Σύμφωνοι, έχει καταντήσει κλισέ.
Το να κάνεις αστειάκι για τα δοκάρια της ΑΕΚ σε συσχετισμό με τον περίφημο στίχο του ύμνου είναι πιο προβλέψιμο κι από χασμουρητό κάγκουρα σε βραδιά ποίησης.
Πραγματικά όμως, ρε φίλε, το θέμα έχει αρχίσει πλέον να γίνεται μεταφυσικό. Και να μην πιστεύεις σ’ αυτά, αρχίζεις να αμφιβάλλεις.
Γιατί εντάξει να έχεις 3-4. Άντε πες ότι δεν σε ήθελε η πουτ…α η μπάλα και έφτασες τα 7-8.
Το να έχεις όμως 13 δοκάρια σε 13 παιχνίδια πρωταθλήματος είναι ένα κατόρθωμα που σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι αν ο Κούλης Μητσοτάκης είχε ευχηθεί «καλή επιτυχία» στην ΑΕΚ στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος.
Διότι ok, δεν φταίει αυτό για την κακή πορεία φέτος. Αν και υπαρκτή δικαιολογία, δεν επαρκεί για να καλύψει τις εμφανίσεις που την άφησαν πίσω στη βαθμολογία.
Όπως και το κάνουμε όμως, το να έχεις κατά μέσο όρο ένα δοκάρι σε κάθε παιχνίδι (!) σου δίνει το δικαίωμα να επικαλεστείς και την ατυχία σου για το ότι έμεινες εκτός διεκδίκησης του τίτλου.
Πόσω μάλλον όταν σε παιχνίδια καθοριστικά για να χάσει έδαφος σε σχέση με τους ανταγωνιστές της η ΑΕΚ δεν είχε μόνο ένα, αλλά δυο -ακόμα και τρία!
Γιατί, ok, άσε στην άκρη τα συνολικά 7 δοκάρια που είχε σε παιχνίδια τα οποία τελικά κέρδισε (όπως το πιο πρόσφατο με τη Λαμία).
Σκέψου όμως το εξής:
Την ώρα που ο ΠΑΟΚ έχει… 12 δοκάρια λιγότερα, στο μεταξύ τους ματς (από τα λεγόμενα «εξάποντα») η «Ένωση» τα σημάδεψε δυο φορές στην Τούμπα.
Πριν μείνει πίσω στο σκορ (με τον Λιβάγια) και αφότου είχε συμβεί αυτό (με τον Μπακασέτα)…
Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, η ΑΕΚ θα μπορούσε να έχει πάρει εκείνη το προβάδισμα (και άρα να έχει αλλάξει εντελώς η μορφή του αγώνα) αν το σουτ του Μπακασέτα δεν σταματούσε ξανά στο δοκάρι…
Και φυσικά το αποκορύφωμα με τον Ατρόμητο: Εκεί όπου ήταν σαν να της έχουν κάνει βουντού. Και τρεις συνολικά προσπάθειες που θα την έβαζαν μπροστά στο σκορ (σουτάρα του Μάνταλου, κοντινό πλασέ του Μπακάκη, κεφαλιά του Μπακασέτα) βρήκαν ξανά… στύλο!
Στα παιχνίδια λοιπόν με τις τρεις ομάδες που βρίσκονται μπροστά της στη βαθμολογία η ΑΕΚ είχε συνολικά έξι δοκάρια! Και (εξαιτίας και αυτού του γεγονότος) έχασε συνολικά οκτώ βαθμούς!
Ναι, εντάξει, «μπακαλίστικο» θα πει κάποιος, αλλά αν συνυπολογίσει κάποιος και τους τρεις βαθμούς που της αφαιρέθηκαν, μιλάμε σχεδόν για τη διαφορά που έχει από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ!
Έναν ΠΑΟΚ που αν μη τι άλλο υπήρξαν παιχνίδια (κυρίως τα ντέρμπι με Ολυμπιακό, Άρη) όπου η τύχη όχι μόνο δεν του γύρισε την πλάτη, αλλά ήταν καταλυτική για να πανηγυρίσει νίκες.
Βέβαια -για να είμαστε σοβαροί- αυτό δεν σημαίνει ότι τα δοκάρια στερούν από την ΑΕΚ το πρωτάθλημα.
Δεδομένου ότι η ιστορία στο ποδόσφαιρο (αλλά και στη ζωή) δεν γράφεται ποτέ με τα «αν» θα ήταν γελοίο να το επικαλεστεί κανείς.
Από την άλλη όμως, δεν γίνεται να μην λαμβάνεται κι αυτό υπόψη στην (ισοπεδωτική πολλές φορές) κριτική που γίνεται στον Ουζουνίδη και τους παίκτες του.
Δεν γίνεται πάντα τα συμπεράσματα στη χώρα μας να εξάγονται με τη λογική «δοκάρι και μέσα μάγκας, δοκάρι και έξω μαλάκας».
Γίνεται όμως -για τα παιχνίδια έστω που απομένουν ως τη λήξη του πρωταθλήματος- να σταματήσει να παίζει ο ύμνος της ΑΕΚ από τα μεγάφωνα του ΟΑΚΑ.
Και στη θέση του ν’ ακούγεται το αλησμόνητο hit των Ζιγκ-Ζαγκ «παρακάλα, παρακάλα, στο πλεκτό να πάει η μπάλα -στο δοκάρι μη χτυπήσει, τ’ όνειρο μη σταματήσει»!