Η επιλογή του ιδανικού τόπου για διακοπές έχει άλλα κριτήρια για τον καθένα. Είναι διαφορετικά τα «κουτάκια» που πρέπει απαραιτήτως για κάποιον να έχουν… τικ πριν διαλέξει το πού θα αγαλλιάσει το κορμί κι η ψυχή του.
Γι’ άλλον μετρούν περισσότεροι οι παραλίες και οι φυσικές ομορφιές. Γι’ άλλον μετρά παραπάνω ο τρόπος ζωής, οι άνθρωποι και η φιλοξενία. Για κάποιον μπορεί να παίζει ρόλο το φαγητό.
Και φυσικά για κάποιον (ή μάλλον για όλους) βασικό ρόλο παίζει το οικονομικό. Η δυνατότητα, αν γίνεται, να μην πουλήσεις κανέναν… νεφρό για μερικές μέρες χαλάρωσης.
Ε, μια δελεαστική λύση στη δύσκολη αυτή εξίσωση είναι η Ικαρία!
Παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να ανακαλύπτεται απ’ όλο και περισσότερους, η μαγεία του υπέροχου νησιού στο Ανατολικό Αιγαίο παραμένει αναλλοίωτη.
Για τον σπάνιο συνδυασμό υπέροχων τοπίων, άγριας φύσης και παραλιών με μαρμάρινα βότσαλα και σμαραγδένια νερά, όπως οι Σεϋχέλλες.
Για την παραδοσιακή ικαριώτικη κουζίνα, που βασίζεται σε φρέσκα τοπικά προϊόντα και παραδοσιακές συνταγές, όπως το κατσικάκι στη γάστρα, τα χόρτα και ο πίτες και το παραδοσιακό κόκκινο κρασί (γνωστό από τον Όμηρο ως «Πράμνειος Οίνος»).
Μα κυρίως για την τοπική μενταλιτέ και καθημερινότητα που κάνει μεγάλο τον πειρασμό να ενδώσεις σε αυτήν: Οι περίπου 8.500 κάτοικοι έχουν στενούς δεσμούς μεταξύ τους. Είναι κοινωνικοί και φιλόξενοι. Μα το μεγαλύτερο «παράσημό» τους είναι ότι… δεν παίρνουν τα πράγματα και τόσο σοβαρά.
Το «Ικαριώτικο ραχάτι» , όπως το λένε οι ίδιοι, σηματοδοτεί τους αργούς ρυθμούς με τους οποίους κυλά η ζωή. Την έμφαση στο να απολαμβάνεις τη στιγμή. Και οι ευεργετικές συνέπειες αυτής της έλλειψης στρες είναι εμφανείς και σε επιστημονικό επίπεδο.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι κάτοικοι ζουν πολύ περισσότερο (κατά μέσον όρο 88,1 έτη) από αυτούς στην υπόλοιπη χώρα (79,8 έτη κατά μέσον όρο). Ότι το νησί έχει προστεθεί στον χάρτη των «μπλε ζωνών», όπου κατατάσσονται περιοχές με τα υψηλότερα προσδόκιμα ζωής ανά τον κόσμο (φιγουράροντας στην πρώτη πεντάδα παγκοσμίως).
Εξάλλου όλη αυτή η όμορφη κοσμοθεωρία αποτυπώνεται στα (θρυλικά πλέον) πανηγύρια του νησιού. Εκεί όπου οι διοργανωτές είναι όλοι εθελοντές: Μαγειρεύουν, σερβίρουν και στο τέλος γίνονται όλοι μια παρέα με τους επισκέπτες. Να γλεντούν όλοι μαζί (συνεπαρμένοι από το δυνατό κόκκινο κρασί) και να ξεφαντώνουν χορεύοντας τον περίφημο Ικαριώτικο!
Το ακόμα καλύτερο; Μπορείς να τα ζήσεις όλα αυτά χωρίς να «ματώσεις». Διότι η αυθεντική εμπειρία που προσφέρει η Ικαρία συνοδεύεται με απόλυτα προσιτές τιμές. Όχι μονάχα στο… μιλητό, αλλά και με τη σφραγίδα του Lonely Planet, που την κατέταξε στην 7η θέση παγκοσμίως όσον αφορά στους οικονομικούς προορισμούς.
Χωρίς υπερβολικά έξοδα λοιπόν και συνδυάζοντας τις ομορφιές των νησιών με τη… ζεν νοοτροπία που όλοι θα θέλαμε (έστω και περιστασιακά) να ζήσουμε, μπορείς να βιώσεις στην πράξη το λαϊκό μότο:
«Άγχος και ταλαιπωρία δε χωρούν στην Ικαρία»…
