Ωραία τηλεοπτική χρονιά. Στον ΑΝΤ1 οι Άγριες Μέλισσες, στο Open το Κόκκινο Ποτάμι. Δύο πολύ καλές παραγωγές που ανέβασαν το πολύ χαμηλωμένο επίπεδο της τηλεόρασης. Το έκαναν όμως κατόπιν κάποιου σχεδίου;
Ο πρότερος βίος της τηλεόρασης και των ανθρώπων στα κανάλια, μας κάνει να θεωρήσουμε πως κανένα σχέδιο δεν υπάρχει. Κανένα πλάνο στήριξης της μυθοπλασίας. Όλα είναι συγκυριακά και βασίζονται στις διαθέσεις της στιγμής. Κι αυτό φαίνεται κι από το γεγονός πως ο ΣΚΑΪ ετοιμάζεται να βγάλει ριάλιτι στο δεύτερο μισό.
Κι αφού αναφέρθηκε ο ΣΚΑΪ, ας μιλήσουμε για την καυτή πατάτα των ημερών που μας απασχολεί όλους εδώ και μια εβδομάδα. Βγαίνει λοιπόν το θέμα με την σεξουαλική παρενόχληση-επίθεση στην φοιτήτρια στο ΑΠΘ. Έχουμε αυτό το τραγικό σκηνικό στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα με τα κάκιστα σχόλια και την αναπαράσταση με τον floor manager να χύνει ένα ποτήρι νερό στην πλάτη της Τσολάκη.
Έχουμε όλα αυτά που έχουν αναφερθεί πολλάκις στη δημόσια σφαίρα, έχουν επικριθεί δικαίως κι έχουν οδηγήσει και τους συντελεστές της εκπομπής σε μια αρένα με λιοντάρα. Οι ίδιοι ζήτησαν συγγνώμη, αλλά όχι και με πολύ πειστικό τρόπο. Η συγγνώμη τους εξαγρίωσε περισσότερο, παρά κατεύνασε.
Το τι έκανε όμως ο Γιώργος Λιάγκας και οι δύο γυναίκες (Τσολάκη-Γκαγκάκη) είναι μια υπόθεση που δεν είμαι αρμόδιος να την κρίνω. Για τίποτα δεν είμαι αρμόδιος, αλλά ειλικρινά με τρώει το χέρι μου να γράψω για τις ευθύνες του ΣΚΑΪ και της τηλεόρασης συνολικά. Στο τέλος της ημέρας, ο Λιάγκας είναι ένα άτομο. Μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αυτό που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί είναι τα αντανακλαστικά που ΔΕΝ έδειξαν στο κανάλι του Φαλήρου. Αντανακλαστικά που μια χαρά λειτουργούν όταν κριτικάρεις αρνητικά μια εκπομπή τους ή ένα πρόσωπο του καναλιού.
Παρέμειναν σκουριασμένα όμως όταν συνέβη αυτό στην εκπομπή. Πέρασαν 5 μέρες, χρειάστηκε η τόση κατακραυγή στα social media για να ξυπνήσουν οι υπεύθυνοι και να κάνουν μια έντονη παρατήρηση στα πρόσωπα της εκπομπής. Αυτό. Τίποτε άλλο. Μια ρημάδα ανακοίνωση στην οποία θα ζητούσε συνολικά το κανάλι συγγνώμη που επέτρεψε να συμβεί αυτό ή που θα επέβαλλε στον παρουσιαστή και τις δύο κυρίες μια πιο σαφή συγγνώμη, δεν είδαμε.
Αυτή τη στιγμή ο ΣΚΑΪ δεν έχει πάρει επίσημη θέση. Δεν έχει καταδικάσει τίποτα. Οτιδήποτε είναι στο πλαίσιο διαρροών μεμονωμένων στελεχών προς δημοσιογράφους. Έτερον ουδέν. Αυτή ακριβώς η στάση είναι που δείχνει ότι η τηλεόραση είναι ένας κόσμος γεμάτος από ματαιοδοξία και τυχαιότητα, μα πλάνο κανένα.
Κι αφού καταφέρεις να αφήσεις στην άκρη τις ηθικές ευθύνες του καναλιού, σκέφτεσαι ότι σε αυτή τη θέση θα μπορούσε να είναι κάθε κανάλι. Όλα τα κανάλια διοικούνται από τέτοια μυαλά. Όλα. Όλα τα κανάλια εξακολουθούν να συντηρούν και να επιβραβεύουν τον τρόπο δράσης προσώπων όπως ο Λιάγκας.
Αποφασίζεις όμως μέσα σου να αφήσεις στην άκρη και αυτή τη σκέψη. Κι όταν το κάνεις, στέκεσαι μπροστά σε μια πιο τρομακτική. Τούτη η χώρα έχει έναν θεσμό, ανεξάρτητο και ανώτατο, εποπτικό προς τη ραδιοφωνία και τηλεόραση, που είναι σαν να μην υπάρχει. Το ΕΣΡ είναι πρακτικά ανύπαρκτο. Ασχολείται ακόμα με υποθέσεις ετών πίσω.
Στην περίπτωση της επίμαχης συμπεριφοράς, πέρασε πάλι μια ολόκληρη βδομάδα για να αποφασιστεί έκτακτη συνεδρίαση για να επιβληθεί μια τιμωρία. Μια βδομάδα. Κι η τιμωρία που θα έρθει, θα έχει έρθει ύστερα από πίεση κι από τις καταγγελίες στην πλατφόρμα του ΕΣΡ, όπου υπάρχει η φόρμα καταγγελιών.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι στο μέγεθος της ποινής που πρέπει να επιβάλλει. Αναφέρομαι μόνο και μόνο στην αντίδραση, στη στάση του συμβουλίου του ΕΣΡ μετά το συμβάν. Ένα ΕΣΡ που φέρεται σφόδρα πουριτανικά σε επίπεδο λεξιλογίου και γεμίζει μπιπ σειρές, δεν πήρε θέση για το θέμα, παρά μόνο τώρα που μαζεύτηκαν καταγγελίες. Ότι δηλαδή από τη στιγμή που δεν είναι βρισιά, είναι στην ευχέρεια του κοινού αν θα προσβληθεί ή όχι.
Ότι δεν είναι βρισιά, δεν σημαίνει πως δεν είναι ύβρις όμως. Κι εδώ μιλάμε για μια ύβρη προς την κοπέλα που κακοποιήθηκε ψυχολογικά από το περιστατικό, αλλά και προς όλες όσες έχουν βιώσει κάτι παρόμοι, αντίστοιχο ή έστω και κατά προσέγγιση.
Βλέπουμε λοιπόν ότι είναι ένα σύνολο σύστημα με δομές σαπισμένες. Είναι σαν το αστέρι του Νινταβελίρ που χρειάστηκαν τα μπράτσα ενός Θορ για να ξεκολλήσει. Μόνο που η τηλεόραση δεν έχει κανέναν Θορ κι είναι γεμάτη από ακινητοποιημένα αστέρια.
Γι΄αυτό χαρείτε τις Άγριες Μέλισσες όσο μπορείτε, γιατί από του χρόνου θα βρεθεί ένα GNTM μιας άλλης εκδοχής που θα υποβιβάζει τη γυναίκα και θα την παρουσιάζει ως ένα αρπακτικό που θέλει να σκάψει τον λάκκο της άλλης και θα αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο επιβιώνουν σεξιστικά πρότυπα και γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών όπως αυτό στην εκπομπή του Λιάγκα.
Αν λοιπόν μπορούμε να στρέψουμε κάπου τα πυρά μας και να στοχοποιήσουμε, αυτός δεν είναι ο παρουσιαστής, τον οποίο όσο κι αν αντιπαθείς, καλό είναι να μην τον «σκοτώσεις» γιατί θα έχεις γίνει ένα με αυτό που καταδικάζεις. Ο στόχος πρέπει να είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τις κάμερες και πορεύονται με βάση το παροδικό χρήμα και καμία υπόνοια ηθικής σταθερότητας…