Το τέλος του Zonars μας έδειξε ότι οι αναμνήσεις χωράνε μέσα στις λέξεις
Βρείτε μας στο

Σήμερα το πρωί η Αθήνα είχε μιαν άλλη μορφή. Δεν είχε πια αυτή την αύρα του κλασικού, του παρελθοντικού που μεταφέρει ο καθένας μας στο μέλλον. Ποιος θα μπορούσε να δεχτεί ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα μιας και μόνο επιγραφής;

Το Zonars δεν θα υπάρχει πια στην Αθήνα. Ένα μεγάλο μέρος της θρυλικότητας της χάθηκε. Ο χώρος μπορεί να είναι ίδιος, αλλά το όνομα έφυγε από εκεί που ήταν για 6 δεκαετίες και τα πήρε όλα μαζί του. Ένα σημείο αναφοράς για την πόλη, για τους τουρίστες, για τους ίδιους τους Αθηναίους, αφαιρέθηκε ελαφρά τη καρδία.

Δεν ανήκω στη γενιά της παλιάς Αθήνας, η μόνη εικόνα που έχω από το Zonars είναι λόγω του City Link και γενικώς την ύπαρξη του από το 2014 και μετά. Έχω κάτσει ελάχιστες φορές, δεν αποφάσισα ποτέ μέσα μου αν αξίζει όλος αυτός ο ντόρος για κάτι που πληρώνεται αδίκως ακριβά, δεν κατέληξα αν η εξυπηρέτηση είναι καλή, αλλά αντιλαμβάνομαι με κάπως άβολο τρόπο αυτό το κενό που θα υπάρχει από σήμερα.

Σίγουρα το παρελθόν και η ιστορία είναι για να ξαναχτίζονται. Μπορεί το Atenee να αποκτήσει την ίδια βαρύτητα σε 30-40 χρόνια. Όμως θα είναι μια άλλη ιστορία. Ένα παρελθόν πέθανε οριστικά με την αλλαγή της επιγραφής. Ο Χατζιδάκις, ο Ελύτης, όλη η πολιτιστική κουλτούρα της πόλης που στέγασε εκεί συζητήσεις, σκέψεις και συναισθήματα αποκόπηκε μια για πάντα από το μέλλον. 

Αυτό που αξίζει αναφοράς είναι ότι εδώ και χρόνια έχουμε αποδυναμώσει τη σημασία των λέξεων και τις έχουμε μετατρέψει σε κάτι κούφιο, με το Zonars αναδείχθηκε ξανά η σύνδεση και η τοποθέτηση που έχουν στο μυαλό μας. Ο χώρος είναι ίδιος, αλλά κανείς δεν θα λέει πάμε στο Zonars. Όλο το πακέτο που συνυποδήλωνε απλά ένας τίτλος βρισκόταν στην ψυχή του Αθηναίου. Όλο μαζί έφυγε από κει.

Αν κάτι είναι λάθος εδώ, αυτό αφορά τη στάση των δικαστηρίων που έμειναν στους τύπους των νόμων και άφησαν μια σημαντική ουσία. Ότι τέτοιες ιστορίες δεν μπορούν να ανήκουν κάπου. Δεν μπορεί να τις παίρνει ο νέος ιδιοκτήτης και να τις αλλάζει. Πρέπει να υπάρχει ένας σεβασμός και να μην αμελείται η σαγήνη που ασκεί στο κοινό η λέξη Zonars και το κάθε Zonars.

Στο τέλος της ημέρας θα έχουμε να λέμε ότι υπήρξε κάποτε ένα Zonars. Μέχρι που θα πάψει κι αυτό και θα περάσει η ιστορικότητα στα χέρια άλλων ονομάτων.

Σφήνωσαν τα πόδια στο χειριστήριο: Το θαύμα της πτήσης BA5390 που ο πιλότος κρεμόταν 20' στο κενό (Pics)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Σφήνωσαν τα πόδια στο χειριστήριο: Το θαύμα της πτήσης BA5390 που ο πιλότος κρεμόταν 20′ στο κενό (Pics)