Τα τελευταία χρόνια έχουμε βαρεθεί να το βλέπουμε να βγαίνει στον τοίχο μας στο Facebook. Όλο και κάποιος το ποστάρει με μια λεζάντα τύπου «αυτά είναι αφεντικά!» ή «μπράβο στον ΕΛΛΗΝΑ επιχειρηματία» και άλλα τέτοια. Γενικότερα, το συγκεκριμένο όνομα έγινε «καυτό» στα πρώτα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, περίπου στα τέλη των 00s και τις αρχές των 10s.
Ο λόγος για το όνομα «Καρέλιας», που είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ομώνυμη καπνοβιομηχανία. Για ένα διάστημα ήταν μια από τις πιο viral ειδήσεις που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο και αναφερόταν στο πόσο καλό αφεντικό είναι ο Καρέλιας και το πόσο προσέχει τους εργαζόμενούς του. Ο Καρέλιας παρουσιαζόταν ως ένας πρωτοφανώς καλός εργοδότης που, εκτός από το ότι έδινε καλούς μισθούς, «μπούχτιζε» στα μπόνους τους εργαζόμενούς του με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να μοιάζουν μάλλον ό,τι πιο προνομιούχο οικονομικά κυκλοφορούσε σε εργαζόμενο εκείνη την περίοδο.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα που αναπαράγονται κάθε χρόνο -κυρίως την εποχή των γιορτών των Χριστουγέννων- από το ένα site στο άλλο, ο Καρέλιας δίνει μέχρι και 1700 ευρώ μισθό στους εργαζόμενούς του και από εκεί και πέρα ξεκινάνε τα μπόνους: μπόνους αν έχεις παιδιά, άλλο μπόνους αν έχεις πάνω από δύο παιδιά, τρίτο μπόνους αν τα παιδιά σου σπουδάζουν, νέο μπόνους αν δεν είχες λείψει ούτε για μια μέρα από τη δουλειά όλο το χρόνο, μπόνους αν είσαι χαμηλόμισθος και φυσικά φουσκωμένα δώρα και επιδόματα.
Το να δουλεύεις στον Καρέλια παρουσιάζεται ως η ιδανική δουλειά και ειδικά την εποχή που οι μισθοί είχαν αρχίσει να πέφτουν κατακόρυφα και η ανεργία να γίνεται όλο και μεγαλύτερη, ούτε λίγο ούτε πολύ το μεγάλο όνομα της ελληνικής καπνοβιομηχανίας φάνταζε σαν ένας άλλος Μεσσίας για τον κόσμο της Εργασίας, κάτι σαν τον απόλυτο ευεργέτη που σε μια εποχή όλα έμοιαζαν μαύρα αυτός συνέχιζε να σέβεται τις ανάγκες των εργαζομένων.
Φυσικά, όλα αυτά δεν ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος ότι την συγκεκριμένη εταιρία την διοικούσαν καλοί άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, πρόκειται απλά για εξαιρετικούς επιχειρηματίες που μέσα από ένα καλοσχεδιασμένο πλάνο κατάφεραν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: αφενός να έχουν μια σούπερ κερδοφόρα επιχείρηση στην καρδιά της οικονομικής κρίσης και αφετέρου να κρατάνε ικανοποιημένους όλους τους εργαζόμενους.
Καταρχάς, το concept «ο Καρέλιας είναι μεγάλος επιχειρηματίας» που γυρίζει σε όλα τα μικρά site του διαδικτύου είναι στημένο με διαφημιστικό τρόπο. Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει καν «ο Καρέλιας» αφού η εταιρεία διοικείται ομαδικά από τη συγκεκριμένη οικογένεια και οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά. Και το συγκεκριμένο κόλπο αύξησε κατακόρυφα τις πωλήσεις τσιγάρων.
Διότι όταν επί μια δεκαετία (στο περίπου) σκληρής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα προωθείται διαρκώς η ανοιχτοχέρα οικονομική πολιτική μιας εταιρείας, τότε αυτόματα οι πελάτες της αυξάνονται. Μάλιστα, εφόσον μιλάμε για εταιρία που εμπορεύεται τσιγάρα, αυτόματα αποκτά ένα ιδιότυπο μονοπώλιο σε διαφημιστικό επίπεδο: όταν καμία μάρκα τσιγάρων δεν διαφημίζεται, αλλά υπάρχει μια που το όνομά της ακούγεται ξανά και ξανά, αυτόματα αποκτά προβάδισμα όσον αφορά την προβολή.
Εφόσον μέσα από αυτή την τεχνική οι πωλήσεις αντικειμενικά ανεβαίνουν, η εταιρία έχει το περιθώριο να αυξήσει τις απολαβές των εργαζομένων και μέσω αυτής της διαδικασίας να μειώσει και την φορολογία απέναντί της. Με δεδομένο δηλαδή πως πρόκειται για μια πέρα για πέρα κερδοφόρα εταιρεία, η φορολόγηση απέναντί της θα ήταν πολύ μεγάλη.
Όσο όμως δίνει επιπλέον μπόνους στους εργαζόμενους, το ποσοστό της κερδοφορίας πέφτει, μαζί του πέφτει και η φορολόγηση και έτσι με τα νέα φορολογικά δεδομένα που προκύπτουν, τα λεφτά που μένουν στην τσέπη της οικογένειας Καρέλια είναι παραπάνω! Και αν δεν είναι παραπάνω -διότι πάντα παίζει ρόλο το ύψος της ετήσιας κερδοφορίας- ό,τι γλυτώνει από φόρους στο κράτος το δίνει στους εργαζόμενους και τους κρατάει χαρούμενους! Win-win κατάσταση με άλλα λόγια.
Και κάπως έτσι, μια αποθέωση πλανάται σε όλη την Ελλάδα για «τον Καρέλια» (την επιχείρηση της ομώνυμης οικογένειας δηλαδή) και κάθε μέρα που περνάει, το ταμείο των εσόδων γεμίζει. Ενδεικτικά, να πούμε απλά ότι για τους εργαζόμενους, τα μπόνους φτάνουν κατά μέσο όρο τα 3,5 εκατομμύρια συνολικά ενώ κατά μέσο όρο τα κέρδη αγγίζουν τα 50 εκάτ. ευρώ: όλοι μένουν ικανοποιημένοι και η οικογένεια Καρέλια βάζει στα ταμεία της μυθικά ποσά.
Βέβαια, είναι φυσικά προς τιμήν του πως σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή αυτός- ανεξαρτήτως του ποσού που «γλυτώνει» από φόρους- η εταιρία επιλέγει να δίνει μπόνους στους εργαζόμενούς της.
Μαγκιά της.
Ξέρετε πολλούς ακόμα εκεί έξω που να το κάνουν αυτό;