Απέχει από το κέντρο της Αθήνας μόλις μια ώρα. Πολύ κοντά στο Λουτράκι, και τον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου, στον οικισμό Περαχώρα.
Η Λιμνοθάλασσα του Ηραίου, περιτριγυρίζεται από ένα φυσικό πευκοδάσος, με πρωτόγνωρη φυσική ομορφιά που με μια και μόνη ματιά καθηλώνει.
Έχει μέγιστο μήκος 2 χλμ. και μέγιστο πλάτος περίπου 1 χλμ. Το βάθος της δεν υπερβαίνει τα 40 μέτρα. Διαθέτει παραλία με άμμο εν αντιθέσει με την παραλία του Λουτρακίου. Ενώνεται με τον Κορινθιακό με ένα στενό άνοιγμα – δίαυλο, στον οποίο χωράνε μόνο οι ψαρόβαρκες.
Ο μύθος
Σύμφωνα με τον μύθο, η λίμνη ονομαζόταν Εσχατιώτις αλλά και Γοργωπίς, όνομα που προέρχεται από την Γόργη κόρη του Μεγαρέα που πνίγηκε στην λίμνη.
Στην ευρύτερη περιοχή, κοντά στο στενό κανάλι της λίμνης έχουν εντοπιστεί ίχνη ανθρώπινης εγκατάστασης της πρωτοελλαδικής περιόδου, δείγμα ότι η περιοχή κατοικείται από την 3η χιλιετία π.Χ.
Ιδιαίτερο φαινόμενο
Το παράδοξο της συγκεκριμένης λιμνοθάλασσας είναι πως έχει θαλασσινό νερό, το οποίο είναι πιο αλμυρό από αυτό της ανοιχτής θάλασσας, και ανανεώνεται από το φαινόμενο της παλίρροιας κάθε έξι ώρες. Η στάθμη του νερού αλλάζει και έτσι, την ίδια ώρα που στη μία πλευρά της παρατηρείται απόλυτη ηρεμία, στην ακριβώς απέναντι διακρίνεται κυματισμός.
Ο αρχαιολογικός χώρος
Μετά τη λίμνη, ο επισκέπτης συναντά τον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου, που βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας. Το Ηραίο αποτελείται από δύο τμήματα, αφιερωμένα στην Ήρα Ακραία και την Ήρα Λιμενία αντίστοιχα.
Η λατρεία της θεάς άρχισε από τη Γεωμετρική περίοδο, ενώ γύρω στο 800 π.Χ. οικοδομήθηκε προς τιμήν της ο πρώτος αψιδωτός ναός.
Αργότερα, προστέθηκαν και άλλοι ναοί, βωμοί, κτίσματα καθώς επίσης και η αγορά. Οι Κορίνθιοι από την απέναντι ακτή έρχονταν εδώ δύο φορές τον χρόνο και τιμούσαν τη θεά με τελετές και αφιερώματα.
Μπροστά από τα ερείπια του ναού υπάρχει ένα μικρό λιμανάκι και ένας πέτρινος προβλήτας. Η πρόσβαση είναι ελεύθερη και φτάνουμε εκεί ακολουθώντας τον αριστερό χωματόδρομο και διανύοντας μια απόσταση 200 μέτρων.
Ο φάρος
Στην περιοχή υπάρχει και ένα μονοπάτι, που καταλήγει στον φάρο του Μελαγκάβι. Η θέα που προσφέρει κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος είναι μοναδική.
Ο φάρος, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1897 με πετρέλαιο και, με μόνο μια μικρή διακοπή κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, λειτουργεί συνεχώς, ενώ από το 1982 και έπειτα λειτουργεί με ρεύμα.