Κάποιοι θα σου πουν πως το κάμπινγκ είναι μια καλή λύση για τις διακοπές για αυτούς που κινούνται με χαμηλό μπάτζετ. Αλήθεια είναι τις περισσότερες φορές αυτό, αλλά μην φοβάσαι, δεν θα σε περάσει ο κόσμος για φτωχομπινέ αν σε δει να στήνεις μια σκηνή, αντί να προτιμήσεις ξενοδοχείο. Με λίγα λόγια, τα παλιότερα στερεότυπα που συνδέονται με αυτό δεν ισχύουν. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή των χίπις κι αν περιμένεις πως θα δεις κάτω από μία τέντα ή πάνω σε βράχια την Βλαχοπούλου με την παρέα της κάνεις μεγάλο λάθος.
Για πολλούς το κάμπινγκ είναι ένας τρόπος ζωής. Μια εναλλακτική μορφή απόδρασης που σε φέρνει πιο κοντά στα βασικά της ανθρώπινης φύσης. Σωστό κι αυτό, μα δεν χρειάζονται αναλύσεις «επικού» τύπου για να πειστείς πως θα γουστάρεις. Σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι, όπως νομίζεις, λύση ανάγκης, αλλά ο μοναδικός τρόπος για να την βγάλεις καθαρή στις διακοπές σου.
Αν έχεις πολλούς φίλους
Κανείς δεν θέλει όλη την τρελοπαρέα σε ένα δωμάτιο. Ακόμη κι αν ο ξενοδόχος κάνει υπομονή για ένα βράδυ, θα σας πετάξει έξω το επόμενο. Οι φίλοι σου είναι κάφροι. Κι εσύ, επίσης, όταν μπλέκεις μαζί τους. Έχει δίκιο η μάνα σου. Τραβάτε σε ένα κάμπινγκ μπας και σας κάνει καλό ο καθαρός αέρας. Αν δεν σας αντέξουν ούτε εκεί, προτιμήστε το ελεύθερο. Είναι λίγο τσουχτερό το πρόστιμο, αλλά παίζει να μην σας βρουν ποτέ. (Όπως εύχεται η μάνα σου για κάποιους από τους φίλους σου).
Αν δεν έχεις φίλους
Στο κάμπινγκ θα αποκτήσεις. Νομοτελειακά. Δεν γίνεται αλλιώς. Όλο και σε κάποια παρέα θα κολλήσεις κι εσύ το βραδάκι. Κιθαρίτσα, φωτίτσα, μπυρίτσα. Κέρνα κάνα τσιγαράκι κι εσύ, μην είσαι μόγλης.
Αν είσαι από εκείνους τους σπαστικούς που δεν κουνιούνται ούτε με σεισμό
Εάν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, πιθανότατα δεν έχεις φίλους. Ακόμη κι αν έχεις, δεν θα προτιμήσουν εσένα για να κάνουν διακοπές. Μην αναρωτιέσαι γιατί. Ξέρεις. Επειδή με το που θα φτάσεις στον προορισμό σου, θα αράξεις τις αράδες σου και η μόνη απάντηση σε οποιαδήποτε πρόταση για δραστηριότητα (από αναρρίχηση στα Ιμαλάια μέχρι απλό παίξιμο βλεφάρων) θα είναι «βαριέμαι». Αυτή η στάση δεν θα σε πάει μακριά, νέε μου. Όχι πως θέλεις να πας και πουθενά, βέβαια, όπως προείπαμε. Αντί, λοιπόν, να ξεκουραστείς (όπως πουλάς φούμαρα στους άλλους) μέσα σε 4 τοίχους, γιατί να μην το κάνεις ξαπλωμένος σε μιαν αιώρα. Ούτε στα 5στερα ξενοδοχεία δεν βρίσκεις τέτοια.
Αν δεν έχεις μέσο
Το να μην έχεις μέσο (γενικώς) δεν είναι πολύ καλό στην Ελλάδα. Περνάς λούκια στον στρατό, δεν βρίσκεις δουλειά στο δημόσιο. Είναι θέμα. Το ίδιο ισχύει και στις διακοπές, με το μεταφορικό. Σχεδόν κάθε κάμπινγκ βρίσκεται στρατηγικά τοποθετημένο δίπλα σε θάλασσα. Μπορεί να μην είναι συνήθως η καλύτερη παραλία του πλανήτη, εκτός αν μιλάμε για περιπτώσεις σαν εκείνη στην Ελαφόνησο που στον Σίμο είναι «όλα τα λεφτά», αλλά πάντα προσφέρει γρήγορη και άμεση πρόσβαση. Οποιαδήποτε ώρα και στιγμή. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Το κύμα έρχεται κυριολεκτικά στον χώρο σου και δεν χρειάζεται καν ούτε τηλεφώνημα για το ντελίβερι.
Αν έχεις σκύλο
Πλέον ολοένα και περισσότερα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια αφήνουν πίσω τους τη λογική «ξινισμένου μούτρου» και το ύφος «μα καλά κύριε, ηλίθιος είστε», το οποίο φοριόταν παλαιότερα όταν ρωτούσες για την πολιτική τους στο θέμα των ζώων συντροφιάς. Με λίγα λόγια, τώρα πια επιτρέπονται και τα τετράποδα σχεδόν σε κάθε κατάλυμα. Αυτή η ευτυχής εξέλιξη όμως, δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για να αποφύγεις το κάμπινγκ. Υποτίθεται τον σκύλο τον υιοθέτησες για την περιπέτεια και τις φάσεις που θα μοιραστείς με έναν πιστό σύντροφο στην εξοχή. Το κάμπινγκ θα το γουστάρετε άνθρωποι και σκυλιά. Άσε που θα τον βάλεις πρώτη μούρη μπροστά στη σκηνή να κάνει τον μαγνήτη. Ναι, σωστά σκέφτεσαι. Αυτόν τον μαγνήτη.