Σενάριο 1: Το Ράδιο Αρβύλα κατεβάζει ρολά και επιστρέφει μια εβδομάδα μετά την τραγωδία στα Τέμπη, λέγοντας μόνο τα βασικά πριν ξεκινήσει εκπομπή με την κλασική μορφή της. Αντίδραση (μερίδας του) κόσμου: «Ο συστημικός Κανάκης κάνει τουμπεκί για τις ευθύνες της κυβέρνησης και την ξεπλένει με την σιωπή του για να μη χάσει τη θεσούλα του σε ένα διαπλεκόμενο κανάλι». Σενάριο 2: Το Ράδιο Αρβύλα κάνει κανονικά εκπομπή και τα χώνει άγρια (και) στην κυβέρνηση. Αντίδραση (μερίδας του) κόσμου: «Ο συστημικός Κανάκης που έχει πλουτίσει κάνοντας τον διασκεδαστή δεν δικαιούται δια να ομιλεί. Θα είχε κερδίσει αυτό το δικαίωμα εαν… (αυτό το σημείο αλλάζει ανάλογα με τα θέλω του τηλεθεατή κριτή)».
Ο Κανάκης είναι ένας έξυπνος άνθρωπος. Ήξερε ότι αυτό το παιχνίδι ήταν εξ αρχής χαμένο. Όποιο δρόμο κι αν διάλεγε θα έβρισκε απέναντι του ένα μέρος της κοινωνίας που δικαίως ή αδίκως θα πυροβολούσε τον ίδιο και την εκπομπή του.
Τις τελευταίες δυο μέρες ακούστηκαν πολλά και γράφτηκαν ακόμα περισσότερα. Μια μερίδα του κοινού είδε στο πρόσωπο του Κανάκη μια επιτηδευμένη οργή που κατέληξε σε ένα λαϊκίστικο και άκρως επικίνδυνο ξέσπασμα. Μια άλλη είδε σε όσα είπε ο Κανάκης απολίτικο λόγο και τσουβάλιασμα. Η ΕΣΗΕΑ στάθηκε στο τσουβάλιασμα των δημοσιογράφων και οι δημοσιογράφοι που μπήκαν στο στόχαστρο της εκπομπής μίλησαν για επικίνδυνη στοχοποίηση (παρεμπιπτόντως η θέση «είσαι λογοκριτής της χούντας γιατί δεν με αφήνεις να πω ελεύθερα την άποψη μου, αλλά εσύ μην πεις τη δική σου γιατί με στοχοποιείς» είναι άκρως ενδιαφέρουσα).
Ταπεινή γνώμη του υπογράφοντος είναι ότι οι παραπάνω κατηγορίες δεν έχουν βάση. Καταρχάς δικαίωμα στην αντίδραση δεν έχουν μόνο όσοι πληρούν τα δικά μας κριτήρια γιατί τότε θα αντιδρούσαν 2-3 άτομα σε όλη την Ελλάδα. Έπειτα η κατηγορία περί τσουβαλιάσματος των δημοσιογράφων είναι αν όχι αστεία, σίγουρα υπερβολική καθώς και στην προχθεσινή και στη χθεσινή εκπομπή ο Κανάκης διευκρίνισε τουλάχιστον 4-5 φορές ότι δεν αναφέρεται στην πλειονότητα των δημοσιογράφων, αλλά στους «σεσημασμένους» που κατά τη γνώμη του δεν τιμούν το λειτούργημα.
Στο δικό μου φτωχό μυαλό το φάουλ του Κανάκη ήταν άλλο. Και στις δυο τελευταίες εκπομπές προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες. Ναι μεν τα χώνουμε στην κυβέρνηση γιατί εμείς τα λέμε έξω από τα δόντια σε αντίθεση με άλλους που κάνουν… κοκοκό, αλλά την ίδια στιγμή διευκρινίζουμε ότι για την τραγωδία στα Τέμπη δεν ευθύνεται μόνο η συγκεκριμένη κυβέρνηση, αλλά όλες οι προηγούμενες. Δεν ευθύνεται μόνο ο υπουργός Μεταφορών που παραιτήθηκε, (αλλά θα είναι ξανά υποψήφιος), αλλά καμιά 15αριά υπουργοί Μεταφορών πριν από αυτόν. Εξ ου και το σχετικό βιντεάκι που τους έβαζε όλους στο κάδρο με τη σημείωση ότι ουδείς έκανε τίποτα.
Έτσι θα ήταν εάν οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχαν κριθεί και καταδικαστεί από τον λαό. Η κυβέρνηση Σύριζα εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιποβαρής. Οι πολίτες καταδίκασαν την πολιτική της, την έκριναν αποτυχημένη και γι’ αυτό έδωσαν τα ηνία της χώρας στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι ευθύνες κάθε προηγούμενης κυβέρνησης τελειώνουν τη μέρα που αρχίζει η θητεία της επόμενης. Αυτή είναι στην εξουσία (και δόξα τω θεώ είχε 4 ολόκληρα χρόνια για να κάνει τις στοιχειώδεις έστω αλλαγές) αυτή θα κριθεί, αυτή πρέπει να μπει στο κάδρο των ευθυνών. Το να επιμερίζονται οι ευθύνες είναι μια διαχρονική κολυμβήθρα του Σιλωάμ που θα δίνει πάντα άλλοθι στην εξουσία: Όλοι φταίνε το ίδιο, όλοι είναι ίδιοι, μαύρο σε όλους. Αυτό, sorry κιόλας, δεν είναι θέση. Αυτό είναι ο ορισμός του τσουβαλιάσματος…