Η επίσκεψη εκεί δεν πρέπει να λείπει ποτέ από μια λίστα αυτών που πρέπει να κάνεις πριν φύγεις από το μάταιο τούτο κόσμο. Ο λόγος είναι ότι σε αυτό το νησί είναι δεδομένο ότι ο κόσμος θα σου φανεί λιγότερο… μάταιος. Αν ο παράδεισος, εκτός από πολύ πράσινο -όπως τον έχουμε στο μυαλό μας- έχει… παραλίες, θα μπορούσε να μοιάζει δίχως αμφιβολία με το εκπάγλου φυσικής ομορφιάς Μεγανήσι.
Έναν τόπο που όμοιο του δεν βρίσκεις πιθανότατα πουθενά στον κόσμο, δεδομένου ότι η πλάση κατάφερε να χωρέσει τόση μαγεία σε μόλις 22 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Μικρό στο μάτι κοιτώντας το χάρτη λοιπόν, αλλά και λόγω του ιδιότυπου σχήματός του τόσο πλούσιο σε εξωτικές παραλίες, μετρώντας πάνω από 30 χλμ. ακτογραμμών. Ασφαλώς δεν πρόκειται για ένα «κρυμμένο διαμάντι», όπως αρέσκονται να αναφέρουν πολλοί – καθώς τα τελευταία χρόνια έχει μπει στο στόχαστρο των big spenders και αποκτήσει κοσμοπολίτικη χροιά – ωστόσο το τοπίο στα παράλια παραμένει παρθένο και η οπτική πανδαισία του μπλε και του πράσινου ξεπερνάει τα όρια της… υπερβολικής δόσης. Μια μικρή Μύκονος, ακόμα πιο όμορφη και απ’ την original.
Το Βαθύ που αποτελεί το λιμάνι και τον κύριο οικισμό του νησιού απέχει περίπου μισή ώρα ακτοπλοϊκώς από το Νυδρί της Λευκάδας και μια βόλτα στον παραλιακό δρόμο το βράδυ θα παρομοιάσει στο μυαλό σας το Μεγανήσι με… σιγανό ποταμάκι, αφού διαθέτει πλήθος καφέ-μπαρ και εστιατορίων, γεμάτα κόσμο και ζωή. Ένα γραφικό, παραθαλάσσιο χωριό με μια σύγχρονη μαρίνα που πλέον φιλοξενεί πλήθος σκαφών και σου δημιουργεί την αίσθηση ότι βρίσκεσαι κάπου «σημαντικά», κάπου που πολλοί θα ήθελαν εκείνη τη στιγμή να βρίσκονται στην παρέα σου.
Στα νότια το Μεγανήσι είναι μια απλή στενόμακρη νησίδα, στα βόρεια, η γη πλαταίνει και με τις άκρες να χωρίζονται σε ποικιλόμορφα τμήματα που βυθίζονται στη θάλασσα, δημιουργεί φυσικά λιμανάκια που θυμίζουν φιόρδ. Οι ακτές μοιάζουν ανεξάντλητες. Άλλες με βράχια κι άλλες κατάπευκες με την οργιώδη βλάστηση να φτάνει έως το νερό, οι περισσότερες με λευκή χοντρή άμμο και ψιλό χαλίκι να δημιουργούν κοντράστ με τα πρασινογάλανα ή τιρκουάζ νερά, το νησί είναι κανονικός τόπος προσκυνήματος για τους «κυνηγούς» των top-class, ανόθευτων, παραλιών. Και όχι μόνο όμως, αφού οι απομονωμένοι όρμοι και οι περίφημες θαλάσσιες σπηλιές της περιοχής (Σπηλιά του Παπανικολή, του Γιοβάνη και του Δαίμονα οι πιο γνωστές) συνθέτουν μια ξεχωριστή κατηγορία προς εξερεύνηση και προς… επαναπροσδιορισμό αυτού που συνιστά καλοκαιρινή απόδραση, την πεμπτουσία δηλαδή των διακοπών.
View this post on Instagram
Το νησί διαθέτει άλλους δύο παραδοσιακούς οικισμούς, που πλαισιώνουν το καλοκαιρινό καταπράσινο κάδρο. Την πρωτεύουσα Κατωμέρι που θυμίζει γειτονιά από τα παλιά με τα πέτρινα σπίτια του και το Σπαρτοχώρι με τα δαιδαλώδη σοκάκια και το προνόμιο της πανοραμικής θέας στο Σκορπιό και τα παράλια της Λευκάδας. Από κάτω του βρίσκεται η Σπηλιά, ένα πανέμορφο λιμανάκι, γεμάτο συνήθως από σκάφη και ιστιοπλοϊκά – μια εικόνα διόλου δυσαρμονική με το περιβάλλον.
View this post on Instagram
Από τις παραλίες τι να προτάξει κανείς, άλλωστε υπάρχουν τόσες μικροσκοπικές για να ανακαλύψει κανείς μόνος του και να τις απολαύσει με το «προνόμιο» της ιδιωτικότητας. Ενδεικτικά αναφέρονται ο Άγιος Ιωάννης με γαλαζοπράσινα νερά που «βλέπει» τη Λευκάδα και το νησάκι Θηλιά, ο Αθερινός με τα νερά – πισίνα, η Πόρτο Ελιά, το Πασουμάκι, τα Αμπελάκια, η Λουτρολίμνη και η Μπερέτα. Όσες περισσότερες καταφέρεις να επισκεφθείς τόσο πιο έντονα θα εντυπωθεί στο μυαλό σου ότι πολύ σωστά επιλέχθηκε το συνθετικό «Μέγα» για ένα τόσο μικρό νησί.