Δεν είναι για να ξαφνιάζεται κάποιος με την αισχρότητα που διακρίνει κάθε Χρυσαυγίτη και κάθε φασισταριό εν γένει. Το ξέρεις, το περιμένεις. Αξίζει όμως κάθε φορά να την αναδεικνύεις για να καταλαβαίνει οποιοσδήποτε αμφιταλαντεύεται με τι έχουμε να κάνουμε.
Η δική για την ξεκάθαρη δολοφονία του Παύλο Φύσσα συνεχίζεται και ο δολοφόνος Ρουπακιάς αποφάσισε μετά από 6 χρόνια να υποστηρίξει στη σημερινή δίκη και την απολογία του ότι δεν επρόκειτο για δολοφονία, αλλά για μια απλή ανθρωποκτονία. Έτσι είναι στο μυαλό των εγκληματιών ο θάνατος ενός ανθρώπου. Απλή ανθρωποκτονία.
Ακόμα κι αν αποδεικνυόταν ότι δεν ήταν τίποτα προσχεδιασμένο από την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και τα έφερε έτσι η κακιά στιγμή, μόνο και μόνο αυτός ο ισχυρισμός του Ρουπακιά αρκεί για να τον καταδικάσει οριστικά και αμετάκλητα με την πιο σκληρή ποινή. Σε ένα σωφρονιστικό σύστημα που στόχο έχει τη μετάνοια, εκείνος 6 χρόνια μετά δεν μετανιώνει, αλλά διαστρεβλώνει την αλήθεια.
Μια αλήθεια που δεν είναι η πεποίθηση του ενός ή του άλλου. Είναι μια αλήθεια που πηγάζει από όλες τις μεριές, όλες τις καταθέσεις πλην των Χρυσαυγιτών. Καταθέσεις αστυνομικών, μαρτύρων, πορίσματα ιατροδικαστών, όλα δείχνουν ότι στα μαχαιρώματα υπήρχε ξεκάθαρος δόλος, υπήρχε στόχος και δεν ήταν απλά η τρέλα της αυτοάμυνας ή εν βρασμώ ψυχής.
Το μύθευμα που περιέγραψε στη σημερινή του απολογία αξίζει να διαβαστεί για να φανεί ακόμα μια φορά το ποιόν της συνειδητής επιλογής τόσων να στηρίξουν τη Χρυσή Αυγή όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα και κατά λάθος να ψήφισε κάποιος αυτό το μόρφωμα, δε μπορεί να το υποστηρίζει ακόμα διαβάζοντας την απολογία που κατασκεύασαν για να τους βγάλει λάδι ο Ρουπακιάς.
Μεταφέρεται αυτούσιο το απόσπασμα όπως θα το βρείτε στο σάιτ της Καθημερινής:
«Άφησα το αυτοκίνητο βλέπω στο δρόμο τον Φύσσα με 3-4 άτομα ακόμα. Είναι 2-3 μέτρα πιο πίσω του τα άτομα. Είναι μια παρέα. Φωνές άκουγα, αλλά δεν ξέρω από που. Διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας. Είχαμε απόσταση 4 μέτρα. Έγιναν όλα σε δευτερόλεπτα. Μάλλον με θυμήθηκε και μου λέει «τι είναι ρε;» κι έρχεται κατά πάνω μου. Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου, τράβηξα χειρόφρενο και τράβηξα ένα μαχαίρι που είχα..»
Π: Μισό λεπτο. Γιατί πήρατε μαχαίρι. Ησασταν στο αμάξι.
Κ: Τι να έκανα; Να έκλεινα τις ασφάλειες; Είχα ανοιχτά παράθυρα.
Π: Σήμερα αυτό θα κάνατε;
Κ: Ε, τι θα έκανα;
Π: Είχατε την ευχέρεια να φύγετε.
Κ: Πως να φύγω, είχε κίνηση;
Π: Να κλείσετε ασφάλειες και παράθυρα. Κρατούσε μαχαίρι ή κάτι;
Κ: Οχι δεν κρατούσε. Αλλά ήταν ένα δευτερόλεπτο μακριά και είχε και 3-4 άτομα μαζί.
Π: Εσείς πήγατε να βοηθήσετε κάποιον στο Κερατσίνι υποτίθεται. Γιατί σταματήσατε εκεί;
Κ: Οχι, δεν τον ήξερα. Ήξερα ότι θα τους κυνηγήσουν; Ότι θα πέσω πάνω του την ώρα που παρκάρω; Αυτός σκέφτηκε προφανώς ότι πάμε να τον κυκλώσουμε, όχι ότι εγώ πάω να παρκάρω. Υπέθεσα ότι τους κυνήγησαν οι Χρυσαυγίτες και όταν με είδε μπροστά του σκέφτηκε ότι πάμε να τους κυκλώσουμε.
Στο αυτοκίνητο είχα ένα μαχαίρι. Και άνοιξα την πόρτα. Αν δεν είχα το μαχαίρι θα άνοιγα να φύγω πεζός. Θα ήταν η τελευταία λύση γιατί θα με έφταναν. Είχα το μαχαίρι. Βγαίνω έξω, κάνω ένα βήμα στο πεζοδρόμιο κι αρχίζει να με χτυπάει γροθιές. Κρατώντας το μαχαίρι έκανα τα χέρια μου προς τα πάνω για να προστατευθώ. Ήταν πιο ψηλός από εμένα. Τα σήκωσα για να προστατέψω το κεφάλι μου. Του έριξα στα ποδιά για να κάνει πίσω. Όπως πήγα για τη δεύτερη είχε πέσει και τον πέτυχα στην καρδιά».
Π: Ο ιατροδικαστής βρήκε χτυπήματα; Έχετε δει την έκθεση;
Κ: Έχω μαλακό τριχωτό κεφαλής και μου βρήκε κάποιες εκδορές. Στην έκθεση δεν αναφέρεται τίποτα.
Π: Η διαφορά ύψους με τον Φύσσα ποια ήταν;
Κ: Ένα κεφάλι περίπου…
Π: Την πρώτη φορά που τον χτυπήσατε;
Κ: Στο πόδι
Π: Όταν σκοπός κάποιου δεν είναι να σκοτώσει, επιλέγει μέρη που δεν είναι ζωτικά και τον αποδυναμώνει. Η συνέχεια γιατί χρειαζόταν;
Κ: Δεν έχω απασχολήσει ποτέ εγώ. Ούτε γήπεδο ούτε πουθενά. Το μόνο που θέλεις εκείνη την ώρα είναι να φύγει από το χέρια του.
Π: Τα χέρια ενός ανθρώπου που σύμφωνα με τον ιατροδικαστή δεν σας έχει καταφέρει πλήγμα.
Κ: Ούτε να τον τραυματίσω ήθελα.
Π: Βρέθηκαν χτυπήματα στο θώρακα και την καρδιά
Κ: Όταν σε βαράει ο άλλος κι είσαι σκυμμένος, πάνω στην ταραχή και την τρέλα δεν καταλαβαίνεις. Την ώρα που τρως ξύλο…
Π: Ναι, που ξύλο βέβαια δεν προκύπτει
Κ: Εχει γίνει μια απλή ανθρωποκτονία και το έκαναν…
Π: Δεν μπορείτε ΠΟΤΕ να λέτε απλή άνθρωποκτονία».
Καμία ανθρωποκτονία δεν είναι απλή για τους ανθρώπους που δεν είναι φύσει εγκληματίες, που δεν έχουν γαλουχηθεί στην ιδεολογία του φασισμού που είναι εγγενώς εγκληματική ιδεολογία. Στο δρόμο να πατήσεις άνθρωπο επειδή εκείνος μπορεί να πετάχτηκε απότομα και το φέρεις βαρέως μέσα σου, σε στοιχειώνει ψυχολογικά. Και για τον Ρουπακιά είναι μια απλή ανθρωποκτονία.
Δεν είναι τυχαίες οι λέξεις αυτές. Φανερώνουν μια αλήθεια. Κι αυτή είναι πως επρόκειτο για τόσο τυφλά και καθοδηγημένα χτυπήματα, πως υπάρχει μια λοβοτομή στο μυαλό των μελών βάσης της Χρυσής Αυγής ώστε δεν βλέπουν ανθρώπους, πρόσωπα. Βλέπουν εχθρούς. Ο ισχυρισμός για απλή ανθρωποκτονία είναι στην ουσία μια παραδοχή του αντιθέτου διά της άρνησης.
Άλλωστε, η απλή ανθρωποκτονία για έναν φυσιολογικό άνθρωπο έχει διαφορετική λογική από την απλή ανθρωποκτονία για αποδεδειγμένους εγκληματίες όπως είναι εξ ιδεολογίας οι Χρυσαυγίτες. Οπότε ναι, στη δική τους κοσμοθεωρία, ο Παύλος Φύσσας είναι μια απλή ανθρωποκτονία από τις πολλές που έχουν κάνει και θα είναι πάντα διατεθειμένοι να κάνουν.
Για όλους εμάς τους υπόλοιπους είναι ένας επαρκής λόγος για να τους καταδικάζουμε κάθε ώρα και στιγμή. Για να μην τεθεί ποτέ ξανά αμφιβολία μέσα μας. Όχι, δεν υπάρχει ίχνος ανθρωπιάς εκεί. Κι όσοι τους στήριξαν, έστω και γι΄αυτή τη μπαρούφα του «θέλαμε να δώσουμε ένα μήνυμα στο πολιτικό σύστημα», ας φέρουν για πάντα μέσα τους την ντροπή!