Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύεσαι να βάλεις τα πράγματα σε μία σειρά όταν τα γεγονότα και οι αποκαλύψεις έρχονται με ρυθμό που ο νους αδυνατεί να επεξεργαστεί. Και το πράγμα γίνεται ακόμη πιο δύσκολο για τα φτωχά και πεπερασμένων δυνατοτήτων ανθρώπινα μυαλά μας όταν αυτά χάνουν τις «σταθερές» τους. Όταν χάνουμε τα «δεκανίκια» μας, που σε πολλές περιπτώσεις είναι απλά οι απόψεις και οι γνώμες εκείνων στους οποίους ο καθένας από εμάς προσδίδει ένα κύρος και μια αξιοπιστία, έτσι απλά κι αυθαίρετα, θεωρώντας ότι οποιοσδήποτε φέρει τον τίτλο του οικονομικά, κοινωνικά ή επαγγελματικά επιτυχημένου μετατρέπεται σε… τοτέμ του οποίου ο λόγος a priori καθοδηγεί και τις δικές μας σκέψεις.
Υπό αυτή την έννοια είναι συχνή η ελεύθερη πτώση από τα σύννεφα κάθε φορά που τα «πρότυπά μας» φροντίζουν να μας απογοητεύουν και -εδώ που τα λέμε- το κάνουν συχνά. Συνήθως μέσα από την υποκρισία που ξεκινά από τις φιλτραρισμένες δημόσιες εικόνες τους και διαχέεται σε ολόκληρη την ύπαρξή τους.
Η δημοσιοποίηση των καταγγελιών περί βιασμού μιας νεαρής κοπέλας από κάποιους που -σύμφωνα με όσα βγαίνουν στο φως ως τώρα- ανήκουν στην εγχώρια elite, έβγαλε στην επιφάνεια μπόλικη από την σαπίλα του συστήματος, αποκαλύπτοντας κι ένα κομμάτι των διαδρομών τους οι οποίες «μολύνουν» ό,τι αγγίζουν στην πορεία τους, με τελικό αποδέκτη τον πελάτη, τον καταναλωτή του «προϊόντος» που προσφέρει ο κάθε influencer, ο κάθε opinion maker αυτού του τόπου που φαίνεται να έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη εξειδίκευση στην παραγωγή τέτοιων «φρούτων». Τα οποία –προφανώς- ευδοκιμούν από το «λίπασμα» που προσφέρει απλόχερα η «πλέμπα» μέσα από likes, follows και reactions.
Ακόμη και σε μία περίπτωση ομαδικού βιασμού είδαμε την αγωνιώδη προσπάθεια του συστήματος να θέσει σε λειτουργία ένα τεράστιο «πλυντήριο» και μια βιομηχανία κατασκευής αθώων, μόνο και μόνο επειδή η ταυτότητα των θυτών είναι τέτοια που δεν… επιτρέπει την δίχως αστερίσκους καταδίκη τους στην συνείδηση του κόσμου.
Η λογική του «ναι μεν, αλλά» ξαφνικά έγινε κυρίαρχη τάση, με ένα σωρό «εκπροσώπους» να σπεύδουν «αυτόκλητα» να λειτουργήσουν ως υπερασπιστές. Όχι των θυμάτων, αλλά υπερασπιστές των δραστών, αρκεί αυτοί να ανήκουν στην δική μας «κάστα».
Στις περισσότερες μορφές παραβατικής συμπεριφοράς τα «γύρω-γύρω» έχουν την σημασία τους. Αναρωτιέσαι πώς κάποιος μπορεί να έφτασε στο έγκλημα. Τι μπορεί να είχε προηγηθεί που να όπλισε το χέρι κάποιου για να σκοτώσει. Τι μπορεί να ώθησε έναν άνθρωπο να κλέψει. Υπάρχουν –θέλουμε δεν θέλουμε- κάποιοι αστερίσκοι. Στον βιασμό;
Για κάμποσους από τους opinion makers αστερίσκοι (όπως μαθαίνουμε τελευταία) μπαίνουν, αλλά μόνο υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Μπορεί, δηλαδή, να στέκονται αλληλέγγυοι σε κινήματα τύπου #Metoo και να υπερασπίζονται όπου σταθούν και όπου βρεθούν τα δικαιώματα των γυναικών στην σεξουαλικότητα, αλλά μην τα κάνουμε και όλα ίσιωμα… Εφόσον η ταυτότητα των δραστών (ή των φερόμενων ως τέτοιων) μας χαλάει το αφήγημα ή τις δουλειές (για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) ξεκινά η ίδια διαδικασία την οποία ακολουθεί και ο τελευταίος χρήστης των social media στην καφενειακού τύπου προσέγγισή του. Μια διαδικασία που επιτίθεται ευθέως στο θύμα μέσω αμφισβήτησης της ηθικής του.
Το θύμα μπαίνει στο μικροσκόπιο αφού το τι φορούσε, το τι έπινε, το πώς χόρευε, το τι δουλειά είχε εκεί τέτοια ώρα ή ακόμα και το πώς ανέπνεε γίνεται αντικείμενο μελέτης και πιθανή αιτία που να προκάλεσε την τύχη του. Το γεγονός του βιασμού, ακόμη κι όταν δεν αμφισβητείται από κανέναν, υποβιβάζεται στο επίπεδο της απλής λογικής της δράσης-αντίδρασης. Ο βιαστής αντιδρά κι επομένως, μέχρι ενός σημείου δικαιολογείται, σε αυτόν τον τρόπο σκέψης ο οποίος εσχάτως σιγοντάρεται ακόμη και από γυναίκες και μάλιστα δημόσια.
Οι άνθρωποι συνευρίσκονται ερωτικά για διάφορους λόγους. Κυρίως για ευχαρίστηση. Ορισμένες φορές, λιγότερες, για τεκνοποίηση. Θα μπορούσαν οι ίδιοι influencers που κόπτονται για την ηθική θυμάτων βιασμού να κάνουν ακόμη ένα βήμα παραπέρα και να βγουν να θίξουν εκείνους τους πρώτους που πέφτουν στο κρεβάτι για ικανοποίηση ως μειωμένης ηθικής άτομα, σύμφωνα τουλάχιστον με τις επιταγές της θρησκείας. Αφού βάζουν αστερίσκους, γιατί να μην το κάνουν με γνώμονα τις Γραφές και τα Ευαγγέλια, ας πούμε; Τι κάνει τον δικό τους κώδικα ηθικής καλύτερο; Ποιος τους δίνει το δικαίωμα να θέτουν εκείνοι τα όρια; Και φυσικά, ποιος δίνει το δικαίωμα να εξαιρούν μια τρίτη κατηγορία ανθρώπων, εκείνων που κάνουν σεξ κατά παραγγελία; Ακόμη και γι’ αυτή την «αμαρτωλή» ερωτική συνεύρεση υπάρχουν κανόνες. Και ο βασικός είναι ένας και είναι ο ίδιος είτε πρόκειται για ευχαρίστηση είτε για την διαιώνιση του είδους είτε με αντάλλαγμα χρήματα. Η αμοιβαία συναίνεση. Να το θέλουν και οι δύο. Εφόσον αυτό δεν υπάρχει, τότε μιλάμε για βιασμό.
Και ο βιασμός είναι ο ίδιος στο one night stand, στο κρεβάτι με την μάνα των παιδιών μας ή στο δρόμο ή σε δωμάτιο ξενοδοχείου με ένα κορίτσι που συμφώνησε να το κάνει έναντι αμοιβής. Εάν σε οποιοδήποτε σημείο κάποια από αυτές τις γυναίκες πει «όχι», παύουν να υπάρχουν αστερίσκοι. Υπάρχει μόνο έγκλημα που πρέπει να τιμωρηθεί. Ό,τι κι αν λένε οι influencers.