Ένας Αμερικάνος ιστορικός είχε γράψει κάποτε ότι τα πρώτα χρόνια της ανακάλυψης της Αμερικής, ο Χριστόφορος Κολόμβος υπήρξε υπεύθυνος για μια αληθινή γενοκτονία εναντίον των Ινδιάνων αλλά αυτό ήταν απλά ένα αρνητικό της συνολικής διαδικασίας εκπολιτισμού του συγκεκριμένου κομματιού γης που έμεινε στην ιστορία ως Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Για τον συγκεκριμένο ιστορικό, η ελαφρότητα μέσω της οποίας προσέγγισε μια τόσο βάρβαρη πρακτική όπως η γενοκτονία, είναι πρωτοφανής. Ούτε λίγο ούτε πολύ, υπονοεί ότι μπροστά σε μια διαχρονική κατάσταση, όπως αυτή της συγκρότησης ενός ολόκληρου έθνους-κράτους, το κατακρεούργημα μιας κοινωνικής ομάδας δεν είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό.
Μέσω τέτοιων «διαχρονικών» εξηγήσεων, οι άνθρωποι έχουν μάθει να δικαιολογούν διάφορες βαρβαρότητές τους, που γίνονται στην υπηρεσία ενός ανώτερου σκοπού όπως η επιστήμη ή η άνοδος του πολιτισμού. Μια τέτοια περίπτωση λαμβάνει χώρα αυτή την περίοδο στη Σουηδία και τα εν δυνάμει θύματά της είναι έξι λαμπραντόρ.
Ο λόγος για τους Venus, Milia, Mimosa, Luna, Lotus και Zuri, έξι λαμπραντόρ που υπόκεινται σε ένα πείραμα διαρκείας που διεξάγεται στο πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ και έχει προγραμματιστεί να θανατωθούν με το τέλος του. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, πάνω από 80.000 άνθρωποι έχουν υπογράψει ένα σχετικό petition και διεξάγονται κινητοποιήσεις για την αποτροπή της θανάτωσης.
Η μελέτη πραγματοποιείται ώστε οι επιστήμονες να συνεχίσουν τους ελέγχους αναφορικά με το αν τα εμφυτεύματα αλλάζουν τα οστά και τους ιστούς. Για τις ανάγκες του πειράματος, σε καθένα από τα έξι μαύρα λαμπραντόρ οι επιστήμονες αφαίρεσαν περισσότερο από το 1/3 της οδοντοστοιχίας του και το ποσοστό αυτό αντικαταστάθηκε από εμφυτεύματα.
Οι επικεφαλής της έρευνας επέλεξαν σκύλους για το πείραμα καθώς τόσο τα στοματικά τους βακτήρια όσο το σάλιο τους είναι όμοια με τα ανθρώπινα. Ο συντονιστής της ερευνητικής ομάδας του πανεπιστημίου, Γκόραν Λάντμπεργκ είχε τονίσει στην εφημερίδα «Local»: «Όπως το βλέπουμε, τα πειράματα σε ζώα εξακολουθούν να χρειάζονται σε κάποια είδη έρευνας για να βρεθούν καινούργια φάρμακα και θεραπευτικές μέθοδοι».
Τον αγώνα εναντίον της θανάτωσης των έξι σκυλιών έχει σηκώσει κατά βάση η φιλοζωική οργάνωση Djurrättsalliansen, η οποία έχει καταφέρει να δώσει τεράστιες διαστάσεις στο ζήτημα και να το κάνει κεντρικό ζήτημα στον κοινωνικό διάλογο. Η κατακραυγή είναι τεράστια, το πανεπιστήμιο αμύνεται πως έχει λάβει σχετική έγκριση και μια μεγάλη κοινωνική σύγκρουση με έξι λαμπραντόρ στο επίκεντρο διεξάγεται στη Σουηδία.
Το διακύβευμα φυσικά είναι συγκεκριμένο: μπορεί η χρησιμότητα της επιστήμης να αθωώσει κάθε ανήθικη πράξη; Μπορεί -με άλλα λόγια- ο σκοπός να αγιάσει τα μέσα; Σε μια ιδανική κοινωνία, η απάντηση θα ήταν προφανής. Αλλά, δυστυχώς, δεν ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία…