Είμαστε πάντα της άποψης ότι πρέπει να μπορούμε να αποδεχόμαστε και τις φαινομενικά άδικες ή και σκληρές αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Είναι μέρος της διαδικασίας. Όταν όμως βλέπεις ότι ο Μίχος απαλλάσσετα από τον βιασμό της 12χρονης, για ποια Δικαιοσύνη να μιλάμε;
Είναι μια πρόταση της εισαγγελίας που απ’ όπου κι αν τη δεις, δε βγάζει καν νόημα. Για αρχή θα επιχειρήσουμε να τη δούμε από τη νομική της πλευρά γιατί κι εκεί μοιάζει αντιφατική, και μετά θα δούμε από την καθαρά ηθική και ανθρώπινη.
Ειλικρινά, αν διαβάζαμε μια πρόταση που να απαλλάσσει τον Μίχο απ’ όλες τις κατηγορίες, πάλι δεν θα μπορούσαμε να το δεχτούμε, αλλά θα μπορούσε να ισχύσει αυτό το περί σκληρής δικαιοσύνης που δε μπορεί να αποφανθεί με βάση το συναίσθημα, αλλά μόνο με αποδείξεις. Θα ακούγαμε αυτό το «λόγω αμφιβολιών» και θα βρίσκαμε έστω μια λογική. Μια λογική που διαφωνούμε, αλλά μια λογική.
Εδώ δεν έχουμε καν λογική. Αφήνουμε στην άκρη τις κατηγορίες για μαστροπεία σε οίκους ανοχής, μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού με αποκόμιση εσόδων από πορνεία και εμπορία ανθρώπων. Αν αυτά δε μπορούν να αποδειχθούν, τότε η Δικαιοσύνη δεν μπορεί παρά να ακυρώσει τις κατηγορίες αυτές.
Πώς γίνεται ο Μίχος να κρίνεται αθώος όμως για τον βιασμό, αλλά την ίδια στιγμή να θεωρείται ένοχος για κατάχρηση ανηλίκου που δεν συμπλήρωσε τα 14 έτη από πρόσωπο που του το είχαν εμπιστευτεί, για κατοχή πορνογραφικού υλικού με ανήλικο κάτω των 12 ετών αλλά χωρίς εξαναγκασμό και κερδοσκοπία, για διευκόλυνση της ανήλικης να εκδίδεται;
Δηλαδή ένας άνθρωπος που ομολογεί ότι κοιμήθηκε με μια 12χρονη, πώς γίνεται να μη θεωρείται βιαστής; Δεν θα έπρεπε ο νόμος να το έχει αυτό ξεκαθαρισμένο και να θεωρεί βιασμό οποιαδήποτε συνεύρεση με ανήλικο, ακόμα κι αν το ίδιο μπορεί να πήγε οικειοθελώς; Είναι δηλαδή δυνατόν ένα 12χρονο να αντιλαμβάνεται τι κάνει, για να μην το λέμε βιασμό;
Τι ακριβώς είναι η διακεκριμένη κατάχρηση ανηλίκου; Τι είναι η διευκόλυνση της ανήλικης να εκδίδεται, αλλά την ίδια στιγμή δεν κρίνεται ο Μίχος ένοχος για συμμετοχή στην μαστροπεία; Και τα δύο μαζί, πραγματικά, δε στέκουν καθόλου.
Αν υπάρχει κατάχρηση ανηλίκου, τότε είναι βιασμός. Αν ο νόμος δεν το θεωρεί βιασμό, αλλά το αποκαλεί διακεκριμένη κατάχρηση για να υπάρξει μια ελαφριά ποινή, τότε το πράγμα είναι πολύ χειρότερο απ’ αυτό που φανταζόμαστε και λέγεται για συγκάλυψη.
Βγήκε ειδική παιδοψυχολόγος στο Kontra και έκανε λόγο για εγκληματική διαχείριση από τους ψυχολόγους της αστυνομίας που προκάλεσαν χειρότερα τραύματα στην 12χρονη από αυτά που ήδη είχε.
Αν φτάνουμε στο σημείο ένας ενήλικος να ομολογεί πως συνευρέθηκε με μια 12χρονη, αλλά αυτό να μην θεωρείται βιασμός, να θεωρείται σεξουαλική πράξη με συναίνεση και να περιλαμβάνει τη συνθήκη της κατάχρησης, τότε χειρότερα δε μπορούμε να πάμε.
Στα μάτια ενός απλού παρατηρητή, είναι εμφανές πως εφευρέθηκαν λεκτικά-νομικά σχήματα ώστε να μην βρεθεί ο Μίχος σε ανώτερη κλίμακα ποινής. Ο νόμος έχει ξεκάθαρη ποινή για βιασμό ανηλίκου, αλλά πολύ πιο «απαλή» για «διακεκριμένη κατάχρηση».
Ούτε νομικά ούτε, πολύ περισσότερο, ηθικά μπορεί να γίνει αποδεκτή η εισαγγελική πρόταση, να τιμωρηθεί για τις λιγότερο βαριές κατηγορίες ο Μίχος, αλλά αυτές να μην υποδεικνύουν βιασμό και να τον απαλλάσσουν λόγω αμφιβολιών.
Δεν προκύπτει βία, αναφέρει το ρεπορτάζ, από τα στοιχεία για το πώς κατέληξε να συνευρεθεί ερωτικά ο Μίχος με τη 12χρονη στον Κολωνό. Άρα τι; Είναι συναινετικό σεξ; Δηλαδή ποιο μήνυμα περνάει η εισαγγελία; Αν μπορείτε να αποδείξετε ότι δεν υπήρξε βία, κάντε σεξ με όποια 12χρονη θελήσετε;
Κι η κατηγορία για τη μαστροπεία, για να φτάνουμε στο σημείο της αναίρεσης της, σημαίνει πως η εισαγγελία αγνόησε τις αρχικές καταθέσεις της 12χρονης πως της έδειχνε ο Μίχος πινακίδες αυτοκινήτων για να πηγαίνει και να κάνει σεξ με τους πελάτες. Να βιάζεται δηλαδή, αφού ΕΙΝΑΙ ανήλικη.
Όσο και να θες να ρίξεις στάχτη στα μάτια σου, όσο και να θες να τυφλωθείς, να πιστέψεις στον θεσμό της Δικαιοσύνης και εν γένει σε θεσμούς απονομής, όπως είναι και η Εξεταστική για τα Τέμπη (όχι ότι εκεί πιστεύαμε πως θα γίνει κάτι), διαβάζοντας αυτή την απόφαση αναρωτιέσαι τι δολοπλοκία μπορεί να υπάρχει ή τι σου διαφεύγει.
Δεν γίνεται δηλαδή η εισαγγελία να κάνει κάτι τόσο απροκάλυπτα. Κάτι πρέπει να μην μπορούμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι να «διαβάσουμε», να γνωρίζουμε. Κάτι άλλο πρέπει να υπάρχει που δεν το βλέπουμε. Γιατί, αν δεν υπάρχει, καλώς όρισες αυτοδικία!