Τα μπλουζάκια έχουν μόλις τυπωθεί και οι καλλιτέχνες κοιτούν το δημιούργημά τους. Βέβαια, θα χρειαστεί άλλη μία μέρα για να στεγνώσει το (βιολογικό) χρώμα. «Αν δεν είμαι στο σπίτι, θα τα αφήσω μέσα σε μια τσάντα εδώ στην αυλή. Περάστε να τα πάρετε», λέει η Μάρω στο ζευγάρι από την Σουηδία και στην Ηρακλειά αυτή είναι μια πρόταση που βγάζει απόλυτο νόημα.
«Ήρθα για πρώτη φορά στο νησί το 1984… Και συνεχίζω να το επισκέπτομαι σχεδόν κάθε χρόνο», λέει με καμάρι η γυναίκα από την Σουηδία και σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς μπορεί να ήταν αυτός ο τόπος πριν από σχεδόν 40 χρόνια και σχεδόν αυτόματα να συνειδητοποιείς ότι για να επαναλαμβάνουν κάποιοι το ίδιο ταξίδι, προφανώς ετούτη η τοποθεσία ελάχιστα έχει αλλάξει. Προσφέρει ακόμη στους ταξιδιώτες την εμπειρία των πραγματικών διακοπών, όταν ακόμα αυτό ήταν προνόμιο για λίγους, και τους κάνει να μην νιώθουν τουρίστες. Τους μετατρέπει σε «People Of Iraklia», όπως αναγράφεται και στα μπλουζάκια που φτιάχνει η Μάρω, η οποία περνά τους χειμώνες της στην Καταλονία και τα τελευταία καλοκαίρια της στο νησί, έχοντας γίνει κομμάτι του.
Κοντά στο πολύ μεγαλύτερο νησί της Νάξου, δίπλα στην Σχοινούσα και στα Κουφονήσια, η Ηρακλειά αποτελεί έναν διαφορετικό παράδεισο στις Μικρές Κυκλάδες. Βρίσκεται εκεί για να προσφέρει περισσότερο μια εμπειρία, τουλάχιστον για εκείνους που θα ευθυγραμμίσουν τις επιθυμίες τους με τα κάλλη της.
Εκείνο που θα κερδίσει τον επισκέπτη είναι η απλότητα. Των ανθρώπων, των τρόπων και των τόπων. Μπορείς να μετακινηθείς χωρίς αυτοκίνητο καθώς τα περισσότερα από όσα χρειαστείς, βρίσκονται σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων. «Για τα υπόλοιπα υπάρχει το ΚΤΕΛ», λέει ο Δημήτρης. Ο «πρόεδρος», όπως τον αποκαλούν, χωρίς να είναι κανείς σίγουρος για το αν πρόκειται για τίτλο ή παρατσούκλι, επειδή «οργώνει» το μέρος όλη μέρα! Όσο για το ΚΤΕΛ; Είπαμε, απλότητα! Στην πραγματικότητα είναι ένα μίνι μπας 10-15 θέσεων που το οδηγεί ο Στράτος και χάρη σε αυτόν μπορείς να φτάσεις στο Λιβάδι. Την μεγαλύτερη παραλία και να απολαύσεις το πρώτο σου μπάνιο, σε μια όρμο με φυσική σκιά, λίγο κόσμο και –φυσικά- καταγάλανα, πεντακάθαρα νερά.
Αυτό το τελευταίο, τις υπέροχες θάλασσες δηλαδή, θα τις βρεις σε όλα τα σημεία του νησιού, βέβαια. Απίστευτο προνόμιο να μπορείς να απολαμβάνεις το μπάνιο σου σε τέτοια νερά, δίχως κανένας ξένος, παράταιρος ήχος –πέρα από την φύση- να σου ρουφάει ενέργεια… Εάν θέλεις πάντως, μπορείς να απομονωθείς περισσότερο. Και ακολουθώντας ένα από τα 8 σηματοδοτημένα μονοπάτια πεζοπορίας, ευτυχώς ένα από τα μικρότερα, να βρεθείς μετά από 25 λεπτά στην Βορεινή. Σε έναν κόλπο άγριας ομορφιάς που θα σε αποζημιώσει για τον κόπο σου.
Οι πιο καλά προπονημένοι μπορούν φυσικά να δοκιμάσουν και τις υπόλοιπες διαδρομές, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης που οδηγεί στο σπήλαιο όπου σύμφωνα με την μυθολογία ήταν το σπίτι του κύκλωπα Πολύφημου. Η συνοδεία ντόπιου οδηγού έρχεται με κάποιο κόστος, αλλά παραμένει η καλύτερη εγγύηση για να αποκτήσεις πρόσβαση στο μεγαλύτερο μέρος αυτού του θαύματος της φύσης.
Αν, πάλι, δεν ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία των… περιπατητών, τότε απλά κατηφορίζεις μέχρι τον Άη Γιώργη και κάνεις το μπάνιο σου εκεί, ενώ την ίδια ώρα επιχειρείς και… μίνγκλινγκ με ντόπιους και άλλους επισκέπτες όπως εσύ. Μοιράζεστε νέα, εμπειρίες, ιδέες, προτάσεις, σ’ αυτή την μεγάλη παρέα που σχηματίζεται στον ίσκιο των δέντρων και χρησιμοποιώντας την… αλληλοδιδακτική μέθοδο, δίνετε και λαμβάνετε πληροφόρηση για να «κινηθείτε» στο νησί.
Όπως, για παράδειγμα, ότι ο Στέλιος είναι ο βαρκάρης που θα σας πάει με το πλεούμενο στην άλλη πλευρά του νησιού, την ακατοίκητη (περίπου το μισό αποτελεί περιοχή Natura) όπου υπάρχουν παραλίες μη προσβάσιμες με άλλον τρόπο. Εκτός, βέβαια, κι αν διαθέτεις ιδιωτική θαλαμηγό… Το ταξίδι ξεκινά από το Τουρκοπήγαδο και μέσα σε μερικές ώρες έχεις την ευκαιρία να βουτήξεις σε μαγικά, σχεδόν παρθένα, νερά στον Όρμο του Μέριχα (Μικρό και Μεγάλο Αμμούδι), στον Καρβουνόλακο ή στην Αλιμιά, όπου πέρα από την μαγευτική θάλασσα, υπάρχει ακόμη μία ατραξιόν.
Το «κουφάρι» ενός μικρού γερμανικού αεροσκάφους τύπου Arado, το οποίο κατέπεσε το ’43 κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από βρετανικά πυρά. Στέκεται εκεί, ορατό ακόμη και από την επιφάνεια, και προσφέρεται για μια βουτιά στην θάλασσα αλλά και στον χρόνο.
Σ’ αυτόν τον τόπο τους μαθαίνεις όλους με το μικρό τους όνομα. Μιλάς, ακούς, αφουγκράζεσαι. Συμμετέχεις. Σε ένα μέρος δύσκολα επισκέψιμο, όπως κάθε απομακρυσμένο νησί των 150 μόνιμων κατοίκων, χωρίς καν αστυνομικό και με ένα κατάστημα, την «Μέλισσα», να λειτουργεί ως παντοπωλείο, καφενείο, ουζερί, ταχυδρομείο, πρακτορείο εισιτηρίων και ό,τι άλλο πάει ο νους, έμαθαν ότι μόνο η κοινή δράση και η συνεργασία αποτελεί λύση. Κι αυτό είναι ένα από τα μαθήματα ζωής που μπορείς να πάρεις κατά την παραμονή σου εκεί.
Επίσης, καλό θα ήταν να πάρεις και μερικές από τις συνταγές των εδεσμάτων που θα δοκιμάσεις. Μετρημένες μεν οι επιλογές, αλλά οι περισσότερες ικανές να ικανοποιήσουν απαιτητικούς ουρανίσκους. Μια επίσκεψη στην «Αρακλειά» νωρίς το βράδυ θα σας πείσει. Εκεί, μάλιστα, ο σεφ Γιάννης Γαβαλάς θα έχει την καλοσύνη να συζητήσει μαζί σας για τα πιάτα του, τις υψηλής ποιότητας πρώτες ύλες της περιοχής και ίσως αποκαλύψει και κάποιο μυστικό για τις δημιουργίες του!
Στην Ηρακλειά, λοιπόν, όχι μόνο θα κολυμπήσεις αλλά και θα φας καλά. Αρκεί να αφήσεις να περάσει αρκετή ώρα μεταξύ της μιας και της άλλης δραστηριότητας βέβαια και να τα κάνεις με την σωστή σειρά. Ας πούμε πρώτα βουτιά στον Άη Γιώργη και μετά 3 λεπτά περπάτημα από την παραλία μέχρι την «Ακαθή», όπου επιβάλλεται να παραγγείλεις κατσικάκι λεμονάτο με μακαρόνια. (Ναι, υπάρχει τέτοιο πράγμα και είναι πεντανόστιμο). Ή, πάλι ας πούμε, να πεταχτείς από την παραλία Λιβάδι στο εστιατόριο «Πέρα Πάντα», απόσταση ενός λεπτού μάξιμουμ, και μετά από λίγο να θες να βουτήξεις ο ίδιος στην σάλτσα της σπεσιαλιτέ του μαγαζιού που είναι χταπόδι στιφάδο με μέλι!
Πιο απλές, μα καθαρές γεύσεις μπορείς να βρεις στον ορεινό οικισμό της Παναγιάς. Εκεί όπου στο «Στέκι της Αννιώς» και στην «Δροσιά» ο ψήστης πιάνει δουλειά με το που θα σε δει να στρίβεις από την γωνία, σε αντίθεση με τις αμέτρητες γάτες (οι περίφημες γάτες της Ηρακλειάς) οι οποίες θα παραμείνουν ατάραχες από την παρουσία σου και θα περιοριστούν στο ρόλο των μοντέλων για φωτογραφίες-σουβενίρ.
Έτσι κι αλλιώς, τρώγοντας και πίνοντας καφέ θα ξεκινήσεις την κάθε μέρα σου στην Ηρακλεία. Στο παραδοσιακό «Μαϊστράλι» με αυγουλάκια από το διπλανό κοτέτσι σε κάθε πιθανή μορφή (μάτια, ομελέτα, αυγοφέτες κλπ) ή στο πιο «φρέσκο» «Εν Λευκώ», με το πιο πρόθυμο «τσούρμο» νεαρών ανθρώπων, γεμάτων θετική ενέργεια, να το τρέχουν.
Ίσως επιστρέψεις αργότερα εκεί για να σβήσεις την μέρα σου με ένα ποτό ή εναλλακτικά να τραβήξεις για το «Surfing Bird». Ανάλογα με το διάστημα παραμονής σου στην Ηρακλειά ή το πόσο δυνατό ποτήρι είσαι (tip: Δεν χρειάζεται να οδηγήσεις στο νησί, άρα μπορείς να πιεις όσο θέλεις) ίσως δοκιμάσεις όλα τα signature cocktails. Αν όχι, μην ανησυχείτε, το κάναμε εμείς για εσάς. Κάθε ένα είναι υπέροχο.
Όπως δηλαδή και η Ηρακλειά. Επτά ώρες μακριά από τον Πειραιά, αλλά ικανή να σε ταξιδέψει ακόμα παραπέρα.