Οι καλοκαιρινές διακοπές διαπνέονται από αυτή τη μαγεία όχι γιατί είναι καλοκαίρι και κάνεις διακοπές. Αυτό είναι το πλαίσιο, ναι. Αλλά από μόνο του λέει τα μισά απ΄αυτά που λέει όταν υπάρχουν και τα εσωτερικά του χαρίσματα.
Για παράδειγμα το καλοκαίρι και η απόσταση από την καθημερινότητα μας επιτρέπουν να γυρίσουμε νοερά στις παιδικές μας αναμνήσεις. Μας επιτρέπουν να επιστρέφουμε πραγματικά σε μυρωδιές, θεάματα και γεύσεις που κάνουν ευκολότερη την πρόσβαση στην χαμένη μας παιδικότητα.
Το καλοκαίρι εδώ προσφέρει απλώς τις ιδανικές συνθήκες για να ξεφύγουμε. Για να πάμε με διαύγεια στα μέρη που μας κάνουν να νιώθουμε ξανά τους εαυτούς μας, ακόμα και φέτος που οι συνθήκες λόγω πανδημίας είναι πιο δύσκολες από ποτέ.
Ας σταθούμε όμως λίγο παραπάνω στο κομμάτι της γεύσης. Είναι το μοναδικό σημείο που ταυτίζονται όλες οι ηλικίες. Είτε είσαι 18χρονος και πας πρώτη φορά διακοπές με την παρέα σου, είτε ένας 25άρης, είτε 40άρης, είτε 60άρης, θέλεις να θυμάσαι καλές γεύσεις όταν τελειώνουν οι διακοπές σου. Θέλεις γεύσεις που να σε ταξιδεύουν με την απλότητα τους.
Όλο το παραπάνω πακέτο θα το βρει κανείς εύκολα στην Ελλάδα. Έξω από τις μεγάλες πόλεις. Στα χωριά, στα νησιά. Υπάρχουν πάντοτε κάποια που φημίζονται λίγο παραπάνω και διόλου άδικα. Όπως η πανέμορφη και όχι πολυσύχναστη κυρία του Αιγαίου. Μια κυρία των Σποράδων πιο συγκεκριμένα.
Η Σκύρος δεν είναι τόσο δημοφιλής ως προορισμός, ιδίως για τους τουρίστες του εξωτερικού. Οι ντόπιοι την επιλέγουν συνήθως μετά τα 35-40 κι αυτό δεν είναι ούτε λογικό ούτε παράλογο. Απλώς συμβαίνει. Ίσως αυτή να είναι η σωστή ηλικία για να εκτιμήσεις αυτό που σου δίνει το νησί.
Έχεις δοκιμάσει πολλά σε γαστρονομικό επίπεδο ως τα 35. Κάπου εκεί καταλαβαίνεις ότι το στομάχι σου κουράστηκε από τα εξεζητημένα και αναζητά τη σπουδαιότητα στο γνώριμο. Ένα γνώριμο που παράγεται με τη μοναδικότητα του κάθε δημιουργού.
Όποιος έχει πάει στη Σκύρο γυρίζει πάντα με όμορφες αναμνήσεις στον ουρανίσκο και τα υπόλοιπα σημεία τους πέψης. Όποιος δεν έχει πάει, δεν διστάζει να πάει γιατί ξέρει ότι θα το μάθει κι αυτός.
Το νησί φημίζεται για τρία πράγματα πάνω απ΄όλα. Την αστακομακαρονάδα του που θα την βρεις σχεδόν σε όλα τα μέρη για φαγητό. Το κάθε ένα χρησιμοποιεί διαφορετικό ζυμαρικό, αλλά αυτό δεν αλλοιώνει τίποτα.
Με ζυμαρικό έχει να κάνει και το δεύτερο πιάτο, οι μακαρούνες. Ζυμαρικά-κολυμπήθρες που βλέπουν κάποιο από τα ντόπια τυριά όπως ξινοτύρι ή κεφαλοτύρι να βουτάνε μέσα τους και εκείνα τα σκεπάζουν. Προστίθεται πιπέρι και μέσα σε χρόνο dt μπορείς να γευτείς ένα πιάτο που στη σωστή του εκτέλεση κατακλύζει την στοματική κοιλότητα από μόνο του. Χωρίς να κάνεις καμία προσπάθεια.
Το τρίτο δεν είναι ακριβώς ολοκληρωμένο πιάτο. Είναι όμως ένα έδεσμα χορταστικό. Λαδόπιτα. Πρόκειται για ζύμη που τηγανίζεται στο λάδι και σερβίρεται συνήθως με αλειμμένο ξινοτυρί από πάνω. Κάποιοι το τοποθετούν μέσα στη ζύμη.
Από κει και πέρα υπάρχουν 3-4 πολύ safe σημεία για καλά μαγειρευτά όπως ο Μαργέτης, το Πέρασμα, ο Άγιος Πέτρος και η Σταματία. Στο Πέρασμα μάλιστα θα βρεις και ντόπια προϊόντα για να αγοράσεις. Το κατσικάκι κοκκινιστό ή λεμονάτο το τιμούν αρκετά οι άνθρωποι του νησιού και το μαγειρεύουν με μαεστρία, ενώ υπάρχει και μια αγάπη για κάθε μορφής κεφτέ. Ντοματοκεφτέδες και κολοκυθοκεφτέδες είναι ικανοί να σε χορτάσουν πριν καν έρθει το κυρίως πιάτο σου.
Αρκετοί επίσης έχουν κάνει λόγο για φοβερή λουκανικόπιτα και μια τρομερή μπουγάτσα, αυτές που φτιάχνονται στον Μήτσο, τον ξακουστό φούρνο του νησιού.
Αν προσθέσεις σε όλα τα παραπάνω και την ευλογία που έχουν τα νερά των Σποράδων, δε βλέπω κανένα λόγο να μην βάλεις τη Σκύρο στο πλάνο σου για το καλοκαίρι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.