο Πουέρτο Ρίκο και να ψάχνει για συμβόλαιο στους χιλιοτραγουδισμένους Stampede από το Idaho.
Μπροστά από την εποχή του
Μέχρι να φτάσουμε εκεί, στο σημείο δηλαδή του να δηλώνει ο Γουόκερ χρεοκοπία και να προσπαθεί να ξεπληρώσει τα τεράστια χρέη του στα καζίνο του Λας Βέγκας, υπήρχε το μπάσκετ. Το πεδίο, δηλαδή, στο οποίο ο ύψους 2.06μ φόργουορντ ήταν πραγματικά καλός, σε αντίθεση με τα οικονομικά. Είναι δίκαιο να πει κανείς πως το Νο. 6 των draft του 1996 θα ταίριαζε στο σύγχρονο μπάσκετ πολύ περισσότερο από άλλους της εποχής του, ακόμη κι αν εκείνοι τότε ήταν μεγαλύτερα ονόματα.
Ήταν από τους πρώτους big guys του σπορ που μπορούσαν με ευχέρεια να βγουν από το ζωγραφιστό και να «μπουμπουνίσουν». Κάποιοι λένε πως στήριξε υπερβολικά την καριέρα του στο μακρινό σουτ, αν αναλογιστείς πως ήταν «4άρι», αλλά η πορεία του ίδιου του αθλήματος τον δικαίωσε. Σήμερα όλοι ψάχνουν για τέτοιου είδους παίκτες. Ικανούς να ποστάρουν, να βάλουν πλάτη, να πηδήξουν στα ριμπάουντ, να σπρώξουν στα box out, αλλά παράλληλα να αποτελούν κίνδυνο με πρόσωπο στο καλάθι, ανεξάρτητα από την απόσταση από την οποία θα χρειαστεί να πάρουν το σουτ. Αν και βέβαια, το καλύτερό του ήταν τα καρφώματα και ο… χορός που τα συνόδευε.
Οι 17.5 πόντοι, τα 7.7 ριμπάουντ, οι 3.5 ασίστ και τα 1.2 κλεψίματα ανά παιχνίδι είναι μέσοι όροι που δείχνουν την ικανότητά του να προσφέρει με ποικίλους τρόπους στην ομάδα του και φυσικά μαρτυρούν το μεγαλύτερο προσόν του: Την προσαρμοστικότητα του στυλ παιχνιδιού του.
Έξω από τα παρκέ
Όμως όσο ικανός ήταν στο να προσαρμόζεται στο παρκέ, τόσο ανίκανος αποδείχτηκε στο να κάνει το ίδιο έξω από αυτό. Στις αρχές του 2009 συνελήφθη να οδηγεί στο Μαϊάμι υπό την επήρεια αλκοόλ. Λίγοι έδωσαν πραγματικά σημασία. Τέτοια περιστατικά ήταν συνηθισμένα μεταξύ των αστέρων του ΝΒΑ. Όσο για τα κους-κους περί τακτικών επισκέψεων στο Λας Βέγκας την εποχή που έπαιζε μπάσκετ; Επίσης και αυτό δεν έμοιαζε με έγκλημα και αποτελούσε κάτι που δεν προκαλούσε έκπληξη.
Ωστόσο τον Ιούλιο του ίδιου έτους τα πράγματα ζόρισαν για τον Γουόκερ, καθώς άρχισε να αποκαλύπτεται πως ο τζόγος γι’ αυτόν δεν ήταν απλά ο… πασατέμπος του για να περνά η ώρα, αλλά ένας εθισμός που θα τον κατέστρεφε.
Τρία καζίνο, μεταξύ των οποίων και το Caesar’s Palace, γνωστοποίησαν πως τα χρέη του Γουόκερ προς αυτά πλησίαζαν το 1.000.000 δολάρια. Ένα ποσό που μπορεί σε εμάς φαντάζει αδιανόητα τεράστια, αλλά για εκείνον ήταν ψίχουλα συγκριτικά με όσα είχε κερδίσει στην καριέρα του από συμβόλαια και διαφημίσεις.
Κι ενώ πολλοί πίστεψαν πως θα ήταν θέμα ημερών η τακτοποίηση της οφειλής, ένα χρόνο μετά ο κάποτε πρωταθλητής του ΝΒΑ άλλαζε την στάση του απέναντι στο δικαστήριο, δήλωνε ένοχος για ακάλυπτες επιταγές μεταξύ άλλων και έκανε αίτηση κήρυξης πτώχευσης. Πάνω από 100.000.000 δολάρια προσωπικής περιουσίας είχαν κάνει φτερά, ενώ τα χρέη του πλησίαζαν τα 13… Ο Γουόκερ είχε μείνει ταπί. Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που να μην έχει χρήματα να πληρώσει δικηγόρο. Υποχρέωση που κάλυψε τελικά ο πρώην συμπαίκτης του στο Κεντάκι, Nazr Mohammed…
Άτιμη κρίση
Κάποτε ο Σακίλ Ο’ Νιλ είχε εξιστορήσει ένα περιστατικό από την περίοδο που αγωνιζόταν ακόμη στο κολλέγιο και ήθελε να το αφήσει για να γίνει draft. Τον επισκέφθηκε τότε ο προπονητής του στο σπίτι και μπροστά στην υπόλοιπη οικογένειά του, του πέταξε ένα μπλοκ επιταγών. «Παιδί μου», του είπε, «ξέρεις πώς ακριβώς να χρησιμοποιείς αυτό το πράγμα; Σε λίγα χρόνια θα πρέπει να διαχειρίζεσαι εκατομμύρια». Ο Σακ πήρε το μήνυμα και αφοσιώθηκε στο οικονομικό σκέλος της εκπαίδευσής του. Αυτό το μάθημα δεν το πήρε ποτέ ο Γουόκερ.
Μιλώντας αργότερα παραδέχτηκε πως η ζωή του υπήρξε ένα ντόμινο λανθασμένων επιλογών. Ένιωθε την ανάγκη να διατηρήσει ένα life style που πίστευε πως ταίριαζε σε έναν σταρ. Το δικό του μπλοκ επιταγών και οι πιστωτικές κάρτες ήταν μονίμως εύκαιρα για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις της πρώην του, Έβελιν Λοσάντα, για Prada, Louis Vitton και Gucci ή των φίλων του για αυτοκίνητα και ζαριές στο Βέγκας.
Παράλληλα ο εύπιστος και… άπλας Γουόκερ αποδείχθηκε ιδανικό θύμα για αετονύχηδες. Το να τον πλησιάσει ο φίλος ενός φίλου ενός φίλου και να του προτείνει επενδύσεις και «επενδύσεις» ήταν το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του 2000 έκανε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού την εμφάνισή της κρίση, ο πρώην παίκτης της Βοστώνης, του Ντάλας, της Ατλάντα, του Μαϊάμι και της Μινεσότα βρέθηκε εκτεθειμένος και μπλεγμένος ως εγγυητής σε δεκάδες στεγαστικά δάνεια, ενώ και τα ποσά τα οποία είχε επενδύσει στην κτηματομεσιτική αγορά εξανεμίστηκαν. Την ίδια ώρα εκείνος σπαταλούσε σχεδόν 800 χιλιάρικα για να φτιάξει εσωτερική πισίνα στην έπαυλη της μαμάς του και αμύθητα ποσά στις ρουλέτες.
Αυτοκριτική
Ο Γουόκερ απέφυγε την φυλάκιση, είδε όλα του τα υπάρχοντα να κατάσχονται, έφτασε στο σημείο να χάσει όλη την περιουσία του και να ψάχνει για συγκάτοικο και γενικότερα, στον… ήλιο μοίρα. Μετά από περίπου τρία χρόνια, μπόρεσε να καλύψει τα χρέη του και πλέον είχε τη δυνατότητα να κοιτάξει τα λάθη του παρελθόντος και το θάρρος να αναγνωρίζει στον καθρέφτη του τον μοναδικό υπαίτιο γι’ αυτή την κατάσταση.
Τα τελευταία χρόνια δουλεύει ως αναλυτής και συνεργάζεται την Morgan Stanley Global Sports and Entertainment που τρέχει ένα πρόγραμμα το οποίο απευθύνεται σε νεαρούς αθλητές και τους ενημερώνει για το πώς πρέπει να διαχειριστούν το μέλλον τους όταν ετοιμάζονται να μπουν στον μαγικό κόσμο του επαγγελματικού αθλητισμού. Εάν υπάρχει ιδανικό παράδειγμα προς αποφυγή, αυτό είναι ο Αντουάν Γουόκερ.