Από το βράδυ της Κυριακής μια φράση κυριαρχεί στα social media. Έχει πολλές εκδοχές, αλλά στον πυρήνα της υπάρχει ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Πίσω απ΄αυτή τη φράση, στη δεύτερη θέση, έρχεται μια άλλη: Καμία αναφορά ρε παιδιά στον Πάνο Τριανταφύλλου..;
Αν αναρωτιέσαι κι εσύ ποιος είναι αυτός, πρόκειται για έναν από τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές στην κατηγορία αμαξιδίου. Ο Πάνος Τριανταφύλλου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Ξιφασκίας με αμαξίδιο την Κυριακή. Την ίδια σχεδόν στιγμή με τον Τσιτσιπά. Κι όμως, οι αναφορές σε αυτόν άργησαν 24 ώρες.
Κι αν νομίζεις ότι αυτό το κείμενο έχει στόχο να σου δημιουργήσει ενοχές του στυλ «ντροπή που δεν τον ξέρεις και δεν τον στηρίζεις», κάνεις λάθος. Δεν έχει τέτοια σκοπιμότητα. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που και τούτο εδώ το σάιτ δεν γνώριζε τον εν λόγω αθλητή και του αφιερώνει λίγο χώρο μετά από 3 ημέρες.
Ποιος ο σκοπός του κειμένου λοιπόν; Πολλαπλός. Ο βασικότερος είναι πως η θέση μας δεν είναι να τα γνωρίζουμε όλα όλοι. Είναι να δίνουμε τη σημασία που αρμόζει σε αυτό που φτάνει στο γνωστικό μας πεδίο. Από τη στιγμή που μάθαμε ότι ο Πάνος Τριανταφύλλου έκανε έναν τέτοιο άθλο, οφείλαμε να του αφιερώσουμε έναν αντίστοιχο χώρο με του Τσιτσιπά.
Όχι από οίκτο. Αυτό είναι το μόνο που δεν χρειάζονται τα άτομα ΑμΕΑ. Και δυστυχώς, είναι ο οίκτος που παρακίνησε πολλούς να αναδείξουν την περίπτωση του στα social media. Κι αυτό φαίνεται από το ότι σκοπός τους δεν ήταν να τον αναδείξουν, αλλά να εγκαλέσουν τα μέσα που δεν έγραψαν διθυράμβους για εκείνον. Διθυράμβους που τους αξίζει no matter what και θα τους άξιζε ακόμα κι αν δεν ήταν σε αμαξίδιο, αλλά στεκόταν στα πόδια του.
Πόσοι άραγε απ΄αυτούς που εγκάλεσαν τα μέσα έχουν πάει σε αγώνα του Πάνου Τριανταφύλλου; Πόσοι έδωσαν ένα ποσό σε εισιτήριο για να τον στηρίξουν από κοντά; Πόσοι απ΄αυτούς τον γνώριζαν πριν το χρυσό μετάλλιο και γνώριζαν ότι έχει πάρει κάμποσα μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα;
Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χέριου. Όλοι οι υπόλοιποι ανάρτησαν αντίστοιχα στάτους μομφής μόνο και μόνο για να είναι μέρος ενός hype και να πάρουν likes. Κι η σχέση τους με τον συγκεκριμένο αθλητή και κάθε αθλητή ΑμΕΑ θα τελειώσει σε αυτό το στάτους μέχρι να εμφανιστεί μια άλλη περίπτωση που θα τους προσφέρει ευκαιρία για εύκολα likes.
Να είμαστε λοιπόν ειλικρινείς με τους εαυτούς μας κι έτσι θα έχουμε φερθεί με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό στον κάθε Πάνο Τριανταφύλλου.
Τα μέσα ζουν και δρουν στη λογική του τι πουλάει. Ο Πάνος Τριανταφύλλου έγινε θέμα σε σάιτ και σε δελτία ειδήσεων μόλις αυξήθηκε έντονα ο αριθμός των ανθρώπων που αναρτούσαν κάτι για εκείνον. Δεν είναι κακό αυτό. Ούτε καλό. Έτσι λειτουργούν τα μέσα σε όλο τον πλανήτη. Απλώς σε άλλες χώρες που υπάρχει μεγαλύτερος πληθυσμός, είναι πολύ πιο εύκολο για αθλήματα των ΑμΕΑ να βρουν υποστηρικτές, φιλάθλους, ένα κοινό να απευθυνθούν. Υπάρχει και η αντίστοιχη παιδεία λαού σαφώς. Εδώ ακόμα παλεύουμε να μάθουμε σε κάποιους ότι δε μπορούν να παρκάρουν τα οχήματά τους σε θέσεις ΑμΕΑ ή πάνω σε ράμπες…
Αφού λοιπόν οι αριθμοί βρίσκονται στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και το τένις ατόμων που δεν αντιμετωπίζουν κάποια κινητική δυσκολία, η κυνική πραγματικότητα λέει πως για τον Τσιτσιπά θα γίνουν 10 θέματα σε μια μέρα. Τι λέει η λογική ότι έχει αξία; Να γραφτεί ένα θέμα για τον Αντετοκούνμπο που έκανε λέει μήνυση σε μια εταιρεία γιατί δεν του ανακαίνισαν σωστά το σπίτι ή για το χρυσό του Τριανταφύλλου; Η λογική λέει το δεύτερο. Κι όμως το πρώτο θα διαβαστεί από πολύ περισσότερο κόσμο. Χαζό προφανώς. Μαντέψτε όμως ποιος έχει την ευθύνη…
Οι δημοσιογράφοι; Λάθος. Μαντέψτε ξανά. Την έχετε εσείς. Εσείς καθορίζετε την ταυτότητά μας και τα λεφτά που κερδίζουμε. Δυστυχώς όχι άμεσα, αφού δεν πληρώνει κανείς για την πληροφορία, αλλά έμμεσα. Είναι δομικό πρόβλημα σε κάθε αναγνώστη που θα κλικάρει να δει ακόμα και τι σχήμα είχαν τα κακά του Αντετοκούνμπο, αλλά θα ασχοληθεί με τον Πάνο Τριανταφύλλου μόνο όταν πάρει χρυσό μετάλλιο.
Είναι όμως και μια φυσιολογική συμπεριφορά του ανθρώπου. Ο αθλητισμός υπάρχει για να τον αποδέχεσαι σχεδόν παθητικά. Δεν σε βάζει σε σκέψη. Κινητοποιεί τα μάτια. Ο αθλητισμός που εκπροσωπεί ο Πάνος Τριανταφύλλου μας βάζει σε σκέψη, απαιτεί έναν πνευματικό κόπο. Και γι΄αυτό του αποστρέφουμε το βλέμμα. Τόσο ελαττωματικοί είμαστε οι άνθρωποι. Χρειάζεται να συμβεί κάτι σημαντικό στη ζωή σου για να εκτιμήσεις την προσπάθεια του κάθε Πάνου. Χρειάζεται να απωλέσεις για να ενεργοποιηθεί αυτή η πλευρά του μυαλού.
Επομένως, το τσιτάτο «καμία αναφορά στον Πάνο ρε παιδιά…» δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα. Γιατί όταν σβήσουν τα φώτα του χρυσού μεταλλίου, ο Πάνος πάλι θα έχει ανάγκη στήριξης από χορηγούς για να βρει καλύτερες συνθήκες προπόνησης. Πάλι θα έχει ανάγκη πραγμάτων που θα διευκολύνουν την καθημερινότητα του και δεν θα τα έχει.
Και κάτι τελευταίο, τροφή για σκέψη. Οι αθλητές που αμείβονται παγκόσμια με επταψήφιο αριθμό και πάνω κάθε χρόνο είναι πενταψήφιος αριθμός στην χειρότερη. Οι αθλητές με κινητικά προβλήματα ή άλλες παθήσεις που παίρνουν επταψήφιο αριθμό μόνο από το άθλημα, παίζει και να μην ξεπερνούν τους 50.