Σε κοιτάζουν εξεταστικά ένας- ένας με το βλέμμα αγάπης που έριχνε στην Κοντή η Θεοπούλα στο «Παρά 5». Η κοπέλα σου έχει ήδη αρχίσει να κολλάει ένα έψιλον δίπλα στο αρχικό –ξ και γνωρίζεις, φυσικά, την κατάληξη: είναι «ξενέρωτος».
Όλοι τους έχουν ενθουσιαστεί σε τέτοιο βαθμό που έρχεται το 2019 που στο πρόσωπό του έχει σχηματιστεί το ημίτρελο χαμόγελο του Τζόκερ. Σου λένε- και δεν το διαπραγματεύονται- πως την πρωτοχρονιά θα πάτε στα μπουζούκια όλοι μαζί για να διασκεδάσουν (αυτοί) κι εσύ να δοκιμάσεις την αντοχή των καινούριων σου ωτοασπίδων.
Τη στιγμή που ο κολλητός σου έχει αρχίσει ήδη να πληκτρολογεί τον αριθμό για να κλείσει τραπέζι παρεμβαίνεις και λες «Κοιτάξτε παιδιά, ψήνομαι να ’ρθω, αλλά…». Και κάπως έτσι καταλαβαίνεις ότι μόλις βρήκες τον ξενέρωτο της παρέας. Αυτές είναι οι 8 κλασικές ατάκες που θα πει για να σου κάνει τα νεύρα τσατάλια:
1) Θα πρέπει τα μαγαζιά ν’ αποκτήσουν καλύτερο σύστημα εξαερισμού ή ν’ απαγορευτεί εντελώς το τσιγάρο- την τελευταία φορά που έλεγξα λογίζονταν ακόμα ως κλειστοί χώροι, σωστά; Ωραία, δε λέω, η αίσθηση του να μπαίνεις στο κέντρο και να νομίζεις πως πρωταγωνιστείς στην «Ομίχλη» του Κάρπεντερ, αλλά θα προτιμούσα τα πνευμόνια μου να συνεχίσουν να είναι αφιλόξενα και να μην επιτρέπουν στον καπνό να νιώσει σαν στο σπίτι του.
2) Θα πρέπει να μειωθούν κατά το ήμισυ τα τραπέζια. Σίγουρα, όλοι μια μεγάλη παρέα είμαστε και δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να τεντώνεις τα χέρια σου και να πιάνεις το βυζί της κοπέλας στο παραδιπλανό τραπέζι (το διπλανό ισορροπεί πάνω στο δικό σας για να κερδίσει χώρο ο ιδιοκτήτης) ή να χρειάζεται να γίνεις ο Σοτομαγιόρ και να περάσεις το 2.45 στο ύψος πάνω από 34 κορμιά για να φτάσεις στην τουαλέτα, όμως η σύσφιξη σχέσεων μπορεί να περιμένει.
3) Να προστεθούν οι χυμοί στον κατάλογο. Οκ, να το πληρώσω το μπουκάλι βότκα με το ένα μου νεφρό (η εκτόξευση τιμών στις γιορτές είναι, πλέον, «λογικές» γι’ άλογους λόγους), αλλά ρε φίλε δεν πίνω αλκοόλ και δεν ψήνομαι να τη βγάλω με κόκα- κόλα. Γιατί με κοιτάζει ο μπάρμαν σα να είμαι ο ET ο εξωγήινος όταν του ζητάω λεμονάδα και να μου λέει «Ψηλέ, εδώ μπουζούκια είναι». Α στο διάολο, και νόμιζα- κρίνοντας από τη μουσική- πως ήρθα στη σκάλα του Μιλάνου…
4) Να βάζουν ξηρούς καρπούς παρασκευασμένους τουλάχιστον τον 21ο αιώνα. Ναι, σωστά: «Αυτά δε γίνονται, μην είσαι περίεργος. Ολόφρεσκα είναι τα αμύγδαλα». Ολόφρεσκα, αγαπητέ, τα συγκεκριμένα αμύγδαλα ήταν την εποχή που ο Νεύτωνας έφαγε στο κεφάλι το μήλο και ανακάλυψε τη βαρύτητα, όχι εν έτει 2017.
5) Να σταματήσουν οι τραγουδιστές την τακτική «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» και να επικεντρωθούν στα γίδια που μπήκαν στο μαντρί- δε θέλεις να σου ξαναφύγουν, έτσι δεν είναι;- και να μην διανύουν τη διαδρομή «σκυλάδικα- λαϊκά- νησιώτικα- Πυξ Λαξ- Metallica- Iron Maiden- Παβαρότι- Πάριος- σκυλάδικα» λες κι έχουμε ανέβει σε ηχητικό τραινάκι του λούνα παρκ. Καλό το να είσαι μουσικός χαμαιλέοντας, αλλά δοκίμασε, έτσι για αλλαγή, το δρόμο της σταθερότητας.
6) Θα πρέπει να σταματήσει, επιτέλους, αυτή η επιμονή των περιφερόμενων φωτογράφων- που αγγίζει τα όρια της ευγένειας του Χίτλερ- να σε φωτογραφίσουν. Το καταλαβαίνω, τη δουλειά τους θέλουν να κάνουν οι άνθρωποι, όμως αν θέλω να βγω φωτογραφία θα «στηθώ» με το που θ’ ακούσω τη μελίρρυτη φωνούλα σας να λέει «Εσείς οι δύο εκεί, πιο κοντά να σας βγάλω, μη γ@μήσω». Αν δείτε ότι τσινάει κάποιος, μην τον πιέζετε μέχρις ότου να τον φτάσετε στο σημείο να εύχεται από μέσα του να συνθλιβεί η φωτογραφική σας μηχανή κάτω από τις ρόδες ενός βαρυφορτωμένου φορτηγού.
7) Να γίνει κάτι με την ακουστική του χώρου. Θα μου πεις, πώς γίνεται να μη σ’ αρέσει αυτή η ακατάληπτη ηχητική βαβούρα που βγαίνει από το μικρόφωνο του εκάστοτε τραγουδιστή και που για να ξεχωρίζεις τις λέξεις πρέπει να ξέρεις να διαβάζεις τα χείλη; Πιες 10 ποτάρες και θα δεις μετά ότι το συνονθύλευμα από ήχους που θυμίζει αμυδρά μουσική δε θα σε απασχολεί καθόλου. Μπουζούκια είσαι- τι σε νοιάζει η μουσική;
8) Να πέσουν λιγάκι οι τιμές- ας πούμε εκεί γύρω στο 50%- ή να μην αυξάνονται, τουλάχιστον, τόσο πολύ επειδή είναι πρωτοχρονιά. Πρωτίστως επειδή το λες και αισχροκέρδεια αυτό, δευτερευόντως επειδή η ανεργία στη χώρα θυμίζει ποσοστά παλιού, καλού ΠΑΣΟΚ (εκεί γύρω στο 45%, δηλαδή) και τρίτον επειδή οι δύο προηγούμενοι λόγοι είναι αρκετά επαρκείς.
