Το ελληνικό καλοκαίρι ως προς το που θα ξοδέψεις αυτή την ελάχιστη άδεια που έχεις είναι ζόρι. Όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά γιατί επικρατούν δύο αντιλήψεις που σου υψώνουν εμπόδια. Η μία λέει ότι τον Αύγουστο πρέπει οπωσδήποτε να πας διακοπές και η άλλη ότι το καλοκαίρι πρέπει να πας σε ένα νησί. Έτσι, για να βιώσεις ελληνική θάλασσα. Και τι γίνεται αν δεν είσαι απ΄αυτούς; Τι γίνεται αν κάποια στιγμή στη ζωή σου αποφάσισες ότι αξίζει πολύ περισσότερο να δώσεις 800 ευρώ για να δεις μια άλλη χώρα, παρά να δώσεις 750 και να φας στη μάπα όλη τη νησιωτική μας φάση; Τι θα έλεγες αν σε αυτά τα λεφτά έβλεπες, όχι μία, αλλά τρεις χώρες; Βαλτική με μια λέξη.
Σκέψου το σενάριο. Επιλέγεις με την παρέα σου να πας κάπου στις Κυκλάδες ή τα Δωδεκάνησα. Πρέπει να κάνεις κράτηση από τις αρχές Μαΐου για να βρεις κάτι νορμάλ σε τιμές και στις ημερομηνίες που πιστεύεις ότι θα πάρεις άδεια. Κάνεις την κράτηση, περιμένεις, περιμένεις, έρχεται ο καιρός και πας. Έχεις ζήσει 6-7 μέρες με μπάνια, ηλιοθεραπεία, κάτι σάπια σφηνάκια και στο τέλος έχεις βγάλει από την τσέπη σου 8-9 κατοστάρικα.
Πάμε στο εναλλακτικό σενάριο. Εξωτερικό. Είμαι της άποψης ότι επειδή η ζωή είναι μικροί και τα λεφτά λίγα και ειλικρινά δεν ξέρεις πότε θα έχεις λεφτά στην τσέπη και πότε όχι, όταν τα έχεις το καλύτερο είναι να βλέπεις όσο περισσότερα πράγματα μπορείς. Γι΄αυτό η Βαλτική είναι ένα από τα πιο προνομιακά μέρη στον κόσμο.
Τρεις οι χώρες της συν οι Σκανδιναβικές και η Δανία, οπότε έχεις την ευκαιρία ακόμα και να δεις 6 χώρες σε ένα ταξίδι. Λίγο από την κάθε μία προφανώς, με αρκετή κούραση, αλλά στο τέλος θα έχεις νιώσει τόσο γεμάτος που θα το λες σαν achievement στις συζητήσεις σου. Ή θα το αναφέρεις στα ραντεβού που θα βγαίνεις. Θα πηγαίνεις την κουβέντα τόσο απροκάλυπτα προς τα εκεί.
Εγώ όμως δεν θα σου προτείνω να δεις 6 χώρες. Και 3 είναι αρκετές. Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία. Μόνο Βαλτική. Από κάτω προς τα πάνω. Ή καλύτερα από πάνω προς τα κάτω. Ανάλογα από που θα βρεις τις καλύτερες τιμές για να πας και να έρθεις.
Παρά το γεγονός ότι μιλάμε για τρεις κρύες χώρες, άρα αξίζουν πολύ με χιόνι, τώρα το καλοκαίρι είναι ιδανικά για έναν συνηθισμένο σε κλίμα Ελλάδα και Μεσογείου. Γιατί θα βρεις μια μέση θερμοκρασία 18-20 βαθμούς, κάτι που αν είσαι τύπος που δεν την παλεύει στη ζέστη, είναι θετικό. Η ιδανική θερμοκρασία. Θα φας και λίγες βροχές, αλλά είναι μέρος του πακέτου.
Η Βαλτική είναι ένα μέρος που για να το δεις τόσο όσο χωρίς να ξεθεωθείς θέλει 8 μέρες. Από τρεις μέρες σε Τάλιν και Ρίγα κι ένα διήμερο στο Βίλνιους. Αν θες την άποψη μου καλύτερα Κάουνας. Κάτι που γενικά θα το κρίνεις εσύ ανάλογα με τα γούστα σου και σαφώς με τις πτήσεις που βρίσκεις. Μπορεί να σε βολέψει καλύτερα ένα 3ήμερο στο Βίλνιους. Απλώς το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βάλεις το διήμερο στο τέλος. Γιατί εκεί θα περπατήσεις περισσότερο. Αν το έχεις στην αρχή θα ολοκληρώσεις το ταξίδι με περισσότερο κούραση.
Προσωπικά το Ταλλίν όπως το έχω ψάξει μου αρέσει περισσότερο απ΄όλα. Από τις τρεις πρωτεύουσες είναι αυτή με την περισσότερη αύρα Μεσαίωνα. Το ίδιο είχα πάθει και στη Σιένα. Μέσα σε τρεις μέρες προλαβαίνεις να δεις το Περνού, να κάνεις βόλτα στον παραλιακό δρόμο, να δεις τα πολλά πάρκα, θεματικά και μη, να δεις τον Καθεδρικό του Αλεξάντερ Νέβσκι και τα πολλά μεσαιωνικά κάστρα.
Θα δεις σίγουρα τον Von Krahl, το F Hoone, θα περπατήσεις στην Pirita, τη μικρή αποβάθρα δηλαδή, και θα δεις και το αρχιτεκτονικό μουσείο. Αν αυτά τα προλάβεις σε 2 μέρες, την τρίτη μπορείς να πάρεις το λεωφορείο για να πας στο βορειότερο σημείο και να χαιρετήσεις το Ελσίνκι. Αν όχι, τότε μπορείς να μεταβείς με το ferry boat σε κάποιο από τα 1.500 νησάκια που έχει η Εσθονία.
Τέταρτη μέρα βρίσκεται στη Ρίγα. Άλλη μια παραθαλάσσια πρωτεύουσα. Παλιά ήταν επίσης λιμάνι όπου σταματούσαν από Βίκινγκς μέχρι Πρώσοι, Ναζί και Λενινιστές. Κοινό της χαρακτηριστικό με το Ταλλίν είναι το γκόθικ στοιχείο. Θα μείνεις στο Vecriga ή αλλιώς το ιστορικό κέντρο της πόλης. Εκεί βρίσκονται όλα. Στη Ρίγα θα συναντήσεις και πιο έντονη νυχτερινή ζωή. Η μπύρα είναι πάμφθηνη, ιδίως αν πιεις ντόπιες ετικέτες. Με 2.5-3 ευρώ πίνεις μισό λίτρο και είσαι μια χαρά.
Στη Ρίγα θα δεις το Μνημείο της Ελευθερίας, το gothic style σπίτι του Προέδρου της χώρας, το λεγόμενο Οίκο των Blackheads, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Εθνογραφικό Μουσείο, τον Πύργο της Πούδρας, το Πολεμικό Μουσείο και τέλος το Līvu Akvaparks. Πρόκειται για ένα τεράστιο συγκρότημα με δραστηριότητες γύρω από το νερό. Ενυδρείο, νεροτσουλήθρες κ.α. Για την τελευταία μέρα άφησε μέρη που δεν απαιτούν είσοδο, όπως το πάρκο Κρονβάντα ή τη γέφυρα Βανσού.
Η Βαλτική τελειώνει με ένα διήμερο στο Κάουνας. Η πρωτεύουσα της Λιθουανίας, το Βίλνιους, βρίσκεται βαθιά στα ηπειρωτικά. Συγκεκριμένα είναι από τα τελευταία σύνορα με τη Λευκορωσία. Γι΄αυτό σου προτείνω κάτι πιο κεντρικό. Το Βίλνιους μπορείς να το δεις και με μια εκδρομή. Στο Κάουνας έχεις περισσότερες δραστηριότητες. Πολλές σχετίζονται με τη Ζαλγκίρις. Το καμάρι της πόλης και της χώρας ολόκληρης. Το σπίτι του Σάρας.
Προτίμησε να μείνεις κοντά στην Λάισβες Αλέγια ή αλλιώς την οδό Ελευθερίας. Είναι η αντίστοιχη Ερμού. Πρώτο πράγμα που θα κάνεις εδώ είναι το Μουσείο του Διαβόλου. Περίπου 2.000 εκθέματα με απεικονίσεις του Διαβόλου από όλο τον κόσμο. Μετά θα πας στο Μοναστήρι Παζαΐσλις, στο Κάστρο και στο Ένατο Οχυρό. Θα ξεκουραστείς λίγο με μια βόλτα στο πάρκο Σαντάκος και για φινάλε θα πας στην Μεγάλη Εκλλησία Βιτάουτας.
Ένα ξεκάθαρα μεσαιωνικό και σχεδόν μπαρόκ κτίσμα, όπου ο Ναπολέων αποθήκευσε μέρος από τα πυρομαχικά του. Το Βιτάουτας είναι «transgender» εκκλησία, αφού ξεκίνησε ως καθολική, μετά έγινε ορθόδοξη και μετά ξανά καθολική.
Τη δεύτερη μέρα δες οπωσδήποτε το Μουσείο Φαρμακευτικής. Τραπέζια αποθηκάριου, αύρα μεσαίωνα και αναγέννησης. Για τελείωμα θα πας στην Εκκλησία Ανάστασης του Χριστού, θα ανέβεις τα σκαλιά και θα απολαύσεις τη θέα της πόλης από ψηλά.
Αυτή είναι η Βαλτική. Στον γυρισμό, αν θες κι αντέχεις, μπορείς να πάρεις το κτελ και να πας Πολωνία και να περάσεις 9η μέρα ή λίγες ώρες εκεί. Είναι και πιο εύκολες οι πτήσεις από εκεί για Ελλάδα.
Και να θυμάσαι ότι όσο περισσότερα σύνορα περάσεις, τόσο πιο γεμάτος θα νιώθεις στο τέλος. Ακόμα κι αν απλά περπάτησες για δύο ώρες σε άλλη χώρα.