Είναι ένα από τα προαιώνια ερωτήματα. Από αυτά που βασανίζουν τους απανταχού λάτρεις των διακοπών (spoiler alert: είμαστε πολλοί) και στέκεται επάξια δίπλα σε άλλα μεγάλα διλήμματα της ζωής, όπως «Σουβλάκι ή πίτσα;», «Φόρμες ή τζιν;», «Πατσίνο ή Ντε Νίρο;», «Θεσσαλονίκη ή Αθήνα;» και πολλά άλλα.
Ο λόγος για το «Βουνό ή θάλασσα;», που πρέπει να το ακούμε από την εποχή που εκείνος ο κομήτης έπεσε στη γη και στάθηκε η απαρχή της εξαφάνισης των δεινοσαύρων (αν και, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και πολύ εύκολο να κάνεις διακοπές με τον τυραννόσαυρο Ρεξ να βολτάρει στη γη).
Η πλειονότητα (της περισσότερες φορές συντριπτική) τάσσεται υπέρ της θάλασσας, ιδίως όταν μιλάμε για τις διακοπές του καλοκαιριού. Λογικό: όταν έξω η θερμοκρασία συναγωνίζεται αυτήν της Σαχάρας μετά από 22 έτη πλήρους ξηρασίας, η μόνη κίνηση που βγάζει νόημα είναι να βουτήξεις στο νερό μέχρι να «παππουδιάσουν»- κατά τον επιστημονικό όρο- τα άκρα σου.
Επίσης, είναι λογική επιλογή η θάλασσα, αν δεν έχεις ακούσει για τη λίμνη Τσιβλού στην Αχαΐα- εκεί, δηλαδή, που μπορείς να συνδυάσεις με μαγικό τρόπο βουνό και… νερό, μετατρέποντας την απόδρασή σου από την καθημερινότητα σε πραγματοποιήσιμο όνειρο.
Ώρα ν’ ακούσεις, λοιπόν: η λίμνη Τσιβλού βρίσκεται στο βουνό Χελμός του νομού Αχαΐας, σε υψόμετρο 800 μέτρων. Δημιουργήθηκε το μακρινό 1913, όταν από μια μεγάλη κατολίσθηση φράχτηκε η κοίτη του ποταμού Κράθη, παρασύροντας στο διάβα της τον οικισμό «Τσιβλός»!
Την λίμνη «αγκαλιάζουν», όπως μπορείς να δεις και στις φωτογραφίες, με ονειρώδη τρόπο τα πεύκα, τα έλατα και οι καστανιές, χαρίζοντας μια πρωτοφανή αντίθεση γαλάζιου-πράσινου, από αυτές που ηρεμούν την ψυχή και κάνουν τον επισκέπτη να… χάνεται.
Το συγκεκριμένο μέρος με την πάροδο των ετών έχει μετατραπεί σε τουριστικό προορισμό, όμως αυτό δεν μεταφράζεται αυτομάτως στον (απευκταίο, λόγω πανδημίας) συνωστισμό– το αντίθετο.
Αν ψάχνετε ένα μέρος για να χαλαρώσετε, να απομονωθείτε με την- ελπίζουμε ολιγομελή…-παρέα σας και να ηρεμήσετε, ο απόλυτος θερινός προορισμός αποτελείται από το εξής λεκτικό δίπολο: 1) Λίμνη, 2) Τσιβλού.
Αξίζει να σημειωθεί πως η Λίμνη Τσιβλού είναι μια από τις ελάχιστες φυσικές ορεινές λίμνες της Ελλάδος και, παράλληλα, είναι πια ένας σημαντικότατος υδροβιότοπος, που φιλοξενεί στην στοργική της αγκάλη πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας.
Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να κάνει πεζοπορία, απλά τη βόλτα του, να καλύψει μια σημαντική απόσταση με το ποδήλατό του για γυμναστική, να κάνει κωπηλασία και, φυσικά, να βουτήξει στα δροσιστικά της νερά τους καλοκαιρινούς μήνες και να κολυμπήσει.
Και, πριν το τέλος, ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον… tip: το αρχικό βάθος της λίμνης έφτανε τα 77 μέτρα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι σταθερό. Γιατί; Πολύ απλά γιατί η στάθμη της ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με την εποχή και το ύψος των βροχοπτώσεων!
Έτσι, δημιουργείται το εξής παράδοξο: την άνοιξη μπορεί κανείς να δει το νερό να… ξεχειλίζει, την στιγμή που το καλοκαίρι πολλές φορές πέφτει τόσο χαμηλά, που διακρίνονται τα ερείπια από τα σπίτια του οικισμού που παρασύρθηκε πριν από έναν αιώνα.
Τώρα, πλέον, ξέρετε. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που κάποιος θα σας ρωτήσει περί πίτσας ή σουβλακίου, τζιν ή φόρμας, Ντε Νίρο ή Πατσίνο, απαντήστε ελαφρά τη καρδία.
Μην κάνετε το ίδιο, όμως, και για το «Θάλασσα ή βουνό;»…