Οι ΗΠΑ ήταν από τις χώρες που δεν αντιμετώπισαν με τη μέγιστη σοβαρότητα την πανδημία από την πρώτη στιγμή. Μάλιστα, ο τότε πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επικροτούσε τις πορείες διαμαρτυρίας πολιτών για το πρώτο lockdown.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία για το πόσο δεν αντιλήφθηκαν το μέγεθος της σοβαρότητας τόσο ο πρόεδρος και το υπουργικό συμβούλιο όσο και οι κυβερνήσεις αρκετών πολιτειών, απορρέει από την έρευνα που έκανε το πανεπιστήμιο του Κορνέλ, όπου διαπιστώνεται ότι 9.000 από τους νεκρούς θα μπορούσαν να μην είχαν νοσήσει αν δεν τους έλειπε το πιο βασικό αγαθό: το νερό.
Είναι γνωστό από πριν την πανδημία ότι τα ποσοστά της φτώχειας στους Αμερικάνους είχαν αυξηθεί αρκετά σε αυτή τη δεκαετία, με ένα 11% του πληθυσμού να είναι κάτω από το όριο το 2019, κάτι που σημαίνει σχεδόν 40 εκατομμύρια άνθρωποι, με αρκετά εκατομμύρια ακόμα να βρίσκονται κοντά σε αυτό το όριο.
Η εμφάνιση της πανδημίας που αύξησε, όπως σε παγκόσμια κλίμακα, τη φτώχεια και μείωσε κατά πολύ τα έσοδα, επέφερε και αδυναμία πληρωμής των πάγιων υποχρεώσεων ενός νοικοκυριού. Στις ΗΠΑ, στις 41 από τις 50 πολιτείες, υπήρξαν πολλά σπίτια που αδυνατούσαν να πληρώσουν το λογαριασμό του νερού, με αποτέλεσμα να γίνει διακοπή σε ένα σημείο χρονικά που στις ΗΠΑ ο ιός βρισκόταν σε τεράστια έξαρση.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα της Guardian, στις πολιτείες που δεν είχαν απαγορεύσει την διακοπή νερού για απλήρωτους λογαριασμούς στη διάρκεια της έξαρσης, οι περιπτώσεις νοσούντων ήταν 4% παραπάνω, ενώ οι νεκροί στο 5.5% παραπάνω. Καθώς λοιπόν αρκετοί δεν είχαν πρόσβαση σε νερό για να μπορούν να ακολουθήσουν το πρωτόκολλο υγιεινής, ήταν έκθετοι απέναντι στον ιό και αυτό για 9.000 ανθρώπους σήμαινε ΜΕΘ και εν τέλει το θάνατο.
Φυσικά, τα μεγαλύτερα προβλήματα φάνηκαν έντονα σε περιοχές που βρίσκονται κοινωνικές ομάδες που θεωρούνται μειονότητες, όπως σε περιοχές μαύρων και λατίνων. Μια κατάσταση που δεν οφείλεται αποκλειστικά στην πανδημία, αλλά σε προβλήματα που προηγούνται αυτής, όπως είναι η οικολογική κρίση, η γήρανση του πληθυσμού και η φθορά των υποδομών σε πολλά τμήματα των πολιτειών.
Γι΄αυτό έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές εβδομάδες μια πολιτική ζύμωση προς τους κυβερνήτες πολιτειών, ιδίως της Νέας Υόρκης και του Μίσιγκαν για να συνεχίσουν το moratorium απαγόρευσης των διακοπών νερού, αλλά και προς τον Μπάιντεν ώστε να υπάρχει σχετική τροπολογία στο επόμενο νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί στο Κογκρέσο.