Στις αρχές της εβδομάδας ο σταθμός στο Μοναστηράκι είχες την τιμή να το επισκεφτούν 15 με 20 άτομα που φορούσαν κουκούλες. Φυσικά δεν ήπιαν τσαγάκι, δεν έφαγαν μπισκότα, δεν έκατσαν ήσυχα στον καναπέ. Η επίσκεψη τους είχε έναν στόχο: να σπάσουν τα ακυρωτικά μηχανήματα, νέα και παλιά. Γιατί; Γιατί έτσι ο αόρατος εχθρός, το σύστημα πονάει και καταλαβαίνει ότι θα βρει αντίσταση. Και μετά από αυτό το γραπτό stand up comedy, ας μιλήσουμε σοβαρά.
Δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να μην συμφωνεί ότι στη βάση κάθε προβλήματος σε αυτή την Ψωροκώσταινα είναι η επιθυμία για διαφυγή από το νόμο. Ο καθένας θέλει να ισχύσουν οι νόμοι για όλους, εκτός του εαυτού του. Κι αυτό συμβαίνει σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων στην Ελλάδα. Κι αν το δούμε από την οπτική του αν σου έχει συμβεί τουλάχιστον μία φορά, τότε το ποσοστό πάει πολύ, πολύ ψηλά.
Αντίθετα με αυτή την λογική, το κράτος αποφάσισε να κάνει μια πραγματικά λογική κίνηση. Να τοποθετήσει νέα ακυρωτικά μηχανήματα στο μετρό, όπως έχουν όλα τα υπόλοιπα κράτη στην Ευρώπη. Να προσπαθήσει εν ολίγοις να ελέγξει όλους τους λαθρεπιβάτες. Λαθρεπιβάτης δεν είναι αυτός που δεν έχει φράγκο, οπότε δεν πληρώνει εισιτήριο. Λαθρεπιβάτης είναι αυτός που από άποψη αγνοεί τα ισχύοντα για τους γύρω του και μπαίνει στο τρένο χωρίς εισιτήριο. Κι αυτό δεν το κάνει μια φορά, αλλά σε κάθε ευκαιρία.
Οπότε τα ακυρωτικά μηχανήματα που τοποθετήθηκαν μέσα στο 2017 είναι μια κίνηση που θα έπρεπε να εκτιμηθεί και να επαινεθεί.
Αντ΄αυτού είδαμε πάλι κάποιους που στο όνομα μιας αντίδρασης προς την καθεστηκύια τάξη είπαν να προκαλέσουν φθορές. Φθορές όχι σε μια ιδιωτική εταιρεία – που κι αυτό θα ήταν επαίσχυντο – αλλά στο ίδιο το κράτος. Από που έρχονται τα λεφτά του κράτους; Απ΄όλους εμάς που είμαστε «υποταγμένα πρόβατα» και τολμάμε να πληρώνουμε τους φόρους μας. Άρα οι τόσο άγριοι που κωλώνουν να δείξουν τα πρόσωπα τους ρίχνουν στην ουσία τα λεφτά μας στον Καιάδα. Γιατί; Γιατί θεωρούν ότι είναι πολύ ακριβά τα εισιτήρια και η μετακίνηση γενικά.
Το ότι για τους ανέργους υπάρχει δωρεάν μετακίνηση προφανώς δεν το γνωρίζουν. Το ότι με τη μηνιαία κάρτα σου δίνεται η δυνατότητα να κυκλοφορείς με 30 ευρώ όσο γουστάρεις, ενώ αν έπαιρνες εισιτήρια θα έδινες τουλάχιστον 45αρι, πάλι δεν τους λέει κάτι. Αν μπορούν οι τιμές να πέσουν κι άλλο; Στα εισιτήρια σαφώς. Όχι για όλους. Γι΄αυτούς που έχουν ένα εισόδημα από 600 ευρώ και κάτω ή που έχουν μισθό από 1000 ευρώ και κάτω με νοίκια, παιδιά, γενικώς μπόλικα έξοδα. Ο νόμος όμως δεν γίνεται να αλλάζει με καταστροφή. Ο νόμος αλλάζει με άλλους τρόπους. Αυτά φυσικά δεν θα περάσουν στα αυτιά όσων επιλέγουν το δρόμο της φθοράς. Θα το ξανακάνουν με πιο οργηλό τρόπο.
Το να πιστεύεις – εσφαλμένα ή όχι – ότι είσαι ο έξυπνος της υπόθεσης δεν είναι τόσο το πρόβλημα. Το να νομίζεις ότι ο κόσμος σου ανήκει και μπορείς να κάνεις ό,τι θες είναι. Και σε τοποθετεί στην αντίθετη πλευρά στην κλίμακα σοφίας κι ευφυΐας από αυτή που βλέπεις εσύ τον εαυτό σου…