Όλα αυτά τα χρόνια που οι μισθοί κατεβαίνουν διαρκώς, υπήρξε, υπάρχει και πάντα θα υπάρχει μια απαίτηση από την κοινωνία. Αφού κατεβαίνουν οι μισθοί, ας αναπροσαρμόσουμε και τις τιμές αγαθών και υπηρεσιών. Δεν γίνεται με 500 ευρώ να δίνει κάποιος τα ίδια λεφτά με αυτά που έδινε όταν έπαιρνε 1000. Δεν είναι όμως όλα τα «αγαθά» προς διαπραγμάτευση. Υπάρχει ένα που δεν μπορεί να υπακούσει σ΄αυτή την διαρκή υποτίμηση. Αυτό το αγαθό λέγεται ζωή. Κι όταν μιλάμε για την οδική κυκλοφορία, η ζωή μεταφράζεται σε πρόστιμα. Τα πρόστιμα και ο νόμος γεννήθηκαν για να λειτουργούν αποτρεπτικά. Όχι για να προωθούν το σκεπτικό «ε σιγά, δεν θα σκάσω για 700 ευρώ ».
Αλλά ποια 700 ευρώ; Δεν είναι καν τόσα. Το ύψος των περισσότερων προστίμων που προβλέπει ο ΚΟΚ τοποθετείται σε αυτή την κλίμακα. Θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι στην χώρα που ο μέσος όρος μηνιάτικου είναι σε αντίστοιχο επίπεδο, θα ήταν άκρως αποτρεπτικό για οποιονδήποτε να διακινδυνεύσει να χάσει το επόμενο μηνιάτικο του. Λογική σκέψη. Μόνο που υπάρχει αυτό το ανόητο μέτρο, που ισχύει για κάθε είδους πρόστιμο. Αν υπάρξει άμεση πληρωμή, το πρόστιμο μειώνεται στο μισό.
Αμέσως, τα 700 γίνονται 350 και αυτός είναι ένας αριθμός που στο μυαλό κάποιου αξίζει το ρίσκο. Είναι σαν τους τζογαδόρους. «Θα βάλω 350 ευρώ στο διπλό της Μπολόνια. Ούτως ή άλλως μου περισσεύουν. Αν τα χάσω δεν τρέχει τίποτα. Αν όμως έρθει το διπλό θα έχω πάρει 20 φορές τα λεφτά μου». Άλλο το στοίχημα όμως και άλλο η ζωή.
Σε δημοσίευμα της Καθημερινής από τον προηγούμενο Ιανουάριο, αναφερόταν η πρόθεση της κυβέρνησης και συγκεκριμένα του υπουργού κ. Τόσκα να κατεβάσει τον πήχη σε ορισμένες κατηγορίες στο μισό. Ήτοι, τα 700 γίνονται 350 και τα 350 γίνονται 175. Για παράδειγμα, στην χρήση κινητού το πρόστιμο είναι μόλις στα 100 ευρώ. Με άμεση πληρωμή στα 50. Η αναθεώρηση θα πάει τα δύο ποσά στα 50 και 25 ευρώ αντίστοιχα.
Οι προβλεπόμενες από τον ΚΟΚ ποινές όπως τις αναφέρει η Καθημερινή:
1. Παραβίαση STOP: 700 ευρώ.
2. Παραβίαση ερυθρού σηματοδότη: 700 ευρώ.
3. Αυτοσχέδιοι αγώνες (κόντρες): 700 ευρώ.
4. Αντικανονικό προσπέρασμα: 700 ευρώ.
5. Επικίνδυνοι ελιγμοί: 700 ευρώ.
6. Απόρριψη αντικειμένων που παρακωλύουν την κυκλοφορία ή καθιστούν ολισθηρό το οδόστρωμα (διαρροή ή πτώση φορτίου): 400 ευρώ.
7. Μη χρήση ζωνών ασφαλείας από οδηγό, επιβάτη, παιδιά κάτω των 12 ετών: 300 ευρώ.
8. Κίνηση σε αυτοκινητόδρομο με ταχύτητα άνω των 150 χλμ./ώρα: 350 ευρώ.
9. Υπέρβαση ορίου ταχύτητας σε άλλους δρόμους με ταχύτητα άνω των 120 χλμ./ώρα: 350 ευρώ.
10. Οπισθοπορεία σε σήραγγα ή σε αυτοκινητόδρομο: 700 ευρώ.
11. Μη τήρηση υποχρεώσεων παραχώρησης προτεραιότητας σε οδικούς κόμβους: 350 ευρώ.
12. Οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ: 200-2.000 ευρώ.
13. Εξοπλισμός εντοπισμού ή παρεμπόδισης συσκευών μέτρησης ταχύτητας: 2.000 ευρώ.
(Δες εδώ τι ισχύει με τα πρόστιμα του ΚΟΚ)
Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι απλώς αριθμοί. Μαζί με αυτούς χρειάζεται να λάβουμε υπ΄όψιν δύο πράγματα. Πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι η σωστή οδηγική συμπεριφορά δεν είναι αρμοδιότητα πρωτίστως του κράτους. Τουλάχιστον δεν θα έπρεπε. Είναι αρμοδιότητα του κάθε ένα ξεχωριστά και από κει και πέρα των γύρω του. Όταν όμως η κατάσταση ξεφεύγει από αυτό το πλαίσιο, τότε το κράτος πρέπει να έρθει με την μέγιστη αυστηρότητα. Και να την επιβάλλει μέχρι να δει ότι πλέον είναι έξη του κάθε πολίτη να σέβεται την ζωή, τον συμπολίτη, τον δρόμο.
Δεύτερο που χρήζει αναφοράς είναι ότι η σκέψη της αναθεώρησης δεν είναι απόλυτα λάθος. Δηλαδή ακόμα κι αν μείνει σε αυτό το επίπεδο ή αυξηθεί, αν ο άλλος δεν έχει να πληρώσει, δεν θα πληρώσει. Αλλά έχοντας ένα από τα χειρότερα ποσοστά στους θανάτους και τα σοβαρά ατυχήματα στο δρόμο, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το αν θα έχει ο άλλος να πληρώσει δεν είναι το ζητούμενο. Ζητούμενο είναι να το σκεφτεί ο ίδιος πριν φτάσει στο σημείο να κάνει την παράβαση. Παραβάσεις που δεν κρίνονται επικίνδυνες, όπως ένα παράνομο παρκάρισμα ή διπλοπαρκάρισμα τα χαμηλώνεις. Εκείνες που θα χρειαστούν μονάχα μια ευκαιρία να πάρουν μια ζωή ή να φέρουν αναπηρία, τις αφήνεις, ου μην τις αυξάνεις.
Τις αυξάνεις και υποχρεώνεις τον παραβάτη να παρακολουθεί μια φορά την εβδομάδα στο αστυνομικό τμήμα υλικό με θύματα της ασφάλτου. Τον στέλνεις να μιλήσει σε άτομα που ναι μεν επέζησαν, αλλά βρίσκονται καθηλωμένα σε αναπηρικό καροτσάκι. Δεν γίνεται δηλαδή να κοστίζει – ορθά σαφώς – 2.000 ευρώ η καταστροφή ενός σήματος κυκλοφορίας και να μετριέται λιγότερο ο επικίνδυνος ελιγμός…
Ακόμα κι αν αυτός που θα συλληφθεί να οδηγεί πιωμένος ή να έχει περάσει το κόκκινο ή να έχει βγει με φόρα από το στενό, δεν έχει καμία βλάβη, δεν έχει χτυπήσει και είναι σώος, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να πονέσει. Ή του αφαιρείς το δίπλωμα για ένα διάστημα ή τον αναγκάζεις να πληρώσει ένα βαρβάτο ποσό. Δεν μπορεί να το δώσει ολόκληρο; Βάλε δόσεις με μικρό χρονικό ορίζοντα. Αλλά να ξέρει ότι για το επόμενο τρίμηνο θα είναι μείον το μηνιάτικο του κατά 400 και 500 ευρώ. 1200 ευρώ όχι απλώς τσούζουν, αλλά αισθάνεσαι τον κόπο που έκανες για να τα βγάλεις να μετατρέπεται σε ισόποσο πόνο. Μόνο που αυτός ο πόνος δεν θα έρθει σε δόσεις. Θα έρθει μια κι έξω. Μέχρι να καταλάβει ο παραβάτης τι σημαίνει να αδιαφορείς για τους κανόνες και να βλέπεις τον δρόμο σαν κτήμα σου. Κι όταν καταλάβει αυτός, θα καταλάβει και ο δίπλα του. Ο μαθών δεν είναι απαραίτητο να είναι και παθών ο ίδιος!