Καιρό είχαμε να ασχοληθούμε με τα Jumbo και με τον ωκεανό αισθητικής καρακιτσαριού που αμολάει αφειδώς κάθε Χριστούγεννα, Λαμπρή και καλοκαίρι για να προσελκύσει μικρούς και μεγάλους.
Έχουμε δει απείρου… κάλου στον εγκέφαλο διαφημίσεις στο παρελθόν όμως αυτή τη φορά το τερμάτισαν. Τρύπησαν τον ουρανό. Κυριολεκτικομεταφορικά, αφού τοποθέτησαν τον Τάσο Μπουγά με μπότες αστροναύτη στη Σελήνη και τον έβαλαν να τραγουδάει προκλητικά ότι οι vegan τον έδιωξαν από τη Γη, αλλά αυτός τιμάει τα πατροπαράδοτα έθιμα και θα το σφάξει το αρνί γιατί εξάλλου αν δεν είσαι περήφανος δολοφόνος τη σήμερον ημέρα, δε μπορείς να επιβιώσεις.
Ομολογώ πως όντας φανατικά υπέρ του βιγκανισμού και κατά της σαρκοφαγίας, δεν θίχτηκα ιδιαίτερα από τη διαφήμιση. Ίσα ίσα που αυτό το τέρμα πάτωμα διαφημιστικό, αυτή η αισθητική που άγγιξε το βαθύτερο σημείο της Γης, κατέληξε να ανατραπεί και να με κάνει να γελάσω με την εμφάνιση των ψηστών προς το τέλος, που είχαν μουστάκια και δασύτριχα στήθη, θυμίζοντας κάτι από Village People.
Γέλασα επίσης και με την «στάχτη στα μάτια» στο τέλος, που δείχνει έναν, υποτίθεται, vegan να έχει μαρούλι στη λαμπάδα. Τόσα στερεότυπα μαζεμένα σε μια διαφήμιση δεν έχουν ξαναϋπάρξει.
Όπως και τόσο shaming προς τους vegan. Μια παρένθεση εδώ. Στο διάστημα που τείνω προς τον βιγκανισμό, δεν έχω δει κανέναν βίγκαν να επιτίθεται σε όποιον δεν ακολουθεί τις δικές του διατροφικές συνήθειες μες στα μούτρα του. Αντιθέτως, πάρα πολλοί κρεατοφάγοι μας κριτικάρουν έμμεσα ή άμεσα και κάνουν κακόγουστα αστειάκια. Όπως ακριβώς είναι και η διαφήμιση του Jumbo.
Γιατί, δε γίνεται αυτή η σπουδαία ελληνική επιχείρηση, αυτός ο εργασιακός παράδεισος που ποτέ δεν έχει υπερβεί το ωράριο, όπως κάνουν άλλες επιχειρήσεις που είναι από χωριό, δεν τις ξέρετε, να τα έχει όλα. Έχει ιδανικό εργασιακό περιβάλλον, έχει επικεφαλής που τιμούν την εργασία και τους υπαλλήλους, ε δε γίνεται να έχουν και χιούμορ, αισθητική, μια καλλιέπεια.
Το πρόβλημα με τη διαφήμισή τους δεν είναι αυτό το έμμεσο μίσος για τον βιγκανισμό. Άλλωστε, είναι αναμενόμενο να κοροϊδεύεις αυτούς που ξεσκεπάζουν την αλήθεια.
Φαντάζομαι τους εμπνευστές αυτού του έπους να κάθονται σε μια αίθουσα και να λένε «ρε συ, ξέρεις τι θα ήταν τέλειο; να μιλάμε για σκοτωμούς ζώων και σούβλισμα και να κοροϊδεύουμε όσους δεν τηρούν το πασχαλινό έθιμο».
Αυτό ήταν το μοναδικό τους μέλημα. Απλώς να επιτεθούν, να διεγείρουν το μίσος προς οποιονδήποτε δεν ακολουθεί αυτό το βασανιστικό έθιμο. Άπειρες ιδέες θα μπορούσαν να έχουν που να τρολάρουν με καλής αισθητικής χιούμορ τους βίγκαν, αλλά και τους κρεατοφάγους. Όχι όμως.
Για να ψέξεις βέβαια κάτι, σημαίνει πως περιμένεις ότι έχει κάτι άλλο να δώσει. Και τα Jumbo δεν είχαν ποτέ να δώσουν κάτι άλλο από κιτς διαφημίσεις που σου μένουν ως διαφημίσεις και ελάχιστα επηρεάζουν την αγοραστική επιλογή.
Κι αφού πια έχεις κουραστεί να συζητάς τα ίδια και τα ίδια, τα παρατάς και αποδέχεσαι την πραγματικότητα. Κι εκεί, μπορεί κάπως να γελάσεις, να αφαιρέσεις την ενόχλησή σου και να απενοχοποιήσεις την κουταμάρα των υπευθύνων αυτής της διαφήμισης.
Άλλωστε, αλίμονο αν περιμένει κάποιος να διαμορφώσει άποψη από μια διαφήμιση των Jumbo. Αλίμονο αν επηρεάζεται απ΄αυτές τόσο ώστε να λέμε πως θα έπρεπε να έχει βγάλει κάτι πιο ηθικοπλαστικό ή οτιδήποτε.
Είναι κι αυτό η ακραιότητα της αντίθετης μεριάς. Δεν πρόκειται να επηρεάσει κανέναν το Jumbo ώστε να επιτεθεί στους βίγκαν. Όσοι ήθελαν να το κάνουν, θα το έκαναν και χωρίς την διαφήμιση. Απλώς, βρήκαν το πάτημα.
Αλίμονο, εν τέλει, αν καθόμαστε να σπαταλάμε τόση συζήτηση και πολύτιμες στιγμές για τις διαφημίσεις των Jumbo.