«Παιδιά πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Η φορολογία είναι υψηλή, τα μπάτζετ έπεσαν, δε μπορούμε να κοντράρουμε ομάδες όπως η Φενέρ». Τάδε έφη ατάκα όποιου διαβάζει το μπάσκετ επιδερμικά και ίσως να μην έχει και ιδέα. Ο φετινός Παναθηναϊκός παραπαίει, αλλά η γκρίνια δεν υπάρχει για το αποτέλεσμα και το 5-6 που έχει στην Ευρωλίγκα.
Η γκρίνια υπάρχει γιατί η ομάδα δεν βλέπεται. Το μπάσκετ που παίζει είναι κάκιστο, βασίζεται καθαρά στην ευστοχία κι επειδή αυτή δεν υπάρχει, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει καλό μπάσκετ. Κι όσο ο κύριος που κάθεται στον πάγκο συνεχίζει να στήνει την ομάδα μηχανικά, τόσο δε θα βλέπουμε μια αλλαγή.
Γιατί δε μπορώ να αντιληφθώ γιατί συμπληρώνει 25λεπτα ο Λάνγκφορντ που απλά καταστρέφει το παιχνίδι με την ατομιστία του κι όχι ο Παππάς που προσφέρει πολλά περισσότερα. Δε μπορώ να αντιληφθώ γιατί ο Λεκάβιτσιους που έδειξε ότι μόνο ως δυάρι μπορεί να προσφέρει, δεν δοκιμάστηκε σε κανένα παιχνίδι μετά απ΄αυτό με τον Ολυμπιακό. Δεν κατανοώ γιατί υπάρχουν πολύ συχνά πεντάδες χωρίς καθόλου σουτ. Δεν κατανοώ γιατί ξεχάστηκε ο Θανάσης πάλι στον πάγκο.
Όχι. Όλα τα παραπάνω δεν είναι θέμα μπάτζετ. Η επιλογή να μείνει ο Γκιστ που είναι κάκιστος από το 2016 δεν είναι θέμα μπάτζετ. Κι επειδή αυτή η φράση τείνει να γίνει μια σαλιάρα, ας δούμε 4 περιπτώσεις παιχτών που το κασέ τους είναι ίσο ή χαμηλότερο από 4 συγκεκριμένους παίχτες της ομάδας και είναι τουλάχιστον μια κλάση πάνω από τους υπάρχοντες.
Φυσικά δεν μιλάμε για επιλογή 4 τυχαίων παιχτών. Το μπάσκετ δεν είναι σκάκι να βγάλουμε 4 πιόνια να βάλουμε άλλα και να παίξουμε. Μιλάμε για 4 παίχτες που μπορούν να ταιριάξουν με τα χαρακτηριστικά της ομάδας και να προσφέρουν αυτά που της λείπουν. Όχι όλα όσα της λείπουν. Αλλά μπορούν να την ανεβάσουν ένα 50-60% πάνω. Κι αυτό είναι ένα ποσοστό υπεραρκετό για να δούμε ένα καλό θέαμα. Που είναι και το ζητούμενο.
Άλλωστε αν η ομάδα είχε χάσει από την Εφές με 85-80 ή από την Μπασκόνια το ίδιο, δεν θα μιλούσε κανείς. Ιδιαίτερα αν αυτό το 85-80 δεν ήταν αποτέλεσμα hero ball όπως αυτό που έκανε ο Λάνγκφορντ στη χώρα των Βάσκων.
Κάλεμπ Ταρζούσκι
Όλοι συμφωνούμε ότι το κενό στη θέση 5 είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Θα μπορούσα κάλλιστα να αναφέρω τον Ντέιβις. Το επόμενο καλοκαίρι πιθανότατα θα βρει άνετα συμβόλαιο 1.5 εκατομμυρίου, αν και το καλοκαίρι που πέρασε μπορούσες να τον πάρεις αντί 150 χιλιάδων και να του δώσεις και 700. Τον αφήνω όμως στην άκρη.
Άσχετα με το τι άποψη έχει ο καθένας για την ομάδα της Αρμάνι, θεωρώ πως τα δύο της πεντάρια είναι πολύ καλοί παίχτες. Ο Γκουντάιτις αν όλα πάνε καλά θα γίνει dominant ψηλός. Ούτε αυτόν όμως θα πιάσω. Πάμε στον Ταρζούσκι ή Ταρζέφσκι. Όπως λέγεται. Το συμβόλαιο που υπέγραψε με την Αρμάνι το 2017 ήταν για 600 χιλιάδες δολάρια χοντρικά.
Ο Τζέιμς Γκιστ παίρνει σύμφωνα με όσα λέγονται κοντά στα 950 χιλιάρικα. Με 700 χιλιάδες θα μπορούσες να έχεις τον Ταρζούσκι. Δεν έχει τόσο πολύ το σουτ μέσης απόστασης αν και είναι καλός στις βολές με 85% φέτος. Ακούγεται ότι έκανε επέκταση συμβολαίου με την Αρμάνι ως το 2020.
Φέτος στα όσα ματς έχω δει δεν χρησιμοποιείται τόσο πολύ και μου φαίνεται κάπως δυσαρεστημένος. Ίσως και γιατί δεν παίρνει πολλές μπάλες. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για έναν ψηλό με γρήγορα πόδια που παίζει το pick n roll, ιδανικός για τον Καλάθη, ο οποίος με λίγη δουλειά θα μπορούσε να παίξει και πολύ καλή άμυνα. Έχει και έφεση στην τάπα.
Μάρκους Ντένμον
Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Τον είχαμε στην ομάδα και ο προπονητής δεν μπόρεσε να τον εκτιμήσει. Αυτό πιστεύω τουλάχιστον. Πέρσι αδικήθηκε κατάφωρα, αλλά όποτε έμπαινε ήταν και πολύ καλός στην άμυνα και ένας κίνδυνος στο τρίποντο. Στη θέση του Λάνγκφορντ που δεν έχει μακρινό σουτ, κάνει κατάχρηση της μπάλας και των επιθέσεων και προκαλεί πρόβλημα στον Καλάθη, ο Ντένμον θα ήταν ταμάμ.
Έχει τρίποντο, έχει σκληράδα και αντίληψη στην άμυνα, βάζει την ομάδα πάνω από το εγώ, θα μπορούσε να ξεκουράσει για 5-6 λεπτά τον Καλάθη στον άσο και κοστίζει ακριβώς τα ίδια λεφτά με τον Κιθ. Ναι, στην Κίνα παίρνει 1.2 εκατομμύρια, αλλά προφανώς στην Ευρώπη θα έπαιρνε άλλα. Αν ισχύουν τα 500.000 στον Λάνγκφορντ, ο Ντένμον με τα ίδια θα έδινε τέτοια στοιχεία, ώστε θα ξεθόλωνε κάπως και το μυαλό του θολωμένου κόουτς.
Ένα πράγμα φανταστείτε μόνο. Μια πεντάδα με Λοτζέσκι, Ντένμον και Τόμας. Ακόμα και σε μια κακή τους βραδιά, η αντίπαλη άμυνα θα το διπλοσκεφτόταν να κλείσει τη ρακέτα και να αφήσει το σουτ. Πόσους διαδρόμους θα έβρισκε ο Καλάθης έτσι;
Άαρον Γουάιτ
Είναι πολύ προφανής επιλογή. Όπως και το 50% των παιχτών της Ζαλγκίρις. Μιλάμε σαφώς για τη θέση 4. Εκεί όπου υπάρχει ο Τόμας. Η αλήθεια είναι πως ο Ντεσόν δεν είναι κακός. Αλλά δεν είναι για βασικό 4άρι. Επίσης περιμέναμε να προσφέρει τρίποντο και δεν το πρόσφερε σε κανένα ματς σχεδόν. Αντιθέτως, είναι πολύ πιο αξιόπιστος στα χουκ μέσα στη ρακέτα.
Ο Άαρον Γουάιτ έχει το ίδιο ή και καλύτερο σουτ τριών πόντων από τον φετινό Τόμας, έχει τη διείσδυση, έχει πολύ καλύτερη άμυνα, πηδάει ψηλότερα και στα χέρια του Σάρας έγινε πολύ πιο ευφυής. Αν θεωρήσουμε ότι ο Ντεσόν Τόμας παίρνει 650-700.000 που είχε ειπωθεί το καλοκαίρι, ο Γουάιτ ίσως και να παίρνει καμιά κατοστάρα λιγότερα.
Άλλη επιλογή στο 4 θα μπορούσε να είναι ο Μπαρτέλ της Μπάγερν. Αυτός δεν έχει τόσο το τρίποντο, αλλά θα μπορούσε να προσδώσει τρομερή σκληράδα στην άμυνα και να προσφέρει το post παιχνίδι στο 4 που δεν έχει ο Μήτογλου, άρα να έχεις δύο τεσσάρια με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Άσχετα που ο Μήτογλου παρουσιάζεται φέτος χωρίς ούτε ένα χαρακτηριστικό στην επίθεση.
Λούκας Βιλντόσα
Για κάποιο λόγο ο συγκεκριμένος παίχτης μου αρέσει πολύ. Και ως άσος αντί για τον Λεκάβιτσιους που είναι δυάρι, θα ήταν ταμάμ. Έχει καλό ball handling, έχει το τρίποντο που δεν έχει ο Καλάθης, οπότε στα 12-15 λεπτά που θα έπαιζε, θα μπορούσε να δώσει ένα διαφορετικό στίγμα. Ίσως να μην το έκανε για τα 400 χιλιάρικα που παίρνει ο Λιθουανός, αλλά δε νομίζω πως θα ξέφευγε πάνω από τα 500.000.
Όλα τα παραπάνω δεν γράφονται στη λογική «Πρόεδρο διώξε αυτούς, πάρε τους άλλους». Ούτε είναι τόσο απλό ότι θα κολλούσαν στην ομάδα. Μπορεί να μην ταίριαζαν ως χαρακτήρες, μπορεί ο Πασκουάλ να μην τους ταίριαζε ως φιλοσοφία. Γράφονται μόνο και μόνο για να καταδείξουν κάτι.
Μπάτζετ τίθεται όταν δε μπορείς να πας final 4 γιατί αντιμετωπίζεις τη Ρεάλ που έχει 3 σέντερ που εσύ δε μπορείς να ματσάρεις. Ή όταν παίζεις με την ΤΣΣΚΑ των Ντε Κολό-Σέρχι. Αν και φέτος ο Ντε Κολό είναι κακός σε πολλά ματς. Δεν τίθεται μπάτζετ όταν παίζεις με τη Μπάγερν, δεν τίθεται μπάτζετ όταν παίζεις με τη Ζαλγκίρις, δεν τίθεται μπάτζετ όταν παίζεις με την Χίμκι ή τη Μπασκόνια. Σιγά τις τρομερές διαφορές που έχουν.
Κάποια μπάτζετ δε είναι και κάπως εικονικά. Θέλω να πω ότι επειδή η Χίμκι δίνει 3.5 μύρια στον Σβέντ δε σημαίνει ότι έχει υπερομάδα. Άρα λοιπόν αυτή η καραμέλα με το μπάτζετ πρέπει να σταματήσει. Και γιατί δεν μπορεί κανείς να κάνει κουμάντο στην τσέπη του Δημήτρη Γιαννακόπουλο, αλλά κυρίως γιατί όλα είναι θέμα πλάνου και ικανότητας του προπονητή.
Όλα καταλήγουν στην εικόνα που προσφέρεις στον φίλαθλό σου. Ελάχιστοι θα γκρίνιαζαν για την ομάδα αν έβλεπαν μια δομή, ένα σχέδιο μέσα στο παρκέ. Και φυσικά παίχτες να δίνουν κάτι. Όχι σε κάθε ματς. Αλλά όχι και σε κανένα ματς.