Αεροπορικά αλέ-ρετούρ 100€: Η ωραιότερη πόλη της Ευρώπης για τριήμερο, μπαίνει στο top-5 των ταξιδιών που πρέπει να κάνεις (Pics)

To 2008 βγήκε στα σινεμά μια καταπληκτική ταινία και θα θέλαμε να τονίσουμε το «καταπληκτική» καθώς έχουμε την αίσθηση πως δεν αναγνωρίστηκε όσο της έπρεπε. «In Bruges» ο original τίτλος, «Αποστολή στην Μπριζ» αποδόθηκε στα καθ’ ημάς.

Για την ιστορία ο σκηνοθέτης (Μάρτιν ΜακΝτόνα) και οι πρωταγωνιστές (Μπρένταν Γκλίσον, Κόλιν Φάρελ) ένωσαν ξανά τις δυνάμεις τους για το «The Banshees of Inisherin». Φαίνεται λοιπόν πως υπάρχει διαχρονική αξία «εδώ». Ανάλογη με αυτήν της Μπριζ για να αρχίσουμε το… ταξίδι.

Πάμε λίγο μάθημα ιστορίας, μη βαριέστε, σύντομο θα είναι έτσι κι αλλιώς: Το καμάρι της δυτικής Φλάνδρας έζησε χρυσές εποχές από το 12ο ως το 15ο αιώνα, αποτελώντας σημαντικό εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο της Ευρώπης. Μετά, όμως, μαράζωσε. Καταλήγοντας στη σκιά άλλων μεγάλων διπλανών πόλεων, ιδίως της Αμβέρσας. Πόλη-φάντασμα δεν έγινε ποτέ, αλλά όσο να το πεις, βυθίστηκε στη μιζέρια, στην εσωστρέφεια. Ο πληθυσμός μειώθηκε δραματικά, «νεκρή πόλη» την αποκαλούσαν περιπαικτικά. Πεθαμένη μπορεί να μην ήταν, ξεχασμένη όμως σίγουρα. Μέχρι τα μέσα περίπου του προηγούμενου αιώνα. Όταν οι ντόπιοι κατάλαβαν πως είχαν ανεκμετάλλευτο «χρυσό» στα πόδια τους. Αργά, αλλά σταθερά, άρχισε η μεταμόρφωση. Με άξονα την τουριστική αξιοποίηση, μια βιομηχανία που είχε πια γίνει σαφές τι απίστευτα περιθώρια και άπειρες δυνατότητες είχε να προσφέρει.

Φτάσαμε έτσι σήμερα στο σημείο να επισκέπτονται την Μπριζ περισσότεροι από 8 εκατομμύρια άνθρωποι ετησίως, τη στιγμή που ο πληθυσμός της δεν ξεπερνάει τις 120 χιλιάδες! Θέλοντας να απολαύσουν ένα παραμυθένιας ομορφιάς σκηνικό, βγαλμένο από άλλες εποχές. Καθημερινά λοιπόν, ουρές ανθρώπων ξεκινούν από τον art-deco σιδηροδρομικό σταθμό και περπατούν την 10 λεπτών απόσταση ως το ιστορικό κέντρο, που έχει ανακηρυχτεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO και είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μεσαιωνικά στον κόσμο. Με τα smartphone ανά χείρας, «ζαλωμένοι» με backpack, κατευθύνονται προς τον εμβληματικό Καθεδρικό του Αγίου Σωτήρα, το καμπαναριό του οποίου είναι ορατό ανάμεσα σε πανύψηλες βελανιδιές και πλατάνια, που αποτελούν το φυσικό σύνορο μεταξύ της παλιάς και της νέας πόλης.

 

Μια εικόνα που εμπεριέχει πάντως κι ένα πρόβλημα. Ναι, προφανώς οι ντόπιοι θέλουν (τους) τουρίστες. Αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο. «Δεν επιθυμούμε να γίνουμε Disneyland εδώ», έχει πει παλιότερα ο δήμαρχος Ντιρκ ντε Φάουβ. Τι τον χαλάει; Το ότι οι περισσότεροι επισκέπτες καταφτάνουν στο πλαίσιο ολιγόωρων tour και μετά πάνε αλλού (Βρυξέλλες, Αμβέρσα, Γάνδη…). Βλέπουν τσακ-μπαμ τα βασικά αξιοθέατα, τραβάνε φωτογραφίες κι αυτό είναι όλο. Κακώς, πολύ κακώς, λέμε εμείς. Και όχι επειδή έχουμε… επιχείρηση εκεί. Αλλά γιατί η εμπειρία τους είναι λειψή. Η Μπριζ αξίζει πολύ περισσότερα από το hype του «πήγα, είδα και απήλθα». Δύο με τρεις ημέρες είναι το σωστό, το ό,τι πρέπει για να αντλήσει κανείς το μέγιστο δυνατό, τουριστικά προσεγγίζοντάς το.

Άλλωστε και για να γυρίσουμε στο «Αποστολή στην Μπριζ» ένα σημαντικό μέρος της ταινίας λάμβανε χώρα τη νύχτα. Τότε είναι που η πόλη είναι πιο όμορφη. Πιο ήρεμη, απολύτως ρομαντική. Σε κάθε περίπτωση, πρωί ή βράδυ, θα απολαύσεις το περπάτημα ανάμεσα στα κανάλια και στα πλακόστρωτα δρομάκια, θα καταλάβεις γιατί την αποκαλούν και «Βενετία του βορρά». Νιώθοντας την ομορφιά να σε κατακλύζει, γελαστός και όχι γελασμένος ταξιδιώτης στο χρόνο. Βαρκάδα, αρχιτεκτονικές αναζητήσεις γοτθικού, νεοκλασικού, μπαρόκ ή αναγεννησιακού ρυθμού, χαλάρωση στα κουκλίστικα, ζεστά καφέ και τις παραδοσιακές ταβέρνες ή τα «μισελενάτα» εστιατόρια, κάντε και δείτε όλα όσα προτείνουν οι οδηγοί και ακόμα περισσότερα. Αν πάτε με τον καλό σας ή την καλή σας, μην ξεχάσετε να φιληθείτε στη Λίμνη Minnewater ή «γέφυρα των ερωτευμένων» – ο θρύλος λέει πως έτσι η αγάπη σας θα κρατήσει για πάντα. Πάνω από το 90% των κατοίκων δηλώνουν περήφανοι για το μέρος που διαβιώνουν και την ποιότητα ζωής που τους προσφέρει. Ως επισκέπτης κατανοείς απόλυτα το γιατί.

Κι όλα αυτά είναι … δίπλα μας – που λέει ο λόγος. Κοντά στις 3,5 ώρες κρατάει η πτήση από την Αθήνα ως τις Βρυξέλλες ή το Σαρλερουά (που αποκαλείται και «Νότιο αεροδρόμιο Βρυξελλών» για να καταλάβετε πόσο κοντά είναι στη βελγική πρωτεύουσα) και μετά το Μπριζ είναι μία ώρα με το τρένο, κοντά στα 20 ευρώ κοστίζει. Με τα δρομολόγια να είναι συχνά και βολικά. Κι αν αποφύγετε τις τουριστικά φορτωμένες περιόδους τότε πραγματικά το κόστος για να ζήσετε το παραμύθι είναι αμελητέο. Προς Μάρτη μεριά, που ψάξαμε ενδεικτικά (και με κρυφό καημό να πάμε πραγματικά), βρήκαμε εισιτήρια αλέ-ρετούρ με το αεροπλάνο κάτω από 100 ευρώ. Τσάμπα πράμα… Πάντα σε πλαίσιο off season περιόδου θα βρείτε και αρκετά προσιτές τιμές για διαμονή, σε γουστόζικα ξενοδοχεία ή Airbnb, ανάλογα με το budget σας. Θα μπορέσετε έτσι να απολαύσετε περισσότερο τα «do’s» της πόλης ή οποία, ειλικρινείς θέλουμε να ‘μαστε, δεν είναι πάντως ιδιαίτερα φτηνή γενικά.

Τέλος και σε περίπτωση που κάνετε δίαιτα, ένα έχουμε να πούμε: Μην πάτε! Οι «αμαρτίες» βρίσκονται παντού, μας τρέχουν τα σάλια και μόνο στη σκέψη: τηγανητές πατάτες, βάφλες, σοκολάτες, μύδια όλα τα «καλούδια» για τα οποία φημίζεται και στα οποία ειδικεύεται το Βέλγιο, γαλλόφωνο και ολλανδόφωνο, βρίσκονται παντού γύρω σου και είναι αδύνατο να αντισταθείς. Ούτε πρέπει (να αντισταθείς), τέτοια νοστιμιά ας την απολαμβάνεις δίχως τύψεις, δεν το κάνεις δα και κάθε μέρα. Και βεβαίως, μπίρα, ακόμα μια βελγική σπεσιαλιτέ. Ρέει άφθονη, προσφέρεται σε ασύγκριτη ποιότητα και ποικιλία. Τι λέτε λοιπόν; Σας βάλαμε στην Μπρίζ-α για ταξιδάκι;