Αν ρωτήσεις 10 άτομα απ΄αυτούς που πήγαιναν στη Μύκονο από πολύ παλιά, θα σου πουν ότι τώρα είναι κάπως απογοητευμένοι με την εξέλιξη του νησιού. Δεν θα το κρίνουν αρνητικά. Θα κατανοήσουν ότι βοηθάει αυτό που πλασάρει το νησί στην οικονομία.
Θα το κρίνουν με την καθαρά προσωπική ματιά που έχουμε όλοι μας απέναντι στα πράγματα που μάθαμε να αποτελούν τον προσωπικό μας παράδεισο από μικροί και για πολλά χρόνια. Η Μύκονος προφανώς και δεν είναι μόνο το νησί των 6-7 παραλιών που απαιτούν γεμάτη τσέπη και πορτοφόλι. Έχει άλλες 35-40 παραλίες που καλύπτουν όλα τα γούστα.
Είναι όμως πια η εικόνα της, η αισθητική, ο κόσμος που συσσωρεύεται εκεί που αλλοιώνει τη γεύση για αυτούς που την έζησαν κάπως διαφορετικά πριν 10 και 15 χρόνια. Αυτοί οι κάποιοι δε θα αλλάξουν τώρα πια συνήθειες. Θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στο ορμητήριο τους.
Ο λόγος που κάναμε αυτή την περιγραφή είναι για να καταδείξουμε ότι αυτό που σήμαινε η Μύκονος το 2007 για παράδειγμα, μπορεί να αντικατασταθεί από άλλα νησιά. Η Τήνος και τα Κουφονήσια εν προκειμένω μοιάζουν να κερδίζουν σε αυτόν τον άτυπο συναγωνισμό για την κάλυψη του κενού.
Από το καλοκαίρι του 2016 και μετά η Τήνος είδε μια τρομακτική αύξηση της τουριστικής ροής. Τα Κουφονήσια είχαν ξεκινήσει την ανοδική τους πορεία από το 2013, αλλά ήταν το 2017 που ο κόσμος έφτασε σε σημείο να υπερβαίνει κατά 7 και 8 φορές τους ντόπιους κάθε μέρα τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες.
Ένα πολύ ενδεικτικό νούμερο για την Τήνο είναι επίσης ότι έχει αυξήσει κατά τουλάχιστον 10.000 τις αφίξεις σε κάθε μήνα της θερινής σεζόν σε σχέση με το 2015. Κι αυτός ο αριθμός είναι ο ελάχιστος και αφορά τους πρώτους δύο μήνες της θερινής σεζόν και τον τελευταίο. Ιούνιο-Ιούλιο-Αύγουστο μιλάμε για πάνω από 25.000 κόσμο επιπλέον σε σχέση με τα νούμερα του 2015.
Κι αυτά τα νούμερα αποτελούν κατά προσέγγιση εκτιμήσεις, αφού μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ακριβής καταγραφή για κάθε άνθρωπο που κάνει απόβαση στο λιμάνι και διανυκτερεύει τουλάχιστον ένα βράδυ σε αυτά τα δύο νησιά. Το γεγονός ότι είναι προσβάσιμα μόνο με πλοίο δεν έχει επιτρέψει την πιο safe καταγραφή.
Στις περιπτώσεις όμως αυτών των δύο νησιών η αίσθηση δεν απέχει από την πραγματικότητα. Μια βόλτα στα social media να κάνεις, είμαι βέβαιος πως θα δεις πάνω από 10 άτομα να κάνουν story ή check in σε ένα από τα δύο. Αν δε βρεθείς κι εσύ Τήνο ή Κουφονήσια, τότε θα καταλάβεις ότι μιλάμε για δύο νησιά που γίνεται ένας χαμός.
Αλλά οι αριθμοί και τα στατιστικά δεν είναι ούτως ή άλλως ο λόγος που γράφεται αυτό το κείμενο. Είναι κυρίως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Πέρα από την υπεροχή τους σε παραλίες και κυρίως τα νερά που διαθέτουν, τα δύο μέρη είναι αυτό που λένε οι Αμερικάνοι view masturbating, κοινώς…οργασμικά στα τοπία και τις θέες που προσφέρουν.
Η Τήνος με τα σπιτάκια της, τα χωριά της και τα Κουφονήσια με το χρώμα των νερών αποτελούν τη βάση της προσέλκυσης κόσμου. Έχοντας πια πατήσει πάνω σε αυτά τα εγγενή χαρακτηριστικά, τα δύο νησιά πλαισιώθηκαν με τα στοιχεία που ζητά ο τουρίστας. Μια νυχτερινή ζωή που να μην είναι των άκρων, πληθώρα επιλογών σε γαστρονομικές επιλογές και φυσικά τον κόσμο. Είναι αιτία κι αποτέλεσμα αυτό.
Δηλαδή ο κόσμος πάει στην Τήνο και τα Κουφονήσια, επειδή…εκεί πάει ο κόσμος. Στην δική μας εποχή, ο κόσμος πάει εκεί, επειδή βλέπει τα μέρη που πάει ο κόσμος. Έτσι λειτουργεί ο τουρισμός σήμερα. Πέντε stories να δεις με μέρη μαγευτικά, το μέρος μπαίνει στα ραντάρ σου και το ψάχνεις για την επόμενη χρονιά. Μόνο και μόνο για να κάνεις κι εσύ story που θα κάνει τους άλλους να πουν «πω, σε ζηλεύω».
Μπορεί να τα περιγράφω κάπως απλουστευτικά, αλλά η δύναμη έτσι λειτουργεί. Σε έναν κόσμο όπου η ζωή μας γεμίζει από στιγμές ματαιοδοξίας, μετράει πολύ μέσα μας να ξέρουμε ότι θα μπορέσουμε να επιδείξουμε την παρουσία μας σε ένα ποθητό μέρος που ο άλλος μπορεί να μην βρίσκεται εκείνη τη στιγμή ή να μην έχει πάει γενικά. Μας πείθει πολύ να το επισκεφτούμε το γεγονός ότι θα μπορούμε να σταθούμε σε μια συζήτηση με φίλους και γνωστούς τον Σεπτέμβριο που θα συζητάμε που πήγαμε ή τον Μάιο που θα συζητάμε το που θα πάμε.
Για να επανέλθω σε αυτό που έγραφα, μετά από αυτή τη μεγάλη φιλοσοφική παρένθεση, η Τήνος έχει μια σειρά από μπαράκια που καλύπτουν υπεραρκετά τις απαιτήσεις του Έλληνα τουρίστα. Έχει επίσης πληθώρα σε ντόπια προϊόντα από τυριά μέχρι αλλαντικά και πιάτα. Το Άνω Κουφονήσι δεν έχει πληθώρα σε μπαρ, αλλά έχει αρκετά μαγαζιά για φαγητό και ποτό που αποτελούν αντικείμενο αναζήτησης για πολλούς τουρίστες από το εξωτερικό.
Με αυτούς τους ρυθμούς τα δύο κυκλαδίτικα νησιά γίνονται κοσμοπολίτικα μέρη χωρίς να ξεφεύγουν σε τιμές. Τουλάχιστον όχι πάνω από τις τιμές που παίζουν στα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι. Κι αυτό αποδεικνύεται μέχρι στιγμής το μεγάλο τους ατού στην προσέλκυση κιόλας ενός κόσμου που δεν υπερβαίνει το ηλικιακό όριο των 35-40.