Ο Αλέξης Γεωργούλης κατηγορείται για βιασμό από μια γυναίκα νομικό που ανήκει στο ΠΑΣΟΚ και είναι σύμβουλος της Ε.Ε. σε νομικά ζητήματα.
Κανονικά, σε αυτή την πρόταση θα έπρεπε να τελειώνει κάθε συζήτηση. Θα έπρεπε να τελειώνει καθώς η γυναίκα που τον κατηγορεί, δεν βγήκε να τον κατηγορήσει στον δρόμο, στην τηλεόραση. Έχει κάνει επίσημη καταγγελία σε αρμόδια όργανα πριν από τρία χρόνια.
Επομένως, επειδή μιλάμε για μια πολύ σοβαρή υπόθεση, θα έπρεπε οι απόψεις που εκφράζονται κατά κόρον στα social media, στα κανονικά μίντια, αλλά και στα ίδια τα κόμματα, να φιλτράρονται δυο και τρεις φορές. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να εκφράσω τι πιστεύω για την οποιαδήποτε υπόθεση αυτής της μορφής γιατί δεν τίθεται ζήτημα άποψης. Υπάρχει δικαιοσύνη, έχει γίνει καταγγελία, υπάρχουν νομικοί εκπρόσωποι εκατέρωθεν, έχουμε από αιώνες συμφωνήσει να γίνεται σεβαστή αυτή η διαδικασία και να κρίνουν όσοι εξετάσουν τα στοιχεία αν η συγκεκριμένη γυναίκα είναι θύμα βιασμού ή καταγγέλει ψευδώς.
Υπάρχει όμως ένα σημείο το οποίο χρήζει τοποθέτησης. Η συγκεκριμένη κοπέλα έκανε την καταγγελία το 2020 και για τρία χρόνια δεν είχε κυκλοφορήσει το όνομά της. Δεν είχε καν γίνει γνωστή η υπόθεση.
Έγινε γνωστή όταν οι βελγικές αρχές ζήτησαν άρση ασυλίας του κ. Γεωργούλη και ο ίδιος επέλεξε να βγει μπροστά και να αναφερθεί στην καταγγελία. Όλα καλά ως εδώ. Και πάλι, μέχρι εδώ τα πράγματα είχαν την λογική πορεία μιας υπόθεσης αντιδικίας ανάμεσα σε δύο που θα οδηγηθεί σε δίκη.
Μέχρι που κάποιοι αποφάσισαν να λειτουργήσουν πολιτικά, να καπηλευτούν την υπόθεση και να βγάλουν το όνομα της κοπέλας στη φόρα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να δημοσιεύσουν (χωρίς την άδειά της εννοείται) παλαιότερες φωτογραφίες της που είχε ανεβάσει στα social media. Βλέπετε η υπόθεση ήταν ιδανική για κλικ και πολιτική εκμετάλλευση, αλλά χωρίς όνομα και χωρίς πρόσωπο κάτι έλειπε απ’ το γλυκό. Κι έτσι και το όνομα και οι φωτογραφίες της κοπέλας δημοσιεύτηκαν χωρίς ντροπή από εκείνους που κατά τα άλλα έσπευσαν να σταθούν στο πλευρό της και να την υποστηρίξουν. Μιλάμε για τον ορισμό της υποκρισίας…
Στην δική της τοποθέτηση η ίδια αφήνει ξεκάθαρες αιχμές.
«Η χθεσινή διαρροή του ονόματός μου έγινε προφανώς χωρίς τη συναίνεσή μου και αποτελεί από μόνη της μια σοβαρότατη παραβίαση της ιδιωτικότητάς μου αλλά και της ποινικής διαδικασίας. Είναι δε λυπηρό κάποιοι που παριστάνουν τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο βωμό της πολιτικής διαχείρισης, να με βάζουν στη δίνη χυδαίων και εξοργιστικών επιθέσεων».
Αυτό είναι το πιο τρομακτικό που αναδεικνύει η συγκεκριμένη υπόθεση. Ότι έχει γίνει ανάγκη να καταλήγουν όλα σε έναν δημόσιο βωμό, σε μια δημόσια αρένα, ώστε καταργείται η λειτουργία της δικαιοσύνης σε τέτοιο βαθμό, που καμία απόφασή της δεν είναι αρεστή και ξεχνούν όλοι το πώς λειτουργεί.
Η διαρροή του ονόματος της παρά τη θέλησή της, έγινε για να εξυπηρετηθεί ένα αδηφάγο κοινό, για να ικανοποιηθούν οι όροι του θεάματος, αλλά και για να γίνει ασφαλώς η πολιτική σπέκουλα που επιθυμούσαν οι επαγγελματίες ευαίσθητοι.
Και τώρα καλείται η ίδια η καταγγέλουσα να ακούει αυτούς που αμφισβητούν την καταγγελία της στη λογική πως «τώρα ξαφνικά πριν από εκλογές το θυμήθηκε;», αυτούς (και δυστυχώς και αυτές) που ξερνούν μίσος και χολή με το αξεπέραστο «Σιγά μην είχε ο κούκλος ο Γεωργούλης ανάγκη να παρενοχλήσει κάποια» ή αυτούς που παρεμβάλλονται στο δικαίωμα της να υπερασπιστεί η ίδια νομικά τον εαυτό της, χωρίς αυτόκλητους παρεμβαίνοντες. Κι όλα αυτά στο βωμό των κλικ και μερικών δεκάδων ψήφων…