Αν μας δινόταν η δυνατότητα να φτιάξουμε ένα ουτοπικό σενάριο εξέλιξης της πανδημίας προς όφελος της ανθρωπότητας, τότε θα κάναμε τα εμβόλια σούπερ αποτελεσματικά και θα σταματούσε σε κάποιο χρονικό διάστημα η μετάδοση.
Αν όμως έπρεπε να φτιάξουμε ένα ρεαλιστικό σενάριο, τότε θα επιλέγαμε να αυξανόταν ο ρυθμός πειραμάτων και μελετών ως προς τα φάρμακα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στους ήδη νοσούντες με τον ιό και πολύ σύντομα να είχαμε αποτελεσματικά φάρμακα που θα μείωναν τα ποσοστά θανάτου στο ελάχιστο δυνατό, αν όχι στο παντελώς μηδέν.
Είναι μια παγκόσμια επιστημονική παραδοχή ότι απέναντι στις μεταλλάξεις που εμφανίζονται, τα φάρμακα είναι εκείνα που μπορεί να προσφέρουν καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με τα εμβόλια. Γι΄αυτό εξάλλου η τάχιστη αντίδραση της επιστημονικής κοινότητας ως προς τη δημιουργία εμβολίων, δεν έμεινε ασυνόδευτη.
Ήδη πριν τεθεί σε εφαρμογή η έρευνα για εμβόλια, αρκετοί επιστήμονες είχαν ξεκινήσει να δοκιμάζουν ουσίες σε ασθενείς με covid-19, ώστε να βρουν ποιες αξίζει να μελετηθούν περισσότερο και να αναπτυχθούν σε μορφή που θα περιόριζε την εξάπλωση του ιού στα αναπνευστικά κύτταρα και θα έσωζε ζωές.
Από αρκετά νωρίς στο ξεκίνημα της πανδημίας η ρεμδεσιβίρη ήταν μια ουσία που προκρινόταν διαρκώς από γιατρούς και κέρδιζε έδαφος, είτε μόνη της είτε σε συνδυασμό με άλλες ουσίες. Ήδη από τον Οκτώβριο έχει πάρει έγκριση ώστε να χορηγείται σε ασθενείς από 12 έτη και πάνω, οι οποίοι όμως δεν έχουν τεθεί σε νοσηλεία. Η χορήγηση της δηλαδή πρέπει να γίνεται όσο πιο νωρίς, πριν προλάβει να εξελιχθεί το στέλεχος του ιού και να συνδεθεί με τα κύτταρα του ανθρώπου.
Η δεύτερη ουσία είναι η δεξαμεθαζόνη, μια ουσία κορτικοστεροειδές, όπου ανήκει μαζί με άλλες ουσίες όπως η μεθυλπρεδνιζολόνη ή η πρεδνιζόνη. Τα κορτικοειδή έχουν την ικανότητα να ελέγχουν την αντίδραση του ανοσοποιητικού, το οποίο στην εμφάνιση ενός ιού υπερδιεγείρεται και εξαιτίας αυτού είναι που μπορεί να διαλυθούν οι πνεύμονες και άλλα όργανα. Η δεξαμεθαζόνη χρησιμοποιήθηκε σε ένα πείραμα με 6.000 ασθενείες covid-19 που ήταν σε μηχανική υποστήριξη και μείωνε αισθητά το ενδεχόμενο θανάτου στις πρώτες 28 ημέρες σε σχέση με αυτούς που είχαν τη στάνταρ θεραπεία.
Για περιπτώσεις μη νοσηλείας, ο FDA έχει εγκρίνει από το Νοέμβριο την ανάπτυξη και δοκιμή τριών θεραπειών μονοκλονικών αντισωμάτων, τα οποία επιτίθενται στον πυρήνα του ιικού κυττάρου και το εμποδίζουν από την προσκόλληση στα υγιή κύτταρα του οργανισμού.
Οι τρεις αυτές θεραπείες είναι το bamlanivimab της Eli Lilly, ένας συνδυασμός του με etesevimab από την ίδια εταιρεία και ο συνδυασμός casivirimad και imdevimab από την Regeneron. Και οι τρεις θεραπείες αφορούν άτομα από 12 ετών και πάνω που δεν είναι σε ΜΕΘ ή με μηχανική υποστήριξη οξυγόνου. Και οι τρεις εξετάστηκαν σε ασθενείς και μείωναν αρκετά την πιθανότητα νοσηλείας ή θανάτου στις πρώτες 28 με 29 ημέρες.
Εκτός από τις παραπάνω ουσίες, ο ΠΟΥ από το πρώτο διάστημα είχε διακρίνει τη χορήγηση της ακεταμινοφάνης και της ιβουπροφάνης ως ενδεχόμενα αξιόπιστες, ενώ πάντοτε διερευνάται η προοπτική της χορήγησης πλάσματος από έναν που έχει περάσει τον ιό, ώστε το αίμα που διαθέτει ήδη αντισώματα να αναπτυχθεί μέσα σε έναν οργανισμό που δεν τα διαθέτει. Για μια τέτοια περίπτωση βέβαια θα ήταν αναγκαίο ο δότης και ο λήπτης να έχουν ίδια ομάδα αίματος.
Στο τέλος της ημέρας πάντως, επειδή η πρόοδος με τα φάρμακα δεν πρόκειται να έχει την ίδια ταχύτητα με τα εμβόλια και θα χρειαστεί σίγουρα ένας χρόνος ακόμα μέχρι να υπάρχουν αξιόπιστα δεδομένα στα χέρια της επιστημονικής κοινότητας, εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τονώνουμε τη βιταμίνη D και βιταμίνη C στον οργανισμό μας, να καταναλώνουμε νερό καλής ποιότητας ώστε να μειώνεται η πιθανότητα ανάπτυξης θρόμβων και να ενισχύεται το ανοσοποιητικό και να προσφέρουμε με την τροφή μας κάθε είδους boost που απαιτεί η άμυνα του οργανισμού μας.
Πηγή: health.harvard.edu