Δεν είμαι vegan, δεν είμαι vegetarian, δεν είμαι βόας, δεν είμαι κροταλίας. Κι ίσως να σου φανεί πολύ υποκριτικό να σου κάνουμε κατήχηση για το πόσο κρέας καταναλώνεις εμείς εδώ στο Menshouse που κάθε τρεις και λίγο ποστάρουμε θέματα για κρεατοκατανάλωση. Όμως φτάνει κάποια στιγμή που αποφασίζει κάποιος να αντιληφθεί τι είναι αυτό που πραγματικά ζητάει.
Εν προκειμένω το κρέας είναι κάτι ωραίο για να το απολαύσεις. Όχι όμως πάνω από 1-2 φορές την εβδομάδα. Κι αυτό είναι μια παραίνεση προς εσένα, αλλά και προς τους εαυτούς μας. Όλους μας παίρνει η μπάλα. Είναι καλύτερα να μας πάρει όλους αυτή η μπάλα, παρά να μας πάρει η μπάλα μιας διαλυμένης τροφικής αλυσίδας η οποία καταστράφηκε από την δική μας εμμονή.
Γιατί, η αλήθεια είναι αυτή, περί εμμονής πρόκειται. Σίγουρα δεν είμαστε Αμερικάνοι ή Αυστραλοί που καταναλώνουν τόσο κρέας όσο η Κίνα και η Ινδία μαζί. Έχουμε όμως τα ψυχολογικά και ψυχαναγκαστικά μας. Αναζητάμε κάθε τρεις και λίγο την ευκαιρία για να συναθροιστούμε γύρω από ένα τραπέζι που περιλαμβάνει κάποια μορφή κρέατος.
Ακόμα κι όταν δεν πεινάμε, ακόμα κι όταν είμαστε γεμάτοι, δε μπορούμε να μην συμπεριλάβουμε το κρέας ως μέρος του καμβά της καλοπέρασης μας. Από τη μία η Τσικνοπέμπτη κι από την άλλη η Κυριακή του Πάσχα. Το να ξεφύγουν σε κατανάλωση κρέατος αυτές τις 2 μέρες άνθρωποι που κάνουν νηστεία στο ενδιάμεσο, πάει κι έρχεται. Αλλά να το περιμένουν πως και πως άνθρωποι που νηστεύουν το πολύ τη Μεγάλη Βδομάδα;
Ξέχωρα από τις δύο ειδικές περιστάσεις, είμαστε κι ένας λαός που θέλει να εκμεταλλευτεί τον ήλιο με μπάρμπεκιου. 6 μήνες το χρόνο του δίνουμε και καταλαβαίνει και σε αυτό. Ώσπου φτάνει κάποια στιγμή και αντικρύζουμε τους εαυτούς μας παχύσαρκους. Με προβλήματα χοληστερίνης και άλλης μορφής. Γιατί δεν βάλαμε την εγκράτεια μας σε αυτό.
Όλος αυτός ο πρόλογος δεν γίνεται τυχαία. Τα τελευταία χρόνια έχουμε ζήσει αυξήσεις ΦΠΑ σε προϊόντα όπως το ούζο, το τσίπουρο, το τυλιχτό σουβλάκι. Η διαμαρτυρία για τις αυξήσεις πήγε σύννεφο. Πώς θα αντιδρούσες αν έμπαινε ΦΠΑ σε κάθε τι κρεατικό στο 50%; Αν το ένα κιλό κιμά το έπαιρνες με 10 ευρώ αντί για 5 φερ΄ειπείν;
Θα στήριζες μια κυβέρνηση που θα σου έλεγε ότι θα αυξήσει το φόρο στο κρέας για να σε αναγκάσει να ακολουθήσεις μια καλύτερη διατροφή; Για να μην παρεξηγηθούμε. Καλύτερη διατροφή δε σημαίνει μηδέν κρέας. Σημαίνει κατανάλωση κρέατος όσο χρειάζεται.
«Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη πρωτεΐνης, για έναν μέσο ενήλικα, είναι 0,8-1 γρ. ανά κιλό σωματικού βάρους. Ενώ σε ειδικές καταστάσεις, όπως κύηση, θηλασμός, άσκηση το όριο αυτό διαφοροποιείται. Ωστόσο, όπως δείχνουν πρόσφατες έρευνες τα όρια αυτά ξεπερνιούνται καθημερινά.
Σύμφωνα με τις αρχές της Μεσογειακής Διατροφής πρέπει να τρώμε κρέας 2 φορές τον μήνα. Υπάρχουν όμως και άλλες μορφές πρωτεΐνης π.χ. αυγά, γαλακτοκομικά ή προϊόντα φυτικής προέλευσης, όπως τα δημητριακά, τα όσπρια, οι ξηροί που μπορούν να αντικαταστήσουν εν μέρει την κατανάλωση κρέατος» μας λέει η διαιτολόγος Τζουλιάννα Καρνέζη και ειδική σε θέματα διατροφής.
Μόλις τον περασμένο Μάιο εμφανίστηκε μια έρευνα που έκανε λόγο για αυξημένα επίπεδα παχυσαρκίας στα παιδιά της Ελλάδας. 20% στα αγόρια και 14% στα κορίτσια, ενώ τα ποσοστά διπλασιάζονται για τα υπέρβαρα. Αυτή η αύξηση δεν απορρέει 100% από την μεγαλύτερη στροφή της διατροφής μας προς το κρέας. Έχει όμως μεγάλο της ποσοστό εκεί.
«Για την εμφάνιση της παχυσαρκίας συμβάλουν πολλοί παράγοντες, όπως είναι οι γενετικοί, οι ορμονικοί, η περιβαλλοντικοί και οι κοινωνικό-οικονομικοί. H διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση ενός υγιούς σωματικούς βάρους. Η αυξανόμενη κατανάλωση κρέατος έχει συνδεθεί με καρδιαγγειακά νοσήματα, καρκίνο του εντέρου και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Και ενώ τα ζωικά τρόφιμα είναι σημαντικές πηγές πρωτεΐνης, ενέργειας και άλλων απαραίτητων συστατικών, από την άλλη μεριά αποτελούν πηγή κορεσμένου λίπους. Και όπως είναι γνωστό μια διατροφή πλούσια σε κορεσμένα και trans λιπαρά και σε θερμίδες σχετίζεται με την εμφάνιση παχυσαρκίας» εξηγεί η κ. Καρνέζη.
«Χρειάζομαι την πρωτεΐνη, από που θα την παίρνω αν όχι από το κρέας;» θα μου αντιτείνεις. Και σε αυτό υπάρχουν λύσεις σύμφωνα με την κ. Καρνέζη.
«Η πρωτεΐνη παίζει σημαντικό ρόλο στον ανθρώπινο οργανισμό γιατί τη χρησιμοποιεί σε πλήθος λειτουργιών. Έτσι λοιπόν όσοι αποκλείουμε από τη διατροφή μας τα τρόφιμα ζωικής προέλευσης στερούμαστε τις πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας, οι οποίες σε αντίθεση με τις πρωτεΐνες φυτικές προέλευσης, περιέχουν όλα τα απαραίτητα αμινοξέα, δηλαδή εκείνα που δεν μπορεί ο οργασμός να συνθέσει από μόνος του.
Ωστόσο με τους κατάλληλους διατροφικούς συνδυασμούς μπορούμε να λάβουμε όλα τα απαραίτητα αμινοξέα. Για παράδειγμα ο συνδυασμός των οσπρίων με τα δημητριακά, πχ φακές με ρύζι, ρεβίθια με πατάτες, φασόλια με σιτάρι, φαίνεται να αποτελεί μια καλή εναλλακτική λύση του κρέατος».
Το ζήτημα της παχυσαρκίας δεν σχετίζεται μόνο με την υγεία ενός λαού. Σχετίζεται ευρύτερα και με την υγεία του περιβάλλοντος. Όχι μόνο σε επίπεδο ποσότητας, αλλά και σε επίπεδο προτιμήσεων. Το αρνίσιο, το μοσχαρίσιο κρέας και το χοιρινό έχουν τις μεγαλύτερες εκπομπές μεθανίου στην ατμόσφαιρα. Το μεθάνιο γίνεται διοξείδιο του άνθρακα και κάπως έτσι οδηγούμαστε και σε αύξηση της θερμοκρασίας.
Το κοτόπουλο από την άλλη είναι το κρέας με την χαμηλότερη εκπομπή. Στο 1/4 τουλάχιστον σε σχέση με το μοσχάρι. Αν για παράδειγμα οι Αμερικάνοι που τρώνε συνέχεια μπέργκερ, άλλαζαν τον μοσχαρίσιο κιμά με κιμά γαλοπούλας ή κοτόπουλου, θα υπήρχε τεράστια βελτίωση. Όχι η επιθυμητή, αλλά τεράστια.
Η αύξηση της φορολογίας στην τιμή του κρέατος, και δη του μοσχαρίσιου και του χοιρινού, θα ήταν μια από τις κινήσεις που θα άξιζε να γίνουν, αφού από μόνοι μας δύσκολα θα το επιχειρούσαμε. Είπαμε, η Τσικνοπέμπτη και η Κυριακή του Πάσχα είναι άβατα. Μπορεί να βρεθεί καλύτερη λύση; Ακόμα περισσότερο, θα μπορούσε να το πετύχει αυτό μια κυβέρνηση δίχως να βρει απέναντι της πρωτίστως τους εμπόρους;
Πάντοτε υπάρχει τρόπος. Αν για παράδειγμα η υψηλή φορολογία μπει στα πιο βλαβερά κρέατα και μειωθεί στο κοτόπουλο, δεν θα μειωθεί η πελατεία τους. Απλώς θα μετατοπιστεί. Αν η φορολογία αυτή ισοσκελιστεί με χαμηλότερες τιμές σε άλλα βασικά είδη, όπως το ψωμί ή το γάλα, και ενισχύεις έναν άλλο τομέα της αγοράς και κατευνάζεις την αντίδραση του καταναλωτή.
Βρισκόμαστε συνολικά ως παγκόσμια κοινότητα σε ένα σημείο που δεν μπορεί να υπερισχύει μια στείρα παράδοση έναντι του κοινού καλού. Μπορεί να μοιάζει μικρή ή ασήμαντη ως αλλαγή, αλλά ο αντίκτυπός της θα ήταν μεγάλος.
Όταν λοιπόν έρθουν οι επόμενες εκλογές, σε αυτόν που θα βάλει σε προτεραιότητα και με ένα πλάνο το περιβάλλον που ζεις, δώσε του μια παραπάνω προσοχή. Γιατί είναι πια καιρός αυτό να αποτελεί κεντρικό σημείο της ατζέντας κι όχι παρατρεχάμενο.