Από το καλοκαίρι του 2018 μέχρι και σήμερα η Κέρκυρα έβλεπε τους ντόπιους κατοίκους της να ασφυκτιούν και τους τουρίστες να αποφεύγουν τη διαμονή στο νησί εξαιτίας των σκουπιδιών. Πολλά μικρά βουναλάκια απ΄άκρη σ΄άκρη στο νησί είχαν κάνει τη ζωή ανυπόφορη.
Το φετινό καλοκαίρι το πρόβλημα φαίνεται πως θα λυθεί και φαίνεται πως μπαίνει σε μια διαδικασία οριστικής επίλυσης με την ανάθεση της αποκομιδής και της επεξεργασίας-δεματοποίησης από ιδιώτες.
Κι αφού συμβαίνει αυτό, γιατί μιλάμε για σάπια νοοτροπία στον τίτλο μας; Μα γιατί συνέβη το πιο χαρακτηριστικό πράγμα για το πως σκέφτονται οι πολιτικοί σε αυτή τη χώρα.
Ο κανόνας είναι ένας: είμαστε αντιπολίτευση; Αντιτασσόμαστε στα πάντα. Άκριτα. Χωρίς να μας νοιάζει αν είναι καλό ή κακό. Σκοπός είναι να μη συνηγορήσουμε σε οτιδήποτε ενισχύσει τη θέση των αντιπάλων. Μόνο που εδώ δε μιλάμε για έναν ανταγωνισμό σε ιδιωτικό επίπεδο. Μιλάμε για πολιτική, μιλάμε για μια χώρα, έναν λαό που έχει ψηφίσει θεωρητικά με σκοπό την ιδανικότερη εκπροσώπηση. Κι αν ψήφισε ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, στην πράξη δεν θα κάτσει να σκάσει αν γίνει κάτι θετικό από τον αντίπαλο σχηματισμό.
Κάπως έτσι έγινε και το 2014 στην Κέρκυρα. Σε επίπεδο ΟΤΑ αυτή τη φορά. Ο τότε δήμαρχος είχε ξεκινήσει διαδικασία δημιουργίας εργοστασίου κομποστοποίησης με σύμπραξη σε επίπεδο χρηματοδότησης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Όλα είχαν μπει σε μια σειρά μέχρι που ήρθαν εκλογές.
Ήρθε νέος δήμαρχος, από τον ΣΥΡΙΖΑ, άρα το αντίπαλο στρατόπεδο του απερχόμενου δημάρχου, και ακύρωσε όλη τη διαδικασία γιατί διαφωνούσε με τη μείωση της κρατικής παρέμβασης και την ιδιωτικοποίηση της περισυλλογής των σκουπιδιών. Μια φιλοσοφία που διακρίνει ούτως ή άλλως τον σοσιαλισμό.
Την ίδια στιγμή είχε γίνει η ίδια διαδικασία στα Ιωάννινα κι εκεί τέθηκε μετά από μερικούς μήνες σε εφαρμογή το σχέδιο της ιδιωτικής αποκομιδής. Μέχρι σήμερα έχει αποβεί χρήσιμο και ουσιαστικό.
Ο συγκεκριμένος δήμαρχος της Κέρκυρας, ο κύριος Νικολούζος, ξαναβγήκε δήμαρχος τον περασμένο Μάιο και τώρα είναι αυτός που ζήτησε και προκρίνει πλέον την αναζήτηση και ανάθεση σε ιδιωτική επιχείρηση της αποκομιδής.
Με λίγα λόγια, καθυστέρησε 5 χρόνια ένα σημαντικό έργο που θα βελτίωνε τη ζωή των πολιτών, την οικολογία του νησιού και σαφώς την τουριστική του εικόνα για ένα πολιτικό καπρίτσιο στην ουσία. Και θα ήταν ευτύχημα το παραπάνω παράδειγμα να ήταν το μόνο. Σαν κι αυτό μπορούν να μαρτυρήσουν πολλοί πολλά, είτε προέρχονται τα εμπόδια από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα βασικό το ξέρουμε και το θυμόμαστε όλοι και το ζήσαμε με σχεδόν επικίνδυνο τρόπο μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015.
Και φτάνουμε στο σήμερα να εξακολουθούμε να διαπληκτιζόμαστε στο όνομα του κάθε Τσίπρα και του κάθε Μητσοτάκη, γιατί «να δούμε κι αυτόν που δεν έχει κυβερνήσει τι θα κάνει». Η σημερινή κυβέρνηση όρθωσε αναχώματα σε αρκετές σημαντικές και επωφελείς μεταρρυθμίσεις μόνο και μόνο επειδή δεν θα έφεραν την υπογραφή της. Η χθεσινή κυβέρνηση θα υψώσει φωνή αντίδρασης σε αλλαγές προς το καλύτερο για τον ίδιο λόγο.
Στο παραπάνω παράδειγμα ο άμαχος πληθυσμός που έφαγε τις αδέσποτες ήταν οι Κερκυραίοι που δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν στον τόπο τους. Σε κάποιο αντίστοιχο περιστατικό του μέλλοντος θα είναι κάποιοι άλλοι. Κι αυτοί οι άλλοι, αλλά κι οι Κερκυραίοι, αφαίρεσαν από τον εαυτό τους το δικαίωμα της αντίδρασης με τη στήριξη τους σε αυτούς που παρεμποδίζουν την καλυτέρευση της χώρας, ακόμα και στα πιο μικρά, προβάλλοντας τις μικροπολιτικές τους.