Σε καταστροφές μεγέθους αυτού που βιώνει η Αυστραλία εδώ και δύο μήνες, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως σε κάθε επιχείρημα για αφύπνιση, προβάλλουμε πρώτα και κύρια τους ανθρώπους που πέθαναν ή που έχασαν τα σπίτια τους.
Να με συμπαθάτε που θα γίνω ο κυνικός της παρέας, αλλά αυτοί οι άνθρωποι τι έκαναν για να μη φτάσουμε στο σημείο να ζούμε τέτοιες καταστροφικές στιγμές; Οι Αυστραλοί που είναι άστεγοι σε περιοχές της Βικτόρια και της Νότιας Νέας Ουαλίας εργάζονται ή έχουν μέλος της οικογένειας τους που εργάζεται στα ορυχεία. Ως ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς φυσικού αερίου και κάρβουνου, η Αυστραλία όρισε την παρούσα τύχη της. Οι άνθρωποι της όρισαν την τραγική μοίρα που βιώνουν.
Αναμφίβολα δεν γίνεται να μη δείξουμε ανθρωπιά στο είδος μας, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Το είδος μας δεν είναι ανήμπορο κι ούτε υφίσταται κάτι που του φόρτωσαν άλλοι. Το είδος μας έχει παράξει τα πάντα. Ναι, θα συνέβαιναν φωτιές στην Αυστραλία και σε άλλες χρονιές, αφού το καλοκαίρι εκεί βιώνεται σε βαθμό ανυπόφορο για τη ζωή με θερμοκρασίες άνω των 42 βαθμών. Αλλά δεν θα συνέβαινε αυτό το μέγεθος της καταστροφής. Ούτε το 50%. Αυτό δεν είναι δικό μου αποκύημα, είναι επιστημονικό δεδομένο.
Τα ζώα όμως και η χλωρίδα, ποια τύχη τους όρισαν; Σίγουρα εκείνα δεν επέλεξαν με τον τρόπο ζωής τους να καούν ή να βασανίζονται μέχρι να βρουν δυο σταγόνες νερό…Αυτά υφίστανται όσα εμείς τους φορτώσαμε. Πρώτα λοιπόν θα έπρεπε να μιλάμε γι΄αυτές τις απώλειες, χωρίς να τις στριμώχνουμε στην ίδια πρόταση με τις ανθρώπινες ζωές. Γιατί στην περιβαλλοντική κλίμακα είναι τα ζώα και η χλωρίδα που ο αφανισμός τους θα αφανίσει κι εμάς ολοσχερώς.
Μπορεί να φαίνεται μέγιστη απανθρωπιά όλο αυτό, αλλά προσωπικά προτιμώ να ζήσω ως απάνθρωπος, παρά ως ένας που φέρει απόλυτη ευθύνη στην καταστροφή του πλανήτη.
Προτιμώ να μείνουν άνεργοι εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο που δουλεύουν σε ορυχεία και σε εξορύξεις, παρά να στηρίξω την τσέπη τους εις βάρος της ζωής που υπάρχει σε δάση και ωκεανούς. Προτιμώ να κλείσουν 500 χασάπικα στην Ελλάδα και άλλα τόσα σουβλατζίδικα και παραγωγοί κρέατος, παρά να συνεχίσει αυτό το ξεκοίλιασμα κι η γενοκτονία ζωικών πληθυσμών. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους άλλους. Προτιμώ να μείνω άνεργος, παρά να συνεχίσω να καταναλώνω μια ενέργεια που ο πλανήτης την έχει ανάγκη κι εγώ την σπαταλώ για τούτες εδώ τις λέξεις.
Πού θέλω να καταλήξω με όλα τα παραπάνω; Είναι μεν σημαντική και αναγκαία η αφύπνιση των ανθρώπων για να προσφέρουν οικονομικά σε οργανισμούς για την Αυστραλία, αλλά είναι δώρον άδωρον αν το lifestyle τους δεν παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο.
Τα 30,50,100 ευρώ που έδωσες σε κάποιο fundraise θα πεταχτούν στον ωκεανό αν η κατανάλωση κρέατος παραμένει στο ίδιο επίπεδο. Δεν θα έχεις κάνει τίποτα με αυτή τη δωρεά αν χρησιμοποιείς πλαστικό διαρκώς, αν επιλέγεις προϊόντα με φοινικέλαιο και αν γενικώς στηρίζεις με κάθε σου αγορά και συμπεριφορά την έμμεση και άμεση καταστροφή του περιβάλλοντος.
Καμία αξία δεν έχουν οι κυβερνητικές επιστολές συμπαράστασης και τα κροκοδείλια δάκρυα, όταν καθόμαστε και πανηγυρίζουμε για τον αγωγό EastMed και για τις εξορύξεις στα θαλάσσια οικόπεδα Ιονίου και νότιας Πελοποννήσου. Τίποτα δεν θα έχει ουσιαστικό αντίκρυσμα αν εξεγείρεσαι επειδή σου εξηγούν ότι έθιμα όπως η Τσικνοπέμπτη και η Κυριακή του Πάσχα είναι πλέον εγκληματικά για το περιβάλλον.
Μόλις το βράδυ της 4ης Ιανουαρίου άναψαν φωτιά σε διάφορες περιοχές της χώρας στο πλαίσιο του εθίμου Κολίντα Μπάμπω. Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς ο δήμαρχος του Σίδνεϊ έστησε σόου με πυροτεχνήματα την ώρα που η χώρα καίγεται!
Είναι απείρως προτιμότερο να αλλάξουν τα παραπάνω κι ας μην δώσεις ποτέ λεφτά σε περιβαλλοντικούς οργανισμούς, παρά το ανάποδο.
Δόξα τω Θεώ, ζούμε σε κόσμο που όλοι μπορούμε να μάθουμε τα πάντα. Ψάξε, αναζήτησε, δες πως μπορείς να συμβάλλεις όχι με μια πράξη, αλλά με μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής. Ειδάλλως, ο πόνος σου για την Αυστραλία τώρα θα είναι μάταιος…