Η μεγαλύτερη πρόκληση της χώρας στη μάχη με τον κορωνοϊό είναι μπροστά μας. Αναμφίβολα η κυβέρνηση και η επιστημονική ομάδα που τη συμβουλεύει με επικεφαλής τον Σωτήρη Τσιόρδα παίρνουν πολύ υψηλό βαθμό στο πρώτο μέρος της διαχείρισης της κρίσης.
Το lockdown είτε αρέσει σε κάποιους, είτε δεν αρέσει, ήταν μια απαραίτητη κίνηση για να δώσει ανάσα στο σύστημα υγείας και χρόνο για να προετοιμαστούν όλοι για τη μεγάλη μάχη που έρχεται. Ας μην γελιόμαστε. Όλοι μέσα μας ξέρουμε πολύ καλά ότι αν είχαμε ακολουθήσει μια πιο επιθετική τακτική, θα ζούσαμε σκηνές τρεις φορές χειρότερες από αυτές που έζησε η Ιταλία.
Το ΕΣΥ δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο κύμα, οι ελλείψεις ήταν τρομακτικές και η οργάνωση στα νοσοκομεία ανύπαρκτη. Γιατί;
Μα γιατί όταν έβρεχε χρήμα εμείς φροντίζαμε να το διαθέτουμε για επιδοτήσεις και όχι σε ΜΕΘ. Όταν κάναμε προσλήψεις προτιμούσαμε να φροντίσουμε για τις αργομισθίες των ημετέρων και όχι για τις προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών. Όταν έπρεπε να διορίσουμε ικανούς στη διεύθυνση των νοσοκομείων, εμείς δεν προτιμούσαμε Τσιόδρες, αλλά 80χρονα κομματικά στελέχη για να ξεχρεώσουμε πολιτικά χρωστούμενα.
Γιατί έπρεπε τελικά να ζήσουμε μια τέτοια πανδημία για να καταρριφθούν οι ιδεολογικοί δογματισμοί. Είναι βλέπετε πολύ δύσκολο να καταλάβει ένας νεοφιλελεύθερος ότι στην Υγεία και την Παιδεία το κέρδος δεν είναι αυτοσκοπός. Ότι είναι τόσο κρίσιμοι τομείς για την κοινωνία και τον άνθρωπο που δεν μπορούν να αφεθούν στα χέρια ιδιωτών, που το μόνο που θα τους ενδιαφέρει θα είναι η κερδοφορία. Και η πανδημία το έδειξε αυτό με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, όπως παραδέχτηκε και ο κατεξοχήν υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Στο πρώτο κομμάτι λοιπόν των μέτρων απαγόρευσης για να κερδηθεί χρόνος η κυβέρνηση τα κατάφερε. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι. Το να κλείσεις τον κόσμο σπίτι, βομβαρδίζοντάς τον με τρομολαγνικές ειδήσεις δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Το δύσκολο είναι αυτό που έρχεται τώρα, το τέλος του lockdown και η επιστροφή σε μια νέα κανονικότητα με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.
Σε αυτό το μεγάλο στοίχημα η κοινωνία χρειάζεται κυρίως τα φώτα της επιστημονικής κοινότητας. Χρειάζεται τον επιστήμονα Σωτήρη Τσιόδρα, να ενημερώνει, να παίρνει αποφάσεις και να κρίνεται γι’ αυτές όπως κρινόμαστε όλοι. Δεν χρειάζεται τον Σωτήρη Τσιόδρα των τελευταίων ημερών.
Δεν είναι δουλειά του κ. Τσιόδρα να βγαίνει στις 18:00 για να δίνει απαντήσεις σε όσους τον κατηγορούν για τις αποφάσεις του. Δεν είναι πολιτικός για να απαντάει στους αντιπάλους του, ούτε βρίσκεται σε πάνελ για να ξιφουλκεί με τους Τσιοδρομάχους. Είναι λογικό και ανθρώπινο να διαβάζει και να ακούει όσα λέγονται και γράφονται και να ενοχλείται από την υπερβολική πολλές φορές και δίχως στοιχεία κριτική που του γίνεται, αλλά αυτό δεν τον δικαιολογεί.
Όταν εκτίθεσαι στη δημοσιότητα θα δεις τον ένα μήνα τη δημοφιλία σου να είναι στο 90% σε όλες τις δημοσκοπήσεις και τον άλλο μήνα τη φωτογραφία σου δίπλα στον Αβραμόπουλο και μονταρισμένα βίντεο με όσα έλεγες τότε και τώρα για τις μάσκες, ως… αποδείξεις συνωμοσίας από εκείνους που βλέπουν παντού φαντάσματα.
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει στα αλήθεια ότι ο Σωτήρης Τσιόδρας θα έπαιζε το επαγγελματικό του όνομα στα ζάρια για να ικανοποιήσει πολιτικά συμφέροντα. Αλλά ακόμα και αν το πιστεύουν κάποιοι αυτό, δεν είναι δουλειά του κ. Τσιόδρα να προσπαθήσει να τους πείσει ότι έχουν άδικο, ανεβάζοντας τους τόνους και βγαίνοντας απ’ τα ρούχα του. Ο κ. Τσιόδρας κρίθηκε θετικά από την πλειονότητα των μη ψεκασμένων Ελλήνων όχι επειδή ήταν ένας γλυκός κυριούλης που έψαλε ωραία και τα έλεγε ακόμα πιο ωραία (και όμως υπάρχουν άνθρωποι που γι’ αυτό τον εκτίμησαν), αλλά επειδή εκπόνησε ένα σχέδιο που κρίθηκε στην πράξη επιτυχές.
Με τον ίδιο τρόπο θα κριθεί και τώρα που έρχεται το πιο δύσκολο κομμάτι της μάχης. Αν δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της αρνητικής κριτικής (ακόμα και αν είναι άδικη και κακοπροαίρετη), αν έχει κουραστεί σωματικά και ψυχολογικά και βρίσκεται στα όριά του όπως δείχνει, καλό θα ήταν η κυβέρνηση να τον προστατέψει βγάζοντας μπροστά τον Βασίλη Κικίλια. Καλύτερα ένας επαγγελματίας πολιτικός, παρά ένας επιστήμονας με αντιδράσεις πολιτικού…