Έχουμε πει κι έχουμε διαβάσει πάρα πολλές φορές για την ευκολία μίσους που μας προσφέρουν τα social media. Έχουμε δει και το αντίστοιχο επεισόδιο στο Black Mirror. Κι ίσως είναι καλύτερο που το μίσος βγαίνει στο πληκτρολόγιο, αν αυτό σημαίνει πως δε θα βγει αλλού.
Όμως όλα τα πράγματα έχουν κι ένα όριο. Ιδίως όταν πρόκειται για πρόσωπα που με κάποιο τρόπο πήραν απότομη και μεγάλη προβολή, άρα προσέλκυσαν εξίσου απότομα και μαζικά ένα καλό ή ένα αρνητικό συναίσθημα από το κοινό.
Τα τελευταία 2-3 χρόνια τα ριάλιτι φέρνουν την εύκολη δόξα στους συμμετέχοντες. Φέρνουν όμως και το εύκολο μίσος. Ίσως πολύ πιο αβίαστο από άλλες περιπτώσεις.
Η Σπυριδούλα Καραμπουτάκη, η φιναλίστ του MasterChef, δεν ήταν σε καμία περίπτωση ένα αγαπητό πρόσωπο. Και πιθανότατα βάσει της συμπεριφοράς της εντός του παιχνιδιού να μη δικαιούται κάτι άλλο σε αντιμετώπιση από το κοινό.
Θα αφήσω στην άκρη το εν ισχύ επιχείρημα ότι όταν κάποιος στέκεται μπροστά σε κάμερες, η συμπεριφορά του και αλλοιώνεται και διογκώνεται. Έτι περισσότερο αν μάχεται για την επιβίωση του. Γιατί για όσους μπαίνουν σε αυτά τα ριάλιτι, το πρώτο κίνητρο είναι η ευκολία που προσφέρουν σε ανοιχτές πόρτες και σε καλές ευκαιρίες. Και σε ένα πιο γρήγορο χρήμα.
Δεν μπορώ όμως να αφήσω στην άκρη το επιχείρημα ότι μιλάμε απλώς για ένα πρόσωπο που γνώρισαν όλοι μέσα από το MasterChef. Ενοχλήθηκαν από τη δράση του; Οκ. Αλλά απ΄αυτό μέχρι τις οικτρές κατάρες που της στέλνουν, υπάρχει μια απόσταση γαλαξιών.
Καρκίνος, ψόφος, να μην κάνει παιδιά, απ΄όλα είχε κι έχει το ρεπερτόριο του κοινού. Και σίγουρα η Σπυριδούλα δεν είναι η πρώτη και δυστυχώς όχι η τελευταία που θα τύχει τέτοιας αποδοχής. Αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε υποχρεωμένοι να το αποδεχόμαστε σαν λογικό κι ότι η ίδια πρέπει να τα παίρνει όλα στην πλάκα.
Μιλάμε για ξεκάθαρο κι ανυπέρβλητο μίσος. Γιατί είναι ένα πράγμα απλά να μισήσεις αυτό που φάνηκε στην τηλεόραση, είναι ένα πράγμα να ρίξεις από μέσα σου μια κατάρα – χωρίς αυτό βέβαια να σε εξαγνίζει- αλλά είναι κάτι εντελώς άλλο να μπαίνεις στη διαδικασία να της το στείλεις προσωπικά. Να γράψεις σχόλιο στα social media της, σε ανάρτηση της ή σε μήνυμα, «να πάθεις καρκίνο».
Όταν το πεις απλά μέσα σου, έχεις ακόμα τη δυνατότητα να το μετανιώσεις, να ζητήσεις συγγνώμη. Όταν όμως το εκφράζεις με τέτοιο μίσος δεν υπάρχει γυρισμός. Σκέφτεται άραγε κανείς απ΄όλους αυτούς που επιδίδονται στο εν λόγω σπορ, τι σκατά εύχονται στον άλλο;
Φυσικά σε όλο αυτό συνέβαλε και η ανοχή με την οποία αντιμετωπίστηκαν διάφορα πρόσωπα όπως αυτή η απαράδεκτη η Άλκηστις. Κι όλη αυτή η κατάσταση είναι ένα επικίνδυνο τέρας που εκτρέφεται μέσα στον καθένα. Είναι σχεδόν μανιακό να μισεί κανείς τόσο. Κι αυτό ισχύει σε γενικό πλαίσιο.
Πολύ περισσότερο όμως όταν πρόκειται για πρόσωπα που τα είδε για ένα διάστημα στην τηλεόραση, να κυνηγάνε το χρήμα και μια ευκαιρία για καλύτερη ζωή. Δεν πιστεύω ότι κάποιος εξ ημών και υμών θα έδειχνε κάτι άλλο αν του έλεγαν πως αυτή είναι η ευκαιρία για να καλυτερέψει τη ζωή του, έστω και για λίγο.