Έχει χαθεί πλέον κάθε μέτρο και λογική σε αυτόν τον οχετό των social media που δεν αντέχουμε πια την παραμικρή υπόνοια να υποστηρίζει κάποιος κάτι διαφορετικό από εμάς. Ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν απλώς ένα πιο τρανταχτό παράδειγμα.
Ο μουσικός βγήκε και εξέφρασε την επιθυμία του η Νέα Δημοκρατία να βγει αυτοδύναμη το βράδυ της 21ης Μαΐου, χωρίς όμως να ζητήσει από κάποιο να την ψηφίσει ή να πει κάτι εν γένει κακό για τα υπόλοιπα κόμματα.
«Ελπίζω σε μια αυτοδυναμία της ΝΔ. Σέβομαι και τα άλλα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και τους ηγέτες τους. Όλα αυτά τα κόμματα είναι δυνάμεις της πατρίδας και του έθνους. Απλώς παρατηρώ ότι αυτά τα κόμματα της υποτιθέμενης προοδευτικής συνεργασίας διατηρούν ένα παλιό είδος φοιτητικής ξεγνοιασιάς και μια υπερβολική και αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση, η οποία μπορεί να είναι επικίνδυνη. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μας χρειάζεται μια ωριμότητα. Κάποιος πρέπει να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρω κάποιον καλύτερο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη για αυτό».
Εκφράζει ο Σαββόπουλος μια προσωπική άποψη, η οποία δεν προάγει κάποια ρητορική μίσους ούτε αφορά κάποιο μη δημοκρατικό κόμμα.
Ό,τι γνώμη κι αν έχει ο καθένας για τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη, εντός δημοκρατίας βρίσκονται. Έχουν κάνει οικτρά λάθη; Πολλά. Καθιστά αυτό το στοιχείο απαράδεκτο όποιον την υποστηρίζει και πάει να την ψηφίσει; Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, όχι. Γιατί η σημερινή πολιτική συνθήκη δεν είναι να πεις ότι μας προσφέρει και καμιά σπουδαία επιλογή για να κυβερνήσει τη χώρα. Ψύλλους στ’ άχυρα ψάχνουμε.
Αναγκαστικά, κάποιοι θα πάνε προς ΝΔ μεριά, άλλοι προς ΣΥΡΙΖΑ, λιγότεροι προς ΠΑΣΟΚ κτλ κτλ.
Έχουμε όμως πάψει πια να αποδεχόμαστε την άποψη του άλλου. Ιδίως όταν αυτή είναι μια προσωπική επιθυμία. Δεν επιχειρηματολόγησε, δεν έκανε κάποια προπαγάνδα υπέρ της ΝΔ ο Σαββόπουλος.
Σίγουρα δεν είναι κατώτερος από την Ακρίτα και την κάθε Ακρίτα. Δεν κατανοώ δηλαδή γιατί η κ. Ακρίτα, που είναι υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρεί ότι ξεκινάει από μια ανώτερη ηθικά θέση, για να βγει να πει ότι η υστεροφημία του θα τεθεί προς κρίση. Δηλαδή, ας είμαστε στοιχειωδώς σοβαροί. Θα βάλει ο Σαββόπουλος τη γάτα του να κλαίει που θέλει η πολιτικά ταγμένη Ακρίτα να του επιστρέψει τον δίσκο.
Δεν είναι μόνο η Ακρίτα. Είναι πολλοί. Ο καθένας σε τούτη τη χώρα παίρνει μια πολιτική-ιδεολογική κατεύθυνση. Δεν γίνεται να είναι όλοι ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ και οτιδήποτε άλλο. Δεν έχουμε δικτατορία. Γι’ αυτό υπάρχουν τόσα κόμματα, γιατί κάποιοι πιστεύουν σε αυτά και στηρίζουν τις πολιτικές τους.
Είναι άλλο κομμάτι η διαφωνία με έλλογα επιχειρήματα πάνω σε αυτό το κομμάτι, την πολιτική που εφαρμόζει ένα κόμμα, και άλλο κομμάτι να ανάγουμε σε εθνικό ζήτημα το ότι ο Σαββόπουλος θέλει κυβέρνηση ΝΔ. Δηλαδή αν ήθελε ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν καλύτερος; Με την ίδια λογική που καταδικάζει κάποιος νοήμων και αντικειμενικός τη ΝΔ, δε θα έπρεπε να καταδικάσει και τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ;
Όχι, δε χρειάζεται να είσαι ομοτράπεζος του Σαββόπουλου ή να ακούς τη μουσική του. Αλλά δε θα του ζητήσουμε να απολογηθεί που είναι δεξιός. 45 χρόνια τώρα, άπειροι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, άπειροι ψήφισαν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Αν είναι να κολλήσουμε τον Σαββόπουλο στον τοίχο, μήπως να κολλήσουμε και 7-8 εκατομμύρια ακόμα..;
Πολλές φορές δεν χρειάζεται να μπούμε σε διαδικασία αντιπαράθεσης. Αν δε σου αρέσει η άποψη ή η ιδεολογία κάποιου, εφόσον δεν είναι εγκληματική και επικίνδυνη, αλλά εντός της δημοκρατίας και χωρίς να καταπατά το δικαίωμα του άλλου να υποστηρίζει αυτό που θέλει, μπορείς απλά να μην ασχοληθείς. Είναι επιλογή, διαθέσιμη επιλογή.
Με όσα έχουμε δει πολιτικά σε αυτή τη χώρα, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι εμείς έχουμε πάντοτε την καλύτερη κριτική ματιά, την σωστή επιλογή;
Κάποιος πρέπει να βγει πρώτος. Και κάποιος πρέπει να κυβερνήσει. Και το ιδανικό είναι, όποιος βγει, να είναι αυτοδύναμος. Εκτός κι αν βλέπετε εσείς κάποιο πρόσφορο έδαφος συνεργασίας για να μην σέρνεται η χώρα για 40 μέρες σε προεκλογική διαδικασία.
Όλοι λένε πως δεν θέλουν με τίποτα να συνεργαστούν με τον άλλον, με εξαίρεση τον Τσίπρα που θέλει Ανδρουλάκη-Βαρουφάκη, οι οποίοι όμως δεν τον θέλουν, σύμφωνα με τοποθετήσεις τους.
Ε, κάποιος πρέπει την Κυριακή να είναι αυτοδύναμος. Θα είναι η ΝΔ; Θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Κάποιος πρέπει να είναι. Αυτές τις επιλογές έχουμε, τι να κάνουμε; Να είχαμε τον Μπέρνι Σάντερς, να το συζητήσουμε.
Κι αφού αυτούς τους δύο έχουμε, κάποιοι θα θέλουν αυτοδύναμο Κυριάκο, άλλοι αυτοδύναμο Αλέξη. Ο Σαββόπουλος επιθυμεί Κυριάκο. Άλλος επιθυμεί Αλέξη. Αν εσείς είστε τόσο πεισμένοι για χαοτικές διαφορές ανάμεσα στους δύο, ώστε να κρίνετε εαυτούς ως έχοντες το σωστό κριτήριο, πλανάστε.
Ενοχλεί μήπως που ο Σαββόπουλος δεν είναι αριστερός γιατί κάποτε, πριν 50 χρόνια, αποφασίστηκε η Αριστερά να πάρει την τέχνη και η Δεξιά την εξουσία;
Ό,τι κι αν ενοχλεί, εφόσον αποτελεί φίμωση μιας άποψης, δεν έχει θέση στη Δημοκρατία.