Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι ένας πολιτικός που έχει χτίσει την καριέρα του και τη μεγάλη εκλογική επιτυχία του σε αυτό που οι ψηφοφόροι του θεωρούν ρητορική δεινότητα, θέσεις με επιχειρήματα, αλήθειες «έξω από τα δόντια» και φυσικά πατριωτισμός.
Θωρείται από τους οπαδούς της ΝΔ αυθεντικός, προωθώντας το προφίλ του πολιτικού που πιστεύει όσα λέει και δεν τα εκφράζει μόνο και μόνο για να χαϊδέψει τα αυτιά του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνεται. Καθώς όμως έχει εξελιχθεί σε φαινόμενο επικοινωνιακής παρουσίας (μέσω και των λογαριασμών του στα social media) έχουν προκύψει δύο ζητήματα με την περίπτωση του. Το ένα είναι ότι μιλάει συνέχεια και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να αποφύγει κάποιες αρλούμπες και το δεύτερο και κυριότερο ότι σε εσωκομματικό επίπεδο είναι πια υπεράνω πάσης κριτικής όσες αρλούμπες κι αν ξεστομίσει.
Δεν ξέρω βέβαια αν η λέξη «αρλούμπα» είναι επαρκής για να περιγράψει την τελευταία επίμαχη τοποθέτηση του, καθότι δεν μιλάμε για ανακρίβεια, αμετροέπεια, ή αστοιχείωτη πολιτική θέση, αλλά για ωμή περιφρόνηση ανθρώπινων ζωών. Όχι, δεν είναι πατριωτισμός να εκφράζεις την αγωνία σου για το σχέδιο των «εχθρών μας» περί πληθυσμιακής αλλοίωσης της χώρας, τη στιγμή που ενημερώνεσαι ότι άνθρωποι δίνουν μάχη για τη ζωή τους. Κάνοντας μάλιστα και πνεύμα, με τη μομφή ότι οι μελλοθάνατοι εισβολείς γνωρίζουν ότι μπορούν να καλέσουν στο 112 για να σώσουν το τομάρι τους.
Ο πατριωτισμός διαφέρει από τον εθνικισμό στη βάση της θεώρησης «ανώτερο/κατώτερο έθνος» και στην υποτίμηση – περιφρόνηση του αλλοεθνούς. Οι ατάκες του υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων ήταν πιστός απόηχος αυτής της προσέγγισης, η οποία καταλαμβάνει με τη μορφή άκρατης ξενοφοβίας και χωρίς την παραμικρή συστολή πια όλο και μεγαλύτερη θέση στο δημόσιο διάλογο.
Ακόμα και αν τα πρεσβεύεις όλα αυτά, οφείλεις να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου όταν ενεργείς κατ’ ουσίαν ως Νο 1 κυβερνητικός εκπρόσωπος. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι θετικό που ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει το θάρρος της γνώμης του και οι πολίτες ξέρουν ακριβώς με ποιον έχουν να κάνουν, ωστόσο πρόκειται για ένα ζήτημα που στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία απαιτεί μετριοπαθείς χειρισμούς από ανθρώπους με τόσο ισχυρό θεσμικό ρόλο. Η υποκίνηση ακροδεξιών συμπεριφορών είναι δεδομένη όταν ένας πρωτοκλασάτος υπουργός θέτει δημόσια σε αντιδιαστολή το «εμείς και οι άλλοι», όταν για τους άλλους βρίσκεται σε εξέλιξη μια τραγωδία.
Ο κ. Γεωργιάδης πιθανόν να είχε απομακρυνθεί… χθες από την κυβέρνηση αν δεν ήταν αυτός που είναι: ένα βαρύ (ψηφοθηρικό) πυροβολικό για τη Νέα Δημοκρατία με μεγάλη δύναμη μέσα στο κόμμα. Και αυτό είναι μάλλον το χειρότερο στο background μιας αποφράδας ημέρας με τουλάχιστον 12 νεκρούς. Η δια… ανωτέρας βίας νομιμοποίηση της αλλοίωσης του πολιτισμού μας, για τον οποίο (υποτίθεται ότι) εξακολουθούμε να καμαρώνουμε ως έθνος.
