Το Χονγκ Κονγκ είναι ένα αυτόνομο κρατίδιο της Κίνας (SAR) και ήταν Βρετανική αποικία για πάνω από 150 χρόνια. Πιο συγκεκριμένα το νησί του Χονγκ Κονγκ παραχωρήθηκε μετά τον πόλεμο του 1842 και εν συνεχεία η Κίνα μίσθωσε τα νέα εδάφη του Χονγκ Κονγκ ( New Territories) στην Βρετανία για 99 χρόνια.
Προτού τη λήξη των 99 χρόνων,οι Βρετανοί και οι Κινέζοι ξεκινούν διαπραγματεύσεις για το μέλλον του Χονγκ Κονγκ. Η κομμουνιστική κυβέρνηση της Κίνας αντιδρά ότι το Χονγκ Κονγκ πρέπει να επιστρέψει στην κυριαρχία της Κίνας. Η απόφαση που πάρθηκε το 1984 ήταν ότι το Χονγκ Κονγκ θα επιστρέψει στην Κίνα το 1997 ως μια χώρα με δύο συστήματα σύμφωνα με τη μεταξύ τους συμφωνία (Sino-british joint declaration).
Βέβαια, με την παραχώρηση του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα, η Βρετανία είχε τονίσει τη σημασία της τήρησης του νόμου ως προς της κατοχύρωση των δικαιωμάτων και της ελευθερίας. Τα τελευταία γεγονότα με τους αστυνομικούς να αντιμετωπίζουν τους διαδηλωτές και η υπερβολική χρήση καπνογόνων και ξυλοδαρμών έχει εγείρει αντιδράσεις της Βρετανίας για καταπάτηση της συμφωνίας τους. Από την άλλη η Κίνα, αντιδρά και αρνείται τις κατηγορίες και θεωρεί ότι τα δυσάρεστα γεγονότα δημιουργούνται από τους αντιφρονούντες της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ και της Κίνας εν γένει,
Λίγα λόγια για το δίκαιο του Χονγκ Κονγκ
Αυτό δεν θα πρέπει να συγχέεται με το δίκαιο της Κίνας. Το Σύνταγμα του Χονγκ Κονγκ (Basic Law) τέθηκε σε ισχύ το 1997, προσδίδει ελευθερίες και δικαιώματα τόσο για τον αρχηγό του ανώτατου αξιώματος όσο και για το νομοθετικό συμβούλιο. Επίσης ορίζει τις σχέσεις μεταξύ του Χονγκ Κονγκ και της κεντρικής κυβέρνησης και κατοχυρώνει ελευθερίες όπως την ελευθερία του λόγου και της ισότητας για τους πολίτες.
Το Χονγκ Κονγκ διαθέτει δική του δικαστική εξουσία, οικονομική ,πολιτική και μεταναστευτική πολιτική. Η Κίνα έχει το δικαίωμα ωστόσο να ερμηνεύει το Basic Law και μάλιστα επιμένει ότι θα πρέπει να προ-εγκρίνει όλους τους υποψηφίους πριν την ανάληψη του ανώτατου αξιώματος. Το 2047, ο Βασικός Νόμος του Χονγκ Κονγκ λήγει και ακόμα δεν έχει ρυθμιστεί ως προς τι θα γίνει εν συνεχεία. Το σίγουρο είναι ότι μέχρι τότε θα υπάρξουν πολλές προστριβές.
Το Χονγκ Κονγκ ήρθε στην δημοσιότητα προσφάτως για το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο. Ως προς το νομοσχέδιο για την έκδοση υπόπτων στην ηπειρωτική Κίνα, αυτό θα καθορίζει τις διατάξεις για την έκδοση υπόπτων για τέλεση εγκλημάτων υπό τη δικαιοδοσία της Κίνα. Επομένως, υπάρχει φόβος από τους αντιφρονούντες για πιθανή έκδοση κατηγορουμένων λόγω διαφορετικών πολιτικών φρονημάτων.
Είναι αδιαπραγμάτευτο ότι το Χονγκ Κονγκ βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, το καλό σενάριο είναι ότι αυτές οι διαμαρτυρίες ενδεχομένως να αναστείλουν τα σχέδια της Κίνας για ένα μικρο χρονικό διάστημα είτε να θέσουν ελαστικά μέτρα για το Χονγκ Κονγκ. Το κακό σενάριο δεν θέλει κανείς να το σκεφτεί.
Η επίδραση της Κίνας στο Χονγκ Κονγκ είναι ορατή τα τελευταία χρόνια. Το Χονγκ Κονγκ κινεζοποιείται. Πλέον οι Κινέζοι από την ηπειρωτική Κίνα μένουν στο Χονγκ Κονγκ και διαθέτουν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και μόρφωσης. Γενικά, πρέπει να γίνουν βήματα προς την ενσωματωση του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα,και καθώς το Χονγκ Κονγκ είναι ένας άλλος κόσμος, δυτικός θα τον έλεγα, και είναι δύσκολο να αφομοιωθεί μέσα στα επόμενα χρόνια.
Μια κοινωνική περιγραφή όσων ώθησαν τον λαό του Χονγκ Κονγκ στην «επανάσταση»
Παρέμεινα στο Χονγκ Κονγκ ενάμιση χρόνο και επέστρεψα οριστικά και μόνιμα Ευρώπη αρχές Δεκεμβρίου 2018. Είχα ταξιδέψει το 2014 και έμεινα για ένα μήνα στο Πεκίνο και τη Σαγκάη της Κίνας, αλλά δεν είχα αισθανθεί ότι υπάρχει κάποιους είδους αντιπαράθεση.
Μέχρι το 2017, στην πτήση μου προς Χονγκ Κονγκ, μιλούσα με τον συνεπιβάτη μου, έναν Χονγκονέζο που μόλις είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στην Αγγλία και επέστρεφε οριστικά στη χώρα του.
Είχε έντονο προβληματισμό για την ενσωμάτωση του Χονγκ Κονγκ με την Κίνα και ήταν εξαγριωμένος με την κατάσταση που επικρατούσε, καθώς οι ηλικιωμένοι Χονγκονέζοι ήθελαν απεγνωσμένα να γίνουν ξανά Κίνα μιας που αυτό θα τους έφερνε πιο κοντά στις αρχαίες παραδόσεις τους και θα ήταν ιδιαίτερα εφικτό να επαναπροσδιοριστεί η κινεζική τους ταυτότητα μιας που το Χονγκ Κονγκ είχε εκμοντερνιστεί. Η ανησυχία όμως του συνεπιβάτη μου ήταν ορατή. Η Κίνα θα ήταν σε θέση να ελέγχει την οικονομική κατάσταση του Χονγκ Κονγκ και θα επωφελούταν από τα κεφάλαια που εισάγονται στο Χονγκ Κονγκ.
Έκτοτε, και για ενάμιση χρόνο που έμενα μόνιμα, δεν ξανάκουσα τίποτα πάνω στο ζήτημα, μέχρι και την άνοιξη του 2019, λίγους μόλις μήνες αφότου είχα φύγει οριστικά από το Χονγκ Κονγκ.
Οι ντόπιοι φίλοι μου, όλοι ανήσυχοι για τα γεγονότα. Μου θύμισε την απογοήτευση που είχαμε επί κρίσης του 2009.
Συζητώντας με τη φίλη μου Μ., 30χρονη Χονγκονέζα, μου επισήμανε πως ολόκληρη η πόλη είναι μέσα στην κατάθλιψη και τον θυμό, αλλά κάπου εκεί βαθιά, εξαιτίας των γεγονότων, οι Χονγκονέζοι νιώθουν μια τεράστια αγάπη προς το κρατίδιο τους και προς τους συμπατριώτες τους.
«Δεν ένιωσα ποτέ να αγαπώ τόσο πολύ το Home Kong μου. Είναι πρώτη φορά που οι Χονγκονέζοι του σήμερα έρχονται σε επαφή με μια τέτοια κατάσταση. Το Χονγκ Κονγκ ήταν πάντα ένα ειρηνικό μέρος. Ήταν πάντα περήφανοι που το Χονγκ Κονγκ θεωρούνται ως μια από τις πιο ασφαλείς πόλεις όλου του κόσμου.
Σε κάθε προάστιο του μπορούσες αμέριμνος να περπατήσεις μετά τα μεσάνυχτα με απόλυτη ασφάλεια. Οι αστυνομικοί βρίσκονταν πάντα εκεί να βοηθήσουν. Πλέον κανείς δεν τους εμπιστεύεται. Οι αστυνομικοί δημιουργούν τις διαδηλώσεις. Όχι οι απλοί πολίτες. Γι αυτό και πλέον όλοι είναι καχύποπτοι απέναντι τους. Έχουν εξαγριωθεί με το γεγονός ότι πληρώνουν φόρους στο κράτος και τα χρήματα διατίθενται για την αστυνομία. Ωστόσο η αστυνομία δεν επιτελεί σωστά τα καθήκοντα της. Καταδιώκει τους απλούς πολίτες.
Μάλιστα, θεωρείται ότι η αστυνομικοί με πολιτικά δημιουργούν τις διαδηλώσεις με δόλο ώστε μετά δημιουργούν την εικόνα πως την ευθύνη φέρει ο απλός κόσμος.Η αστυνομία δεν τηρεί τους διεθνείς κανονισμούς. Πυροβολεί τους απλούς πολίτες,Κακοποιεί τους συλληφθέντες και προσβάλει σεξουαλικά τις γυναίκες. H αστυνομία δεν διαφέρει από την Triad, τη γνωστή μαφιόζικη οργάνωση που εδράζεται σε Κίνα, Χονγκ Κονγκ, Μακάο. Η αστυνομία με το πρόσχημα της προστασίας των πολιτών , ζητά υπερωρίες και πληρώνεται περισσότερο. Ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος από τα ΜΜΕ και πλέον δεν ενδιαφέρονται να ενημερώνονται».
O Α., ένας 25χρονος πρώην συνάδελφος μου, μου περιγράφει με λεπτομέρειες τις συνθήκες που επικρατούν.
«1.Οι πολίτες δεν έχουν καταστρέψει τη δημόσια περιουσία ούτε έχουν εισέλθει σε καταστήματα για να προκαλέσουν καταστροφές.
Το μόνο που κάνουν οι απλοί πολίτες είναι να διαδηλώνουν ειρηνικά και δημιουργούν εμπόδια στις οδικές γραμμές προς προστασία των ίδιων ή άλλων συμπολιτών για περιπτώσεις άμυνας. Αμύνονται εναντίον των συμβούλων του Pro-Beijing , της αστυνομίας του Χονγκ Κονγκ, της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ και του γραφείου σύνδεσης της κεντρικής λαϊκής κυβέρνησης.
2. Συνεργασία κυβέρνησης και γκάνγκστερ
Υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για την κυβέρνηση (οι σύμβουλοι του Pro-Beijing, η αστυνομική δύναμη του HK, η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ και το Γραφείο Συνδέσμου της Κεντρικής Λαϊκής Κυβέρνησης κ.λπ.) ότι συνεργάζονται με τους τοπικούς γκάνγκστερ οι οποίοι απειλούν με μπαστούνια, μαχαίρια.
3. Έλεγχος της αστυνομίας του HK
Τα λεωφορεία των “τουριστών” που κινούνται από την ηπειρωτική χώρα προς το Χονγκ Κονγκ μόνο για να χτυπήσουν τους ανθρώπους και κανείς δεν τους αποτρέπει μέχρι τώρα. Υπάρχει κατάχρηση βίας, πλαστογράφηση αποδεικτικών στοιχείων, ασκήσεις βίας / πυροβολισμού σε δημοσιογράφους κλπ. Ενώ οι απλοί πολίτες που διαδηλώνουν ειρηνικά, συνελήφθησαν για την “παρουσία” στη διαμαρτυρία κατηγορούνται και συλλαμβάνονται άμεσα από το DOJ (Τμήμα Δικαιοσύνης), με την κατηγορία της παράνομης διαδήλωσης.
Oι αστυνομικοί κατά τη διάρκεια άσκησης του επαγγέλματός τους, δεν φέρουν δελτίο ταυτότητας ούτε φέρουν τον αριθμό/ταυτότητα τους στην στολή τους. Υπάρχουν επίσης άτομα με αιτιώδη ενδυμασία, αλλά ισχυρίζονται ότι είναι η αστυνομική δύναμη μπροστά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης χωρίς να παρουσιάζουν καμία απόδειξη. Επίσης μιλούν μανδαρίνικα, ενώ στο Χονγκ Κονγκ ομιλείται η καντονέζικη γλώσσα».
Ο Α. αισθάνεται απογοητευμένος από την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ η οποία, σύμφωνα με αυτόν, κάνει πράγματα για να ευχαριστήσει την Κίνα, αλλά παράλληλα θυσιάζει τους πολίτες του Χονγκ Κονγκ.
Είμαι θυμωμένος για το τι έκανε η κυβέρνηση στους διαδηλωτές, ειδικά για την άγνοια που έδειξε απέναντι στις τρεις ειρηνικές πορείες του 1 εκατομμυρίου, 2 εκατομμυρίων και 1,7 εκατομμυρίων ανθρώπων αντίστοιχα. Είμαι αναστατωμένος για όλους τους τραυματίες εξαιτίας των αστυνομικών, καθώς υπάρχουν περιπτώσεις μόνιμης τύφλωσης, μέχρι και κώμα.
Η Κίνα ασκεί ολοένα και περισσότερες πιέσεις, πιο συγκεκριμένα η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (PRC) και το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (CCP) δεν θα προστατεύσουν το “Οne China”. Oι πολίτες του Χονγκ Κονγκ το μόνο που επιθυμούν είναι να διατηρηθεί το “1 country 2 systems”, χωρίς άλλες παρεμβάσεις της Κίνας εκτός από όσες συμφωνήθηκαν στην Κοινή Διακήρυξη (Sino-British Joint Declaration)».
* Το κείμενο αυτό έγινε με τη συμβολή της δικηγόρου Ειρήνης Αργείτη, μέλους του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και του Δικηγορικού Συλλόγου του Χονγκ Κονγκ που συνέβαλλε στη συγγραφή του κανονιστικού πλαισίου στο ξεκίνημα του κειμένου και έφερε τον συντάκτη σε επαφή με τα πρόσωπα που κάνουν τις μαρτυρίες. Όσα αναγράφονται δεν αποτελούν προσωπικές απόψεις παρά μόνο καταγραφή των μαρτυριών.
**Τα ονόματα δεν αναγράφονται ολόκληρα για λόγους προστασίας.