Σκέφτομαι πολλές φορές τι θα έκανα αν έρχονταν εξωγήινοι εδώ, με βούταγαν και με πήγαιναν κάπου κρυφά και προσπαθούσαν να με ανακρίνουν και να μάθουν αποκλειστικά από μένα τα πάντα για την ελληνική μουσική. Σήμερα σιγουρεύτηκα για τις απαντήσεις μου.
Αν με ρωτήσουν πώς διάολο γίνεται να μπορεί κάποιος να ερμηνεύει ένα τραγούδι με τη φωνή του, με τα χέρια του, με τα πόδια, με τα δόντια, με το στόμα, με τα νύχια, με τα μάτια, με τα φρύδια, με την ψυχή, με το τσιμπούκι ακόμα, θα τους δείξω εκείνη τη live εκτέλεση των 7 νάνων του Καββαδία.
Κι αν με ρωτήσουν τι σκατά σημαίνει ζεϊμπέκικο, θα τους διηγηθώ εκείνη την ιστορία που είχα ακούσει σε ένα αφιέρωμα του “μελωδία” που ο Μικρούτσικος έλεγε ότι έβαζε δέρματα ζώων πάνω στους ώμους του ντράμερ μέσα στο στούντιο για να παίζει τη Ρόζα σαν είναι Βίκινγκ έτοιμος για επιδρομή, για να χτυπάει πιο δυνατά τα τύμπανα.
Κι αν με ρωτήσουν τι σημαίνει καύλα γι’αυτό που κάνεις και πώς είναι η καύλα σου να αγγίζει κάθε κύτταρο εκατομμυρίων ανθρώπων, τότε θα τους δείξω βιντεάκια λίγων δευτερολέπτων με τον Θάνο να σφυροκοπά το πιάνο λες και του είχε κάνει κάτι κακό και να βγάζει έναν ήχο τόσο διαπεραστικό που ήταν ικανός να μετακινήσει τη γη λίγο πιο αριστερά.
Κι αν με ρωτήσουν πώς μπορεί η φωνή κάποιου να αλλάξει ένα τραγούδι και να το επαναπροσδιορίσει και επανασυστήσει στο κοινό, θα του βάλω να ακούσει τον Τυμβωρύχο από εκείνο το live του Πασχαλίδη που ο Μικρούτσικος πεταγόταν κάθε λίγο και φώναζε “ΩΡΑΙΟΟΟΟ” και πλέον σε κάθε Live που παίζεται αυτό το τραγούδι ακούς κόσμο να φωνάζει “ΩΡΑΙΟΟΟΟ” προσπαθώντας να μιμηθεί τη φωνή του. Εννοείται το κάνω πάντα.
Κι αν κάποιος πει ότι οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να μπλέκονται με τα πολιτικά θα του πω απλά ότι ο Θάνος ήταν με τους αποδώ. Με εμάς. Όχι με τους άλλους. Αλλά και με τους άλλους να ήταν, το μεγαλείο του θα μας έκανε να μην το θυμόμαστε.
Κι αν ένας από αυτούς αναρωτηθεί γιατί μου άρεσε η φωνή του αφού αντικειμενικά δεν είχε και καμία ιδιαίτερη φωνή, θα του πω ότι ακόμα κι αν ο Θάνος έφτιαχνε έναν ολόκληρο δίσκο που θα έλεγε λαλαλα και νανανα πάλι η φωνή του θα ήταν καθηλωτική γιατί αυτή η φωνή έκρυβε μέσα της πολύ περισσότερα από όσα μπορούν να χωρέσουν σε ένα μάθημα φωνητικής ή σε ένα φτωχό πεντάγραμμο.
Κι αν με ρωτήσουν πώς σκατά μπορούν να χωρέσουν ηλεκτρικές κιθάρες στο λαϊκό τραγούδι, πώς διάολο μπορεί ένα ελληνικό λαϊκό τραγούδι να αναφέρεται στον Έντγκαρ Άλαν Πόε, στην Μέριλυν Μονρόε στην Ρόζα Λούξεμπουργκ, στο Αλκαζάρ και την Καλογρέζα, θα του έλεγα να το βουλώσει να τελειώσει το τραγούδι και θα το συζητήσουμε μετά.
Κι αν με ρωτήσουν πώς μπορεί 8.000 κόσμος να μην τολμάει ούτε να αναπνεύσει για να μην κάνει θόρυβο, θα του έλεγα να ακούσει την πιο εκκωφαντική σιωπή του ανθρώπινου είδους, λίγα δευτερόλεπτα μετά από το ψευδό του “σσσσσσσσστ!” και λίγα δευτερόλεπτα πριν από τους 7 νάνους. Αυτή τη σιωπή.
Κι αν μου πουν ότι δεν ακούν Ελληνική μουσική γιατί τη βρίσκουν με τα ξένα, θα τους έλεγα ότι η μουσική του Θάνου είναι παγκόσμια και πανανθρώπινη, δεν χρειάζεται να ξέρεις ελληνικά γαμώ την τρέλα μου. Αρκεί να καταλαβαίνεις το μεγαλείο του καλλιτέχνη και του ανθρώπου.
Κι αν με έλεγαν υπερβολικό, θα τους έβαζα στο youtube να δουν μια ολόκληρη συναυλία του, να δοκιμάσω τα όριά τους, να δω μέχρι πού αντέχουν. Δεν θα άντεχαν πολύ, είμαι σίγουρος γαμώτο.
Κι αν κάποιος απ’ αυτούς με ρωτήσει αν πέθανε ο Θάνος Μικρούτσικος και είμαι λίγο συναισθηματικός που τα λέω όλα αυτά, θα του πω να πάει να γαμηθεί. Αυτοί δεν πεθαίνουν ποτέ, έχουν τα τραγούδια τους.
Εις το επανιδείν μωρέ Θάνο.