Σε ένα παλιότερο κείμενο μας στο Menshouse επιχειρούσαμε μια πρόχειρη ανάλυση για την ψυχαγωγική πλευρά της τηλεόρασης. Ειδικά φέτος, τουλάχιστον μέχρι την αυγή του 2019, η ψυχαγωγία έδειχνε να ζορίζεται ως και να πνέει τα λοίσθια.
Κάποιες εκ του αποτελέσματος καλές κινήσεις από κάποια κανάλια, ιδίως τον ΑΝΤ1, έδωσαν μια ώθηση. Μεγαλύτερη ώθηση θα περίμενε κανείς να δοθεί από το Survivor Ελλάδα-Τουρκία. Ένα πρότζεκτ πολυδιαφημισμένο από τον ΣΚΑΪ. Ένα πρότζεκτ που πήρε αυτή την διακρατική μορφή επειδή τόσο στο κανάλι όσο και ο ίδιος ο Ατσούν είχαν καταλάβει ότι ένα τρίτο Survivor με την προηγούμενη μορφή θα πήγαινε άπατο.
Η επιλογή της κόντρας Ελλάδας-Τουρκίας ήταν προφανής και σε πολύ καλύτερο timing από το 2006 όταν είχαμε δει για πρώτη φορά κάτι τέτοιο. Κάτι η έξαρση για τα πατριωτικά, κάτι ότι υπάρχουν δελτία ειδήσεων όπως αυτό του Star που δεν σταματάνε να πουλάνε εθνικοφροσύνη με θέμα για την Τουρκία κάθε μέρα, ήταν το ιδανικό πάτημα για να δει το Survivor καλά νούμερα.
Καλά ήταν και τα περσινά, αλλά όχι για το κανάλι. Στο κανάλι περίμεναν ότι θα ξανακάνουν 60άρια και 70άρια. Δεν είναι κάθε μέρα του Άη Γιάννη. Γι΄αυτό και ο πήχης φέτος είχε τεθεί ενδιάμεσα του πρώτου και του δεύτερου. Τα δύο πρώτα επεισόδια δεν ήταν ιδιαίτερα ελπιδοφόρα ως προς τις προσδοκίες.
28% στην πρεμιέρα, 19,7% στη δεύτερη μέρα και ήττα από το Your Face Sounds Familiar. Ποιος θα πόνταρε κάτι τέτοιο για δύο προγράμματα που ξεκίνησαν ουσιαστικά ταυτόχρονα; Κάνεις. Αυτό το νούμερο δεν είναι στεγνό κι άνυδρο. Έχει από πίσω του πολλές λέξεις να πει. Και σίγουρα δεν διαβάζεται αυτόνομα.
Σαφώς είναι σίγουρα νωρίς για να κριθεί, αλλά αν το δούμε με τον τρόπο που το βλέπει μια διοίκηση καναλιού, ο μόνος τρόπος για το Survivor να φέρει πίσω όσα έχουν ξοδευτεί, είναι να κάνει το λιγότερο 45άρια. Ιδίως στο δυναμικό κοινό. Ένα δυναμικό κοινό που είτε επιλέγει να δει το επεισόδιο online όποτε μπορεί είτε γυρνάει την πλάτη του.
Κι αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα που έφεραν ριάλιτι της νέας εποχής τη φετινή σεζόν, το Survivor ίσως να διανύει την τελευταία του στροφή φέτος. Ήδη το Power of Love δεν ακούγεται ούτε στο 50% σε σχέση με πέρσι, ενώ και το My Style Rocks δεν ικανοποίησε κανένα. Τα ίδια και χειρότερα συνέβησαν με το Nomads του ΑΝΤ1. Ευτυχώς να λέμε.
Το πρόβλημα με το Survivor 3 είναι ότι απώλεσε ένα από τα βασικά στοιχεία που είχε την πρώτη σεζόν. Πέραν του στοιχείου της έκπληξης. Η επιλογή των παικτών δεν έγινε στη βάση ενός ριάλιτι όπου ο τηλεθεατής έχει ανθρώπους να ταυτιστεί και να μπει στη θέση τους. Να φανταστεί τι θα έκανε αυτός αν ήταν εκεί. Δεν πιάνει με λίγα λόγια ένα μεγάλο εύρος κοινού.
Απευθύνεται κατά στους πυροβολημένους εθνικόφρονες και στις δύο χώρες και σε όσους τη βρίσκουν με τα πολύ γυμνασμένα σώματα σε μικρότερο βαθμό. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι παίχτες έχουν το λιγότερο ένα γραμμωμένο κορμί. Στην ουσία το Survivor μοιάζει ως αίσθηση με το Titan Games, αλλά μπασταρδεμένο με τον βαλκανικό μελοδραματισμό και την εθνική κόντρα.
Αν ήταν μια φορά ένα κακό τηλεοπτικό προϊόν, τώρα έγινε επί δέκα. Κι αυτό είναι θετικό γιατί προγράμματα όπως αυτά που πήρε ο ΣΚΑΪ με τη σέσουλα από τον Ιλιτζαλί φτάνουν τις εσχατιές τους και θα χρειαστούν αρκετά χρόνια μέχρι να ζυμωθούν και να πάρουν μια συμβατή με την επόμενη εποχή μορφή. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε αυτή την πτώση μιας σύντομης αυτοκρατορίας!